HAYATIMIN PRENSİ (TAMAMLANDI)

♠PLAN♠

Berna'nın anlatımından;

Hala ne kadar şaşkın olsam da yapmam gerekeni yapıp Kutay'dan ayrılmalıydım. Ayağa kalkıp Mete'ye karşı ciddi bir şekilde konuşup evden çıktım.

-Beni kaçırdığın için sana hala kızgınım. Ama şimdi gitmem gerekiyor bunun hesabını sana sonra soracağım...

Kutay'ın anlatımından;

Evin içinde volta atıyordum. Eve gelmeden önce polise gidip Berna'nın kaçırıldığını söylemiştim. Ama Mete şerefsizinin kaçırdığını söylememiştim. Onun işini ben kendim halledecektim. Lanet olası polislerden hala haber yoktu. Sinirden masanın üzerini dağıtmıştım ve yer hep vazo kırıklarıyla doluydu. Tam kanepe oturmuştum ki kapı çaldı.
Koşarak kapıyı açtım ve karşımda Berna vardı! Hemen öne doğru atılıp sıkıca sarıldım. Ama o olduğu yerde duruyor ve sarılmıyordu. Geri çekilip yüzüne baktım.

-Ne oldu aşkım iyi misin? Bir şey mi oldu?!

-Kutay...bitti.

Çok duygusuz bir şekilde söylemişti. Sonra da arkasını dönüp gitti arkasından bağırmıştım ama duymamıştı. Tek kelimeyle beni BİTİRMİŞTİ...

Berna'nın anlatımından;

Ne kadar zor olsa da söylemeyi başarmıştım. Bu benim için zordu, çünkü ona karşı hala bir şeyler hissediyordum. Ama buna mecburdum. Bu yaptıkları hiç hoş değildi ve bana ne olursa olsun söylemesi lazımdı. Neyse artık bunları düşünmeyecektim. Eve geldiğimde abim hemen yanıma geldi ve bana sarıldı.

-İyi misin kardeşim, Kutay kaçırıldığını söylediğinde deliye döndüm, nereye götürdüler seni, nasıl serbest bıraktı, sana dokundu mu, ayrıca kimdi o şerefsiz görebildin mi? Yüzünü görebildiysen hemen polise gidelim zaten Kutay arayıp söylemiş polise kaçırıldığını...

Sadece boş boş bakmakla yetindim. İnanmıyorum bir de polise mi söylemiş?! Abime ne diyecektim ki 'Abi bana aşık olan biri var beni kaçırdı' mı diyecektim sanki.

Of of Allah'ım sen yardım et sabır ver!

-Abi...ya...hem ben kim olduğunu görmedim ki başında... kar maskesi vardı!

Abim hem şaşkın hem sinirli bir biçimde kaşlarını çatarak konuştu.

-Neyse, şimdilik yalanını söyle ama bir gün başın derde girdiğin de koşa koşa yanıma gelirsen o zaman görüşürüz...

Başımı sallayıp odama çekildim.

Hemen üstümü değiştirip yatağa yattım ve yatar yatmaz ağlamaya başladım. Dayanamıyorum hem Kutay'dan ayrılmaya hem de beni kandırmasına. Arkamdan işler çevriliyormuş da haberim yokmuş... Düşüncelerle uykuya daldım.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Arkadaşlar bundan sonra haftada bir kez bunun gibi kısa bölümler yazacağım. Beğendiniz mi bakalım? Beğendiyseniz oylayın ki biliyim lütfen, beğenmediyseniz de yorum yapın lütfen hepinizi çok seviyorum ♥

^Düzenlendi^