HAYATIMIN PRENSİ (TAMAMLANDI)

♠Benimle Evlenir Misin?...♠

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarım... Şarkıyı açın daha güzel olur... Cümleleri de biraz içten okursanız daha güzel olur...

----------------------------------------------------------

Baran'ın anlatımından;

Sarışın kız Arzu'nun elinden kurtulduğu anda esmer kızın eline verdiği bıçağı alıp karnına sapladı.Olay o kadar çabuk gerçekleşti ki Arzu'nun kollarıma yığılması ile başını dizime koyup yüzünü okşamaya başladım.Gözümden bir damla yaş düşünce gülümsedi ve zorla kısık bir ses ile konuştu.

-Seni... Çok... Seviyorum...

Gözlerini kapatınca bağırdım.

-Hayıııııır!... Ambulans çağırın!

-Çağırdım abi...

Berna da şiddetli bir biçim de ağlıyordu. Bir kadını daha kaybedemem ben... Önce annem, sonra Nazlı ve şimdi de... Hayır hayır Arzu beni bırakmaz, değil mi?..

Ambulans gelince Arzu'yu sedyeye koyup içeri aldılar. Berna da ambulans gelene kadar arabayı getirmişti. Ben de yanına binip ambulansı takip ettik. Hastaneye gelir gelmez ameliyathaneye aldılar. Berna'da içeri girmek isteyince zorla onu tuttum. Hiç bu kadar güçlü olduğunu fark etmemiştim.

-Berna içeri giremezsin yasak...

-Ne yasağı ya ne yasağı benim kardeşim oradayken ben burada ne yapayım?!

O kadar çok bağırıyordu ki ameliyathaneye girecek olan bir bayan sinirle konuştu.

-Bakın hanım efendi biraz daha bağırmaya devam ederseniz güvenlik çağıracağım.

Lafını bitirip içeri girdi. Sandalyeye oturup dirseklerimi dizimin üstüne yaslayıp kafamı da ellerimin arasına aldım.

-A-abi... O... İyileşecek değil mi?

Diyerek ağlamaya başladı. Yanımdaki sandalyeye yavaşça oturup kafasını dizime koydu. Ben de saçlarını okşamaya başladım.

-O öyle bir gelecek ki karşımıza... Bizden bile sağlam olacak eminim...

Gözlerim dolduğu için her şeyi bulanık görüyordum. İçeriden bir bayan koşarak çıkıp gitti. Bizde ayağa kalktık . 2 dakika sonra yanın da üç kişi ile geldi. Bayanı durdurdum.

-Ne oluyor?!

-Bayanın kalbi durdu, içeri geçmeliyim.

Öyle bir şoka uğradım ki ayakta duracak gücü bile zor buluyordum. Kalbim çok fazla sıkışıyor olsa ki nefes bile alamıyordum. Sol tarafım öyle bir sızlıyordu ki... Canım o kadar yanıyordu ki... Beynim öylesine bir durmuştu ki ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu...  Berna ağlamaktan ayakta bile duramıyordu. Ben ise... Dışıma vurmasam da içimde o kadar büyük bir fırtına vardı ki... Yelkenler fayda etmiyordu o fırtına da...

-A-abi o giderse ben ne yaparım?

-Biz ne yaparız?...

-Abi... Onu seviyorsan neden başta kalbini kırdın?

Ağlayarak sorduğu o sorular ile canım bin kat daha yandı. Derin bir nefes alıp anlattım kısaca. O da sinirle beni ittirdi sertçe.

-Arzu'yu Nazlı denen adi yüzünden mi... Kırdın?!