My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|

"For Her"

Ayaklarım soğuk zeminde titriyordu. Kapıyı tıklattım. Ses gelmeyince yavaş yavaş içeri girdim.

Odada büyük bir sessizlik vardı. Ay ışığı biraz da olsa aydınlatıyordu.

Aynı yavaşlıkla kapıyı kapattım. Biraz daha yatağa doğru gittiğimde yatakta bir beden gördüm.

Harry, yatıyordu.

Yanına oturup yüzünü inceledim. Işık inanılmaz bir şansla yüzünü aydınlatıyordu.

Yatarken ne kadar da bebeksi göründüğünü düşündüm. O kadar masum, yakışıklı duruyordu ki tüm gece onu izleyebilirdim. Saçları o kadar yumuşak görünüyordu ki dokunmamak için kendimi zor tutmuştum. Uyanmasından da korkuyordum işin gerçeği. Çünkü uyanırsa bu masum hallerinden eser kalmaz gibi geliyordu. Muhtemelen bana kızardı.

Tekrar onu uyandırmamak için yavaş hareketlerle yorganı üstüme çektim.

Hayvan gibi yemek yediğim için (!) Harry beni beklemeden uyumuş. Neredeyse 1 saattir yemek yedim.

Çünkü çok acıkmıştım.

Gözlerimi kapattım.

Belimde hissettiğim ellerle irkildim. Gözlerimi açtığımda o uyanmıştı.

"Hoş geldin." Sesi eskisinden fazlasıyla boğuk çıkmıştı. Beni kendine daha çok yaklaştırdı. Kafam onun çıplak bedenine değdi.

Tanrım, lütfen tamamen çıplak olmasın.

"Sen uyumamış mıydın?" Önüne gelen saçını geriye attım.

"Uyuyordum ama yatakta hissettiğim hareketlilikle uyandım." Kıkırdadım. Bu biraz refleks gibi olmuştu.

"Uykun hafif olmalı. Benimki de öyle." Anlıma bir öpücük kondurdu.

"Ayrıca yatarken çok hareket ediyorsun. Neredeyse beni yataktan düşürecektin." Gözlerimi yüzünden başka bir tarafa çevirdim. Gerçekten de çok mu hareket ediyordum?

"Ne zaman oldu ki bu?" Bu sefer sıra ondaymış gibi o kıkırdadı.

"Ben de hatırlamıyorum. Uzun zaman olmuştur." Uyandığımı hissettim.

"Özür dilerim. İstiyorsan gideyim?" Onu rahatsız etmek istemiyordum.

"Gitme. Hoşuma gidiyor." O kahkaha atarken sadece gülümsedim.

"Neyse, iyi geceler." Yatmaya korkuyordum.

Beynime sinyal göndermem gerekiyordu.

Hareket etme. Uyurken hareket etme. Uyurken hareket etme. Etme. Etme....

Gözlerimi kapattım ve fısıldadım;

"Sana da iyi geceler Hazza."

***

Gözlerimi yavaşça açtım. Kuş sesleri kulağıma kadar geliyordu.

Etrafa baktım. İlk başta bir şey görmemiştim. Sanırım gözüm aydınlığa alışmamıştı.

Yatağın yanına baktığımda Harry'nin olmadığını gördüm. Onun yerine düz bir yastık, düzenli bir çarşaf ve tabiki de üstüne düşen güneş ışığı.

Çarşaf, yastığının bu kadar düz olması neden kaynaklanıyor bilmiyordum.

Tek düşündüğüm dün onu rahatsız edip etmemem.