Safkan Canavar (CreepyPasta OC)

Özgür Olmak

Sol elimle yarasına baskı yapmaya devam ederken sağ elimle bıçağı aldım. Simon beni güvende hissettiren tek kişiydi. Onu kendi ellerimle asla öldüremezdim. Bıçağı alıp ayağa kalktım. Yapacağım şey ikimizi de öldürebilirdi. Hatta şuan kesinlikle intihar ediyordum ama Simon yaşamayacaksa benim de yaşamamın pek bir anlamı yoktu. İçimde kopan öfke patlamasıyla bir çığlık atarak Slender'ın üstüne atladım.

Uzuvları birbiri ardına beni yakalamaya çalışıyordu. Önüme gelen her şeyi keserek yaklaşabildiğim kadar yaklaştım. Elimdeki bıçağı karnına geçirecekken belime sarılan kolunu hissettim. Elimdeki bıçağı sürekli saplasam da bir etki etmiyor gibi görünüyordu. ''Biliyor musun? Sana gerçekten güvenmiştim.'' Sesi zihnimde yankılanırken başımın patlayacak kadar ağrımaya başladı. ''Buna Slender Hastalığı deniyor. Proxy mührünü tenine işlediğim anda bunu yapabilme yetim var. İstersem şuanda iç kanama geçirmeni sağlayarak seni öldürebilirim.''

Ağrıdan dediklerini neredeyse duyamıyordum. Eğer bu baş ağrısıysa normal bir şekilde hissettiğim baş ağrısı iğne batması gibiydi. Gözlerim ve burnumun kanamaya başladığını hissettiğimde ölmeye başladığımı fark ettim. ''Sana son kez soruyorum, Efendini mi seçeceksin Zalgo oğlunu mu?''

Kulaklarımı sağır eden bir çınlama duydum. Elimdeki bıçağı havaya kaldırdım ve tüm ormanın duymasını istermiş gibi bağırdım. ''Ben senin kuklan değilim! En azından ölümüm senin elinden olmayacak!'' Bıçağı boğazıma geçirdiğim anda baş ağrısı yerini boğazımda oluşan keskin acıya bıraktı. Slender beni Simon'ın yanına fırlattığında bedenimin yere çarpışı bıçağın etime daha da gömülmesine sebep oldu.

Titreyen ellerimle bıçağı boğazımdan çekip çıkardım. Ses tellerim büyük ölçüde zarar gördüğü için çığlık atma gibi bir şansım olmamıştı. Kanlı ellerim Simon'ın ellerini tutarken başımı gökyüzüne çevirdim.

Yeni bir aile bulduğumu sanmıştım. Simon'ı bulduğumu sanmıştım. Güvende olurum sanmıştım. Daha fazla yanılamazmışım. Bütün pişmanlıklarım boğazımdan daha fazla acıtarak kalbimin en dibine çöktü. Gözlerim kapanmadan önce hissettiğim son şey gözyaşlarımın kanıma karışmasıydı.