"Amber, Amber!..."
Harry'nin boğuk sesini telaşlı tonlarda duyduğumda oturduğum yerden sıçradım. Ayak sesleri, bana doğru geldikçe daha da duyulur bir hal alıyordu.
"Seni pislik! Katilsin sen!"
Gözlerimi açıp, yüzüne baktığımda bakışlarım eline kaydı. O an, geriye doğru bir adım attım. Boğazımdan başlayarak dudaklarımın arasından büyük bir çığlık kaçmıştı.
"N-Ne yapıyorsun, Harry?!"
Tetiği çekip, yüzüme baktı. Yeşillerinde hiç bir his yoktu. Soğuktu. Buz gibi soğuk...
"Sen hayatımı mahvettin! Keşke seninle evlenmeseydim! Çocuğumuzun ne suçu vardı?"
Tek kaşımı, şu an karşımda bana doğrulttuğu silahı umursamamaya çalışarak kaldırdım.
"Ne çocuğu? Harry, ne diyorsun?"
"Sen çocuğumuzu öldürdün!"
Hiç bir şey anlamıyordum. Beynim sanki bütün işlevini yitirmişti. Beynimin anlamaya dair çalışan tüm bölümleri sanki yıllık izne çıkmış gibi hissediyordum.
"H-Harry, bizim çocuğumuz olmuyor."
Bunu dediğimde yeşil irisleri bir an koyulaşmıştı. Bunun ne demek olduğunu ikimiz de iyi biliyorduk, ne hissediyor olduğunu biliyorduk.
"Bir de utanmadan söylüyorsun! Bunların hepsi senin suçun, senin yüzünden o, öldü!"
O kadar bağırıyordu ki, daha önce hiç bana bu kadar bağırdığını görmemiştim. Ve bağırdığı için, kalbimi oluşturan hücreler tek tek parçalara ayrılıyordu. Kalbim, dağlıyordu.
"Hayır, benim suçum değil. Harry, anlamıyorsun, o ameliyatı senin için oldum. Beni dinlemelisin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|
Fanfiction"Hiç degişmemişsin." Dedi, elini yanağımda gezidirken. Artık bana dokunmasını özlediğimi fark etmiştim. Dokunuşları her zamanki gibi tutkuluydu. "Sen de değişmemişsin Harold." Alaylı bir gülümseme bıraktı yüzüne. Ve fısıldadı kulağıma; "Çok değişti...
