HAYATIMIN PRENSİ (TAMAMLANDI)

♠Doğum Günü♠

Selam arkadaşlar size yeni bir bölüm daha yazdım. Eğer beğenmediyseniz söyleyin devam etmeyeyim. Ama güzel derseniz devam edeceğim lütfen söyleyin fikrinizi. Bu bölümü isterseniz Güntaç Özdemir- Benimle yan dinleyebilirsiniz. İyi okumalar...

********************************************

Kutay'ın Anlatımından:

Berna'nın sorduğu soruyla olduğum yerde kaldım. Biz o kadar gülelim, gülümseyelim tam 'Gel canım dediğin gibi dışarı çıkıp hava alalım, gezelim' diyecek iken o bana 'Neden sınıfta Burak'a sevgiliyiz dedin?' dedi inanabiliyor musunuz ya?! Kendimi daha fazla tutamayarak yüksek sesle konuşmaya başladım.

-Geçen sene ayrıldığımızdan beri ne kadar ağladım, sinirim bozuldu haberin var mı senin Berna?! Ben yeni yeni alışmaya başlarken geri zekalının teki senin yanına gelip ağzının içine düşüyor ve benim ne dememi bekliyorsun? Hı?!

Benimde onunda gözlerimiz dolmuştu.

-Özür dilerim Kutay... 

Ona daha çok yaklaşıp sarıldım. Berna ilk başta şaşırmış olacak ki sarılmadı 5-10 saniye ama daha sonra sarıldı. Gözümden bir damla yaş aktı ve hemen sildim. Çünkü geçen seneki hallerimiz geldi aklıma. Çok eğlenirdik Berna'mla. Ama ben ona birazcık fazla karışıyordum ve Berna çok rahat bir insandır ve artık tahammül edemeyecek duruma gelmiş olmalı ki bana 'Kutay özür dilerim ama artık yapamıyorum' demişti ve koşarak gitmişti. O gün o kadar çok ağlamıştım ki ablam yanıma gelip 2 saattir ağladığımı söyleyip artık susmamı söylemişti.

Berna benden ayrılınca düşüncelerimden sıyrılıp Berna'ya baktım. O kadar güzeldi ki. Simsiyah saçları, beyaz teni, küçük burnu, bembeyaz düzgün dişleriyle gülümserken o kadar muhteşem gözüküyordu ki... Ahh, ben bu kızı tekrar inceledikçe yeniden aşık oluyordum. O da bana bakıyordu. Kesin ne kadar yakışıklı olduğumu düşünüyordur derken koluma yediğim yumrukla Berna'ya baktım.Çok sinirli bakıyordu.

-Demek, kesin senin ne kadar yakışıklı(!) olduğunu düşünüyordum hı?!

Bide dövseydin dememek için kendimi zor tuttum yoksa döverdi.Kahretsin ben nasıl sesli düşündüm anlayamıyorum of...

-Pardon...

Dedim inadına. Ben asla özür dilemezdim'pardon, yanlışlıkla oldu' diye söylerdim ve Berna da çok kızardı bu huyuma. Şuanda da acayip öfkeli ve güzel duruyordu. Konuyu değiştirmenin iyi fikir olacağını düşünerek değiştirdim.

-Berna'cım yarın senin doğum günün var ve senin gülümsemen lazım.

Biran gülümser gibi oldu.

-Doğum günümü unutmamışsın.

Bende yüzüme içten bir gülümseme koyunca oda gelip bana sarıldı ama şu lanet teneffüs zili yüzünden birbirimizden ayrıldık ve sınıfa geçtik. İçimde çifte telli oynuyorum şuan çünkü Berna'nın benim yanımda olduğunu unutmuştum. Sonunda en son ders zili de çalınca seslice konuştum.

-Ohh çok şükür bu günleri de görebilecekmişiz Yarabbim!

Berna gülmeye başladı.Bende eşlik ettim ve sustuk.

-Yarın doğum günü partime gelir misin?

Sorduğu soruya karşılık gülümseyerek cevap verdim.

-Ayıp ettin ama... Seninle tanıştığımızdan beri ne zaman doğum günü partini unuttum veya gelmedim Berna'cım?

Kafasını sallayıp sınıftan çıktı. Bende arkasında öylece gülümseyerek kaldım.