Limon Çiçekleriii

Limon Çiçekleri 32. Bölüm

Lale'nin dediklerinden sonra Batu kendine gelememişti. Şaşkınlıktan gözleri yuvalarından fırlamak üzereydi. Lale'yi yanlış anladığından emindi aslında. Yani düşündüğü şeyi kast ediyor olamazdı Lale değil mi? Ne yapacağını bilemeden öylece hareketsiz durarak Lale'nin yüzüne bakıp duruyordu.

Lale ise Batu'nun neden durakladığını tahmin etmiyor olsa ondaki bu durgunluğu isteksizliğe yorarak yine bir anda parlayıp köprüleri yakabilirdi ama bu sefer yapmayacaktı. Biraz önce olanlardan sonra Batu'nun isteksiz olduğunu düşünmek hakikaten salaklık olurdu! Hem bu sefer kararlıydı. İçinde bir yerlerde Batu'nun kendisini hiçe sayarak birdenbire askere gitmeye karar vermiş olmasına hala öfkeliydi ama bugün için o öfkeyi derinlere bir yere gömmeye karar vermişti... yalnızca bugün için! Ve bu kez korkup vazgeçmeyecek sonuna kadar gidecekti. Beş ay boyunca göremeyecekti onu. O beş ayın sonunda da ne olacağı belli değildi. Belki tamamen kopmuş olacaklardı? Ama şimdi içinden gelen sesi dinlemezse, ilerde bunu yapmadığı için hep pişmanlık duyacak, bunu Batu'yla yaşamanın nasıl bir şey olacağını hep merak edecek ama asla öğrenemeyecekti. 'İçimde kalacağına...' diye düşünerek birden buradan gitmelerini teklif etmişti işte Batu'ya. Bir geceden ne olacaktı ki? Hiçbir şey değişmeyecekti nasılsa. Beraber olmaları yine imkansız olarak kalacaktı. Yarın kendisi hala Hristiyan, Batu da hala Müslüman olacaktı.. İkisinin de ailesi böyle bir beraberliği asla onaylamayacaktı. Ama hiç değilse hayatının geri kalanını bunu Batu'yla yaşamanın nasıl bir şey olduğunu merak ederek geçirmeyecekti!

Batu'nun elini tutup parmaklarını birbirine geçirdikten sonra çekiştirdi onu. "Hadi! Gitmeyecek miyiz?" derken Batu'yu bir şoktan çıkarıp yenisine sürüklediğini görebiliyordu ama kendine durup düşünmek için fazla zaman bırakmak istemiyordu. Biraz düşünürse aklından geçenleri yapmamak için mutlaka mantıklı bir neden bulurdu ve bunu istemiyordu!

Batu şapşal bir surat ifadesiyle Lale'ye baktıktan sonra yine aynı şapşallıkla kafasını kaşıdı. "Ya şey... gidelim de... nereye?"

"Buluruz bir yer ya. Hadi..!" diye yeniden çekiştirdi onu Lale.

"Ama... Yani şimdi çıkabilir miyiz buradan? Hani güvenlik kontrolünden de geçtik ya..?"

Aslında Batu'nun bu kadar tereddüt etmesinin nedeni; fazla istekli görünmesi halinde Lale'nin yine kendisine sapık damgası vurmaktan hiç çekinmeyeceğinden korkmasıydı. Lale'nin ne söylemeye çalıştığını anladığı anda beyninden vurulmuşa dönmüştü, gerektiği takdirde onu sırtına alarak bile çıkarabilirdi buradan! Ama çok değil kısa bir süre sonra Lale'nin yine vazgeçeğinden emindi, bu yüzden de fazla havaya girmemeye çalışıyor, hatta bir an önce vazgeçmesi için ona zaman bırakmaya uğraşıyordu. Yoksa o da kendini kaptırırsa bu işin geri dönüşü olmazdı!

Lale "Çıkabiliriz herhalde. İkimizin de bagajı yok zaten." deyince Batu yine kısa bir an için ona şaşkın şaşkın baktıktan sonra sonunda Lale'yi arkasından sürükleyerek yürümeye başladı.

Biraz sonra havaalanının içinden iç hatlar geliş bölümüne geçip dışarı çıktıktan sonra orada bekleyen taksilerden birine binmişlerdi bile. Batu kendine engel olamayacağını bildiğinden arkaya Lale'nin yanına oturmamış, öne geçmişti. Nereye gideceklerini söylemediği için merakla suratına bakan taksiciyi görünce tekrar Lale'ye döndü. "Nereye gidelim?" dedi seçimi yine ona bırakarak. Belki de havaalanından çıkmak için uğraşmakla geçirdikleri sürede Lale vazgeçmişti bile.

Lale gayet doğal bir tavırla "Bizim evin anahtarı yanımda değil. O yüzden sana sorun olmazsa size gidelim mi?" deyince Batu yine şaşkın bakışlarla kalakaldı.

Taksiciye dönerek "Ulus'a gidelim abi." deyince taksi hareket etti sonunda.

Batu hala şu olanlara inanamıyordu. Açıkçası hala Lale'nin her an taksi şoförüne havaalanına geri dönmesini söylemesini beklediği için, belirli aralıklarla arkasına dönüp dönüp Lale'ye bakıyordu. Ama Lale hiç de böyle bir şey yapacakmış gibi görünmüyor, gayet sakin bir şekilde pencereden dışarıyı izliyordu ve Batu artık ne düşüneceğini şaşırmış durumdaydı.