İki saat.
Lanet olası iki saat.
Harry ile bu olayı yaşayalı iki saat oldu.
Ve bilin bakalım ne var?
O hâlâ gönlümü almaya gelmedi.
Naz yapmıyorum. Sadece... Eskiden olsa bana her şeyi yapardı. Canımı acıtırdı. Sonrasında ise gönlümü alırdı. Ben de aptal gibi gururumu bir kenara bırakır, onunla eskisi gibi olurdum.
Şimdi böyle olmayacağım sırada gelmiyor. Ne kadar da şanslıyım (!)
Sıkıntı ile yataktan kalktım.
Daha sonrasında kalktığıma lanet ettim.
Kasıklarım...
Çok ağrıyor.
Küfür ederek geri oturdum.
Neden bu tür şeyleri hep biz kızlar çekiyoruz? Hayat hiç de adil değil. Buna çok örnek verebilirim.
Örneğin; kızlar erkeklerden daha hassastır. Acıya daha az dayanıklı olurlar. Tanrı bunu bildiği halde seks acısını, regl sancısını bize veriyor.
Bu sizce de yeterince saçma değil mi?
Kapının kapanma sesi kulaklarımı doldurduğunda korkudan titredim.
Harry gelmişti.
Al, Amber. Şimdi at tribini.
"Nasılsın?" diye seslendiğinde arkamı döndüm. Ona bir cevap borcum yoktu. Cevap vermek istemiyordum.
Yatakta bir çökme hissettim. Bu his arkamdan geliyordu.
Sıcak ellerini soğuk bedenimde hissettiğim anda irkildim.
"Çok soğuksun," dedi, fısıldayarak.
"Hasta olacaksın Amber." dediğinde bir şey demedim. Eski konumumu koruyordum.
"Benimle konuşmayacak mısın?" Kafamı aşağı yukarı salladım.
"İyi, gidiyorum."
Ayağa kalktığını yatağın eski durumuna dönmesiyle anladım.
"Gidersem bir daha konuşma benimle." dedi, bir çocuk gibi. Adımlarını işittim.
"Gidiyorum, bir daha konuşmamak üzere." Adımını tekrar işittim.
"Gidiyorum."
Ah, bir gitsen de...
Neyse.
"Son kararın mı? Gidiyoru--"
"Gitme."
Yüzümü ona döndüm. Yatakta oturdum.
"Gitme, Harry." diye tekrarladım tekrardan.
Gülümsedi.
O gülümseme...
"Bana trip atamayacağını bir kez daha anladın, sanırım?" Kapıya yaslandı.
"Bununla alakası yok, birbirimizi bulmuşken tekrar kaybedemeyiz." dedim, iç çekerek.
"Kaybetmeyeceğiz de. Seni asla bırakmam."
Yanıma gelip oturdu. Bir anda bir sessizlik oluşmuştu.
"Anne Cox işi ne olacak?" dedim, sanki bir gerginlik yaratmak istercesine.
"Ne mi olacak? Bizi istemeyecek."
"Peki bize ne olacak?" dediğim anda Harry bakışlarını halıya dikti. Ardından ise tebessüm etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|
Hayran Kurgu"Hiç degişmemişsin." Dedi, elini yanağımda gezidirken. Artık bana dokunmasını özlediğimi fark etmiştim. Dokunuşları her zamanki gibi tutkuluydu. "Sen de değişmemişsin Harold." Alaylı bir gülümseme bıraktı yüzüne. Ve fısıldadı kulağıma; "Çok değişti...
