-Teşekkür ederim Yankı beni iyi ki buraya getirdin, burası o kadar güzel ki kendimi hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim.
-Ben senin iyi olman için buraya getirdim Berna'm.
Bana yanaşıp alnımı öptü ve sıkıca sarıldı, ben de ona. İşte huzuru bulmuştum...
-Ya biliyorsun benim kitinofobim var ama hamakta uyumayı seviyorum. Yankı da benimle uyudu bu yüzden.
-Peki,bir daha olmazsa sevinirim Berna...
-Tamam...
Bizde ayağa kalkıp abimin yanına gittik ve mangalı hazırlamaya başladık. Onlar mangalı hazırlarken ben de soğanı, biberi filan temizleyip yıkadım ve doğradım. Abim ve Yankı malzemeleri şişe dizerken ben de yanımda getirdiğim ipi alarak hoplamaya başladım.
-87, 88, 89 ve 90.
Hızlı hızlı hopladığım için ipi bırakıp yere oturdum.
-Su... Ne olur su verin...
-Buyurun hanımefendi.
-Teşeka Yankı.
-Kısaltmalı konuşmazsanız sevinirim hanımefendi.
Suyu sonuna kadar içip yere koydum ve konuşmaya başladım.
-Ya benim ayakta durmaya konuşmaya mecalim yok ne yapayım?
-Hıh, çok zayıfsın.
-Kim, ben mi?!
Bağırarak konuştuğum için kaşlarını çattı ve kafasını salladı.
-Evet sen ama bu kadar bağıracağını bilseydim söylemezdim.
-Bağırmıyorum!
-Belli...
Bağırdığımın farkında bile değildim açıkçası. Ya ben sinirlenince ne yaptığımın farkında değilim ki.Eminim herkes de oluyordur.
-Kb.
-Efendim.
-Kusura bakma...
-Seni anlayamıyorum. Sesin o kadar kısık çıkıyor ki seni duyamıyorum..
-Of be duy, anla bana ne!
-Çok kibarsınız hanımefendi!
-Sağ ol ya!
-Of kavga etmeyi kesin de gelin artık. Her şey hazır.
Masaya geçtiğimiz de koku burun deliklerimden içeri girdiği anda başım döndü ve sendeledim. Abim ve Yankı hemen yanıma gelip beni yavaşça oturttular ve klasik sorular sormaya başladılar.
-Berna iyi misin?
-Berna ne oldu?
-Konuşsana Berna.
-Of bağırmayın... Başım döndü sadece... Koku... Çok ağır geldi...
-Peki iyi misin şimdi?
-Evet evet.
Hepimiz oturunca yemeğe başladık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
