Oflayarak elimdeki kumandayı masaya koydum.
Harry öyle bir uyuyordu ki gören öldü felan sanar. Günlerdir gözünü açmayan bir insan nasıl olur da böylesine hiç kıpırdamadan, ses çıkarmadan uyur?
Harry'den hiç beklemediğim bir davranış.
Yerimde kıvranmaya başladım. Oturmaktan kalçam ağrıyordu. Kalktığımda ise bunu daha fazla hissettim.
Biraz adım attım.
"Nereye?"
Harry'den gelen boğuk ses, kafamı ona çevirmeme neden olmuştu.
Tanrım, o uyuyordu.
Az önce gördüm.
Hemde uyuyan güzel gibi uyuyordu.
Uyku ilacı içmiş gibi uyuyordu.
Bu da neyin nesi?
"S-Sen derin bir şekilde uyuyordun. Ama n-nasıl yani ben anlayamı--"
Sözümü kendim kesip ona ağzım açık bir şekilde bakmaya başladım.
Gerçekten de bu neydi şimdi?
"Uyandım, olamaz mı?"
"Olur."
Gözlerimi kapıda gezdirdim. Koridordan ayak sesleri geliyordu. Bu ayak sesleri bize doğru geliyordu. Bunu duyabilmek hiç de zor değildi.
"Sanırım Briana geliyor," dedim.
"Duyabiliyorum, bu kadar topukluyu ancak o giyer."
Gözlerimi ona diktim.
Araları iyiydi. Şimdi neden böyle konuştu ki?
Ayrıca nereden biliyor topuklu giydiğini? O daha on altı yaşında. Ben olsam giymezdim.
Ayak sesleri tam da bulunduğumuz odanın önünde kesilmişti.
Kapının yavaşça açılmasını izledim.
Görüş alanıma Briana girdi.
"Hoşgeldin, bebeğim." Ona sarıldım. Kolları kibarca beni sardı.
"H-Hoşbulduk." sesi normal çıkmamıştı.
"Neyin var senin?"
Gözleri çok dolmuştu. Her zamankinden daha soluk duruyordu.
Bakışlarını yere çevirdi.
"Evde konuşsak olur mu, yarın?"
Briana'yı pek çok halde görmüştüm. Bu durumlara göre üzgün olduğunda onu hiç bu hâlde görmemiştim.
Mavileri fazlasıyla solmuştu.
"O-Olur." dedim, onu kırmayarak.
"Briana, prenses?"
Harry bir şeyler sorar gibi seslenirken benim aklım onun dudaklarından dökülen cümlelerden birisine takılmıştı.
Prenses...
Anlaşma devam mı ediyor?
Yoksa Harry ona kendi istediği için mi öyle davranıyor?
Bir çıkar yok mu?
"P-Prenses mi?"
Harry ilk başta durdu. Daha sonra ise kafasını aşağı yukarı salladı. "Evet?" dedi, tekrar bir şey soruyor gibi.
"H-Hayır."
Bu söylediği şeyden sonra ben de Briana'ya baktım.
"Siz erkekler bana prenses demeyin. Ben prenses değilim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|
Fanfiction"Hiç degişmemişsin." Dedi, elini yanağımda gezidirken. Artık bana dokunmasını özlediğimi fark etmiştim. Dokunuşları her zamanki gibi tutkuluydu. "Sen de değişmemişsin Harold." Alaylı bir gülümseme bıraktı yüzüne. Ve fısıldadı kulağıma; "Çok değişti...
