My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|

"The Baby"

>Harry'nin Anlatımı<

Elimdeki kadehi biraz daha sıktım. Ardından kolumdaki saate baktım.

16.37

Geç kaldı.

Nerede bu aptal piç?

Kadehi dudaklarıma götürürken yakındıa bir ses duydum.

"Harry Styles?"

Yüzümü gelen sese doğru çevirdim.

Bu resmiyete karşı yüzümü buruşturdum.

"İş mi görüşeceğiz, Liam?" dedikten sonra karşımdaki sandalyeyi işaret ettim. "Resmi konuşmama gerek yok. Bu bir iş görüşmesi değil."

Bir şey demeden karşıma oturdu.

"Aslında bana yaptığın en son şeyden sonra kalbini sikip atmak istiyorum." dedim ve kadehi tekrar dudaklarıma götürdüm.

"Umarım Amber'ın aklı başına gelmiştir."

Söylediği şey karşısında tek kaşım havaya kalkmıştı.

"Ne akıllanması?"

Onunla bir görüşme yapmam en aptal şeydi. O benim düşmanımdı ve ben birazdan bu bebeği alması için yalvaracaktım.

Amber yüzünden şu düştüğüm hallere bak.

"Kullanacağı son kişi olduğumu umarım anlamıştır."

Yüzüne bir sırıtış yerleştirdi.

Bu çocuk bana mı özeniyor?

Konuşmak için dudaklarımı araladım.

"Her ne yaparsan yap, unutma. Bir ıslak mendil gibi kullanılıp, çöpe atıldın."

Kahkaha attım.

Amacım onu sinirlendirmekti. Ve tabiki ona ne yaparsa yapsın geçmişi asla değiştiremeyeceğini öğretmek...

Bana tip tip baktıktan sonra boğazını temizledi.

"Her neyse... Harry Styles neden benimle görüşmek istedi?"

Oturuşumu dikleştirdim. Birazdan söyleyeceğim şeyler kendimi havalı hissetmeme neden oluyordu.

Ki, buna neden olmasına gerek yok. Ben zaten havalıyım. 

"Ortada bir bebek var ve senin bunu bilip bilmediğini öğrenmek istiyor."

Yüzüme sürtükçe bir sırıtış yerleştirdiğimde, Liam sadece bana şaşkın bir hâlde bakıyordu.

"Ne bebeğinden bahsediyorsun?"

(Ne zaferinden bahsediyorsun .sss tamam sustum .sss)

"Briana ile senin bebeğin..."

Bir şey düşünmek için gözlerini benden kaçırıp etrafa bakmaya başladığında tekrar sırıttım.

İnsanları şaşırtmayı seviyorum.

"Hamile mi kaldı?"

Söylediği şey beynimde yankılanırken kahkaha attım.

Tanrım, şu anki durumu ve onun verdiği tepkileri ciddiye alamıyorum.

Bunu düşünürken bile kahkaha atacak gibi oluyorum.

"Bunu düşünmen sence de garip değil mi? Neden ona bunu yaptığını konuşabiliriz."