HAYATIMIN PRENSİ (TAMAMLANDI)

♠Doğukan♠

OKUYUN LÜTFEN: Selam canlarım nasılsınız bakıyım? Tatiliniz nasıl geçiyor, benim ki fena değil haftaya daha güzel geçecek inşallah. Multi de Doğukan yeni karakterimiz var. Size yeni bir bölüm daha yazdım, lütfen arkadaşlar bende burada emek veriyorum eğer beğeniyorsanız oylayın beğenmezseniz eğer yorum yapın 'kötü olmuş' , 'şurayı düzelt' diye yazın lütfen canlarım LÜTFEN! Ve kitabımın okunma sayısı düşüyor bu yüzden çok üzülüyorum, size güveniyorum canlarım lütfen okumayı bırakmayın☻ I LOVE YOU ♥

**************************************************

Mete'nin Anlatımından;

Ne diyeceğimi bilemiyordum. Büyük bir şoktaydaydım. Berna'nın bana küs olmasını anlıyordum, çünkü onu iki gün boyunca aramamıştım ama bir planım vardı bugün için. Ama sabah Berna'nın dedikleri hiç düşünmeden söyledikleri ağrıma gitmişti ve ona kırılmıştım. Ama onun şu an bana dediklerinden sonra ona küs kalamazdım. Tam ağzımı açıp cevap verecektim ki bir silah sesi duyuldu. Berna'nın dizlerinin titremesi ile koşup yanına gittim ve kucağıma aldım. Bağırdım ama Berna gözlerini kapatmıştı.

-Berna! Ambulans çağırın!

Herkes acırmış gibi bakıyordu ve bu benim daha çok sinirlerimi bozuyordu. Berna'ya baktım. Bir kaç kez yanağına yavaşça vurdum ama tık yoktu kızda. Of of git gide sinirleniyorum ya. Elimi saçıma attım ve sinirle çektim. Bu iş böyle olmayacak. En iyisi ben götüreyim Berna'yı hastaneye. Hemen ayağa kalktım ve Berna'yı da kucağıma alıp arabama doğru gitmeye başladık. Arabanın arka kapısını açıp dikkatlice Berna'yı yatırdım. Bende koşarak şoför koltuğuna geçtim.

Hastanenin önüne gelince hemen arabadan inip Berna'nın kapısını açtım ve onu kucağıma alarak hastaneye giriş yaptım.

-Doktor, doktor çağırın hemen!

Doktorlar sedye ile buraya geldiler. Yavaşça sedyeye bıraktım. Hemen ameliyathaneye götürdüler Berna'yı. Mahvolmuştum. Hayatımda ben Berna sayesinde aşık olmayı, özlemeyi, mutlu olmayı, şaşkın olmayı ve üzülmeyi öğrendim. Evet şu an sadece olayın şokunu atlatamamış şaşkın ve üzgün bir adamdım ben. Ne yapacağını bilemeyen bir adam.

Ben Berna'yı 3 yıl platonik olarak sevdim. Ama bu sene onu kaçırarak -çok hoş bir yöntem olmasada- öğrenmesini sağladım.Çünkü bunu öğrenmesini istedim. Lise 1'e başladığım ilk gün hoşlandım ve ileri ki zamanlarda aşık oldum ben Berna'ya. Onu gördüğümde kalbim hızlanmış ve melül melül ona bakmaya başlamıştım. Ama o benim ona baktığımı görünce sadece alay dolu bir bakış atmıştı. O gün ne kadar öz güvenim parçalansa da bırakmadım. Onu hep sevdim ne olursa olsun. Ve ikinci dönem bizim okula gelen Kutay ile iyi anlaşmış arkadaş olmuştuk ya da ben arkadaş olduğumuzu sanmıştım. Kutay ile aramız da anlaşma yoktu tehdit vardı ve Berna'nın bundan haberi yoktu. Aramızda ki konuşmayı hatırladım birden. 

-Kutay... Ben... Ben... Ben Berna'ya aşığım.

-Mete ama bende Berna'dan hoşlanıyorum, lütfen ilk defa bir kızdan etkilendim ve hoşlandım ben, Berna'dan vazgeç(Mete kafasını olumsuzca sallayınca)... Madem vazgeçemezsin, git bu okuldan. Eğer gitmezsen... Berna'nın gizlice fotoğraflarını çektiğini söylerim. Üzgünüm ama bunu yapmak zorundayım, sevdiğim kişi için yapamayacağım şey yok, Mete.

-Belli, sana sırrımı verdim ben ama sen ne yapıyorsun beni arkamdan bıçaklıyorsun! Yazıklar olsun sana. Ama ben sen olmadığım için gideceğim.

-Anlaştığımıza sevindim, Mete.

-Şu anlaşmaya bir şey daha dahil edeceğim(Kutay söyle dercesine kafasını sallayınca)... Berna'yı sakın üzme, eğer onun ağladığını duyarsam ortaya çıkarım tamam mı?