ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 2

Κεφάλαιο 53. - Μερος 1/3

Η Μελίνα ετοιμαζόταν μπροστά στον καθρέφτη της.Είχε κάνει τα πάντα για να δείχνει όμορφη και λαμπερή κρύβοντας την ταλαιπωρία που είχε περάσει τον τελευταίο καιρό και ήταν ξεκάθαρα γραμμένη πάνω της.

Αφού χαμογέλασε ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα,η πόρτα του δωματίου της άνοιξε απότομα και μπήκε μέσα ο Ορέστης.

«Ορέστη! Πώς μπαίνεις έτσι?» του είπε ξαφνιασμένη. «Μου έκοψες τα πόδια»

«Με συγχωρείς»απολογήθηκε ο αδερφός της. «Νόμιζα ότι έλειπες και ήθελα να δω πού έχεις τα χαρτιά για το μαγαζί»

«Σε εσένα τα είχα αφήσει,δεν θυμάσαι?» τον ρώτησε καθώς έψαχνε την τσάντα της.

«Ναι,σωστά» είπε ο Ορέστης.Μετά τα τελευταία γεγονότα δεν του είχε μείνει και πολύ μυαλό. Ύστερα από την εξομολόγηση της Μαρίας για τον βιασμό από τον Αντώνη,είχαν βρεθεί μερικές φορές να μιλήσουν. Εκείνος ήθελε να ελπίζει πως ήταν ζευγάρι,όμως η συμπεριφορά της τον μπέρδευε.Ένιωθε ώρες-ώρες πως τον κρατούσε μακριά. Τις τελευταίες μέρες,μάλιστα,είχε κάποιες αδιαθεσίες και δεν βρίσκονταν καθόλου. Ο Ορέστης αμφέβαλλε αν του έλεγε αλήθεια ή αν τις χρησιμοποιούσεως δικαιολογία για να μην συναντηθούν.

«Εγώ φεύγω,έχω ήδη αργήσει» του είπε και τον φίλησε στο μάγουλο,ενώ έβγαιναν από το δωμάτιό της.

«Πού πας,αν επιτρέπεται?» την ρώτησε. Η Μελίνα φαινόταν ασυνήθιστα ευδιάθετη και με όρεξη για έξοδο. Όλο το καλοκαίρι την παρακαλούσε για να πάνε για έναν καφέ και εκείνη τώρα φτιαχνόταν με κέφι.

«Θα πάμε με την Βανέσα για ένα ποτό»είπε ψέματα η Μελίνα.

«Α,ωραία. Χαίρομαι που κάνετε παρέα,είναι πολύ καλή κοπέλα» της είπε με ειλικρίνεια.Πραγματικά του άρεσε που η αδερφή του άρχιζε μια φιλία.Ποτέ δεν θυμόταν να έχει μια κολλητή φίλη.

«Ναι,πράγματι.Σε αφήνω» του απάντησε βιαστικά.Δεν της άρεσε που του έλεγε δικαιολογίες.

«Καλά να περάσετε.Χαιρετίσματα στην Βανέσα» της είπε και μετά γύρισε στο δωμάτιό του.Δεν είχε λόγο να μην την πιστέψει. Εξάλλου,το μυαλό του ήταν απορροφημένο αλλού. Προσπαθούσε να βρει μια εξήγηση για την συμπεριφορά της Μαρίας.

Η Μαρία είχε κάνει εμετό για ακόμη μια φορά εκείνη την ημέρα. Αισθανόταν τυχερή που δεν ήταν εκεί ο πατέρας της,γιατί θα ανησυχούσε φοβερά. Ήδη εκείνη άρχισαν να την ζώνουν τα φίδια. Δεν ήταν μόνο οι εμετοί...Τελευταία ζαλιζόταν συχνά και ένιωθε ατονίες,ιδιαίτερα το πρωί. Όλα αυτά,σε συνδυασμό με την καθυστέρηση που είχε την έφερναν κοντά σε ένα συμπέρασμα,που δεν ήθελε καν να σκέφτεται σαν πιθανότητα. Ο βιασμός της από τον Αντώνη ήταν μοιραίο να την σημαδέψει ανεξίτηλα. Από το προηγούμενο βράδυ την βασάνιζε η υποψία και δεν την είχε αφήσει να κοιμηθεί.Σκεφτόταν να πάει στο φαρμακείο να πάρει ένα τεστ,αλλά φοβόταν να αντιμετωπίσει την αλήθεια κατάματα.Από την άλλη ίσως έκανε λάθος,προσπαθούσε να παρηγορηθεί. Δεν μπορεί να ήταν πια τόσο άτυχη. Αν ήταν έγκυος από τον Αντώνη,τότε άλλαζαν πολλά. Θα έπρεπε να κάνει έκτρωση,γιατί δεν ήταν δυνατόν να γεννηθεί αυτό το μωρό. Ήξερε πως αυτή η πράξη θεωρούνταν μεγάλη αμαρτία από πολλούς και δεν άρεσε ούτε στην ίδια,αλλά δεν έβλεπε άλλη λύση. Αν το γεννούσε,τα πράγματα θα περιπλέκονταν.Ο Αντώνης πιθανόν θα καταλάβαινε πως το παιδί ήταν δικό του και είτε θα της το έπαιρνε είτε θα προσπαθούσε να την διεκδικήσει.Βασικά,δεν μπορούσε πια να προβλέψει τις αντιδράσεις του,μετά την τελευταία τους συνάντηση. Ο Ορέστης θα χανόταν για εκείνη μια για πάντα.Δεν ήξερε κατά πόσο θα άντεχε να είναι δίπλα της,γνωρίζοντας πως περιμένει το παιδί του Αντώνη. Ακόμα και αν εκείνος το ήθελε,η ίδια τον αγαπούσε πολύ για να τον υποχρεώσει σε μια τέτοια περίπλοκη σχέση. Η ζωή ήταν σκληρή μαζί της για ακόμη μια φορά.Πάνω που νόμιζε πως είχε βρει την ευτυχία,της την έπαιρναν πίσω. Ξάπλωσε στο κρεβάτι της,έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Ο Ορέστης δεν έπρεπε να υποψιαστεί τίποτα,μέχρι να μάθει και η ίδια τι της συνέβαινε. Γι αυτό τον κρατούσε μακριά.Έπρεπε να συνηθίσει κιόλας.Αν ήταν πράγματι έγκυος,η κατάσταση μεταξύ τους θα ήταν άσχημη. Σκούπισε τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της και αποφάσισε να μην χάσει άλλο χρόνο. Θα έκανε τεστ εγκυμοσύνης.Όσο κι αν φοβόταν το αποτέλεσμα. Ντύθηκε και ετοιμάστηκε να πάει στο φαρμακείο.