ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 2

Κεφάλαιο 77.

H Bανέσα κοιτούσε τη Μελίνα με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά...Φοβόταν μήπως άκουγε κάτι που δεν ήθελε. Κάτι που υποψιαζόταν αλλά μόλις το μυαλό της πήγαινε προς τα εκεί προσπαθούσε να πειστεί πως έκανε λάθος.

«Με τον Στέφανο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια,όμως ποτέ δεν είχαμε έρθει τόσο κοντά όσο πριν λίγες μέρες που βρεθήκαμε. Από τότε που οι σχέσεις μας βελτιώθηκαν κατάλαβα πολλά. Νομίζω ότι δεν έχω αισθανθεί έτσι για κανέναν άλλο» συνέχισε η Μελίνα.

«Τι λες?» προσπαθούσε να καταλάβει η Βανέσα.

«Είμαι ερωτευμένη με το Στέφανο. Τι δεν καταλαβαίνεις?» της είπε και εκείνη ανακουφίστηκε που δεν άκουσε τίποτα για τον Αντώνη.

«Δεν είχα ιδέα» ομολόγησε. «Νόμιζα ότι δεν τον συμπαθούσες ιδιαίτερα»

«Κι εγώ έτσι νόμιζα. Μόλις αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και να τον βλέπω πιο συχνά, κατάλαβα ότι τον είχα παρεξηγήσει και τελικά ταιριάζουμε σε αρκετά πράγματα»

Η Βανέσα προσπαθούσε να σκεφτεί σε τι μπορεί να ταίριαζαν ο Στέφανος με τη Μελίνα,αλλά δεν έβρισκε τίποτα.

«Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Δεν θα μου περνούσε καν από το μυαλό» είπε η Βανέσα,εννοώντας κάθε λέξη.

«Το έκρυβα καλά. Φοβόμουν ότι δεν με θέλει» δικαιολογήθηκε.

«Και τώρα?Γιατί μου το λες?» προσπάθησε να καταλάβει η Βανέσα.

«Γιατί νομίζω ότι έχουμε έρθει πιο κοντά και ίσως είναι η κατάλληλη ευκαιρία,αν βοηθήσεις κι εσύ λίγο» της ζήτησε.

«Τι εννοείς? Να σας τα φτιάξω εγώ?»

« Για αρχή να τον ψαρέψεις και να κανονίσεις να βρεθούμε και οι τέσσερις» της πρότεινε.

«Δεν ξέρω,δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει με εσάς,πραγματικά. Δεν μου έχει πει κι εκείνος πολλά για σένα,αλλά έτσι είναι ο Στέφανος...»

«Θα το κάνεις?» της ζήτησε.

«Γιατί δεν του μιλάς ευθέως?»

«Τόσο καιρό δεν του έχω δώσει ούτε ένα δείγμα. Θα του έρθει ξαφνικό. Αν γίνει σιγά-σιγά...»

«Εντάξει. Φυσικά και θα σε βοηθήσω» υποσχέθηκε και της χαμογέλασε ανακουφισμένη που δεν συνέβαινε εκείνο που φοβόταν. Αυτό που δεν μπορούσε να γνωρίζει ήταν αν θα ανταποκρινόταν ο Στέφανος.

Η Βερόνικα είχε πάρει τη μεγάλη απόφαση να μιλήσει στον Άρη,χωρίς να κρύψει τίποτα από όσα έγιναν με τον Αχιλλέα. Ένιωθε ενοχές που δεν του τα έλεγε όλα,ενώ εκείνος είχε σταθεί δίπλα της τα τελευταία δυο χρόνια,παρά τα προβλήματά του.