-Teşekkür ederim Yankı beni iyi ki buraya getirdin, burası o kadar güzel ki kendimi hiç bu kadar huzurlu hissetmemiştim.
-Ben senin iyi olman için buraya getirdim Berna'm.
Bana yanaşıp alnımı öptü ve sıkıca sarıldı, ben de ona. İşte huzuru bulmuştum...
Evin önüne gelince Baran ile arabadan inip kızların inmesini bekledik. Arzu inmişti ama Berna yoktu.
-Arzu, Berna nerede?
-Araba da ama uyuduğu için inemiyor...
Tebessüm ederek Berna'nın kapısını açtım. Tabi yol biraz uzundu ve trafikte vardı, normal uyuması. Yavaşça bir kolumu diz kapaklarının altından diğer kolumu da beline sararak kaldırdım. Baran cebimden anahtarları çıkarıp kapıyı açarken gözümü Berna'dan ayırmıyordum. Benim güzel karım... Güzel kalpli karım... Erkeklere bu kadar güvenmesi hiç iyi değil. Tamam bana güvenebilir, abisine güvenebilir ama arkadaşlarına bu kadar güvenmemeli! Arkadaş sandıkları şerefsiz çıkıyordu. Kapıyı açıp anahtarı geri cebime koydu.
-Yankı biz gidelim artık. Sen de Berna'ya iyi bak olur mu? İyileşirse de mesaj at ve hatırlamazsa bir şey anlatma.
-Peki. İyi bakacağım merak etmeyin.
-Dün iyi bakamamışsın ki kardeşim bu halde.
Boğazıma bir yumruk oturmuştu. Haklıydı... Ona dün bakamamıştım. Veda edip eve girdik ve Berna'yı odamıza çıkardım. Yavaşça yatağa bırakıp üstüne pijama giydirdim ve üstünü örttüm. Alnından yavaşça öpüp odadan çıktım. Kafam, beynim, ruhum o kadar yorgundu ki... Gece uyuyamamıştım bile. Sabaha kadar kahve içip telefondan galeride ki resimlerimize bakıp durmuştum. Berna'ya ne zaman trip atacak veya küsecek olsam, ya ağlıyordu ya da başına bir şey geliyordu ve affediyordum. Ama bazen gerçekten kırılıyordum. Erkek olsam da karıma kırılıyor, darılıyordum.
Mutfağa geçip buzdolabından çikolatalı dondurma alıp masaya oturdum. Telefonumun bildirim sesini duyunca elimi cebime atıp telefonu çıkardım. İnstagramdan idi. Tanımadığım birisi mesaj atmıştı.
Kimden: Melisa Yalçın
>Merhaba Yankı. Sayfana bakarken genel cerrah olduğunu gördüm de benim de bir rahatsızlığım var. Acaba bana da yardımcı olabilir misin?
Benim sayfamı nereden bulmuş ki? Neyse muhakkak gezerken bulmuştur. Hemen cevap yazmaya başladım.
>Tabi kide yardımcı olabilirim Melisa Hanım. Rahatsızlığınız nedir acaba?
Telefonu masanın üzerine koyup dondurmamı yemeye devam ettim. 5 dakika dolmadan geri cevap geldi.
>Mide kanseriyim ve şu an 2. evre de olduğumu söylediler. Ameliyat tarihimin olduğu gün kardeşimin doğum günüydü ve başka bir güne alınmasını istedim ama doktor almadı. Böylece kavga başlamış oldu. Ben de sosyal medya hesaplarımda böyle cerrah araştırıyordum ve ilk sen çıktın. Lütfen bana yardımcı ol...
Melisa'nın sayfasına girdim ve gezinmeye başladım. 25 yaşındaymış ve İzmir'de yaşıyormuş. Güzel bir kızdı. Bir kaç tane de fotoğrafı vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
