ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΓΑΠΗ 2

Κεφάλαιο 54. - Μέρος 1/3

Η μελαχρινή κοπέλα βρισκόταν κουλουριασμένη στο κρεβάτι,με τα μάτια πρησμένα από το κλάμα. Είχε πάψει πια να κλαίει,απλά καθόταν σε αυτή την στάση,περιμένοντας,ένας Θεός ήξερε,τι. Εκείνον να γυρίσει? Και να μιλήσουν?Τι να πουν?

Ο ήχος της πόρτας που άνοιγε την έκανε να αναταραχτεί από την θέση της. Κοίταξε το ρολόι που έδειχνε τέσσερις τα ξημερώματα. Πάλι είχε αργήσει.. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα του δωματίου,την κοίταξε με δολοφονικό βλέμμα,σαν να τον δυσαρεστούσε η παρουσία της.

«Δεν κοιμάσαι?» την ρώτησε ενοχλημένος από τον τρόπο που κι εκείνη τον κοιτούσε.Βαθιά μέσα του την λυπήθηκε για την απελπισία που ήταν ολοκάθαρη στο βλέμμα της,αλλά δεν έπρεπε να υποχωρήσει.

«Όχι,όσο λείπεις δεν μπορώ να κοιμηθώ» του απάντησε βουρκωμένη. «Πού ήσουν?» τον ρώτησε,αν και ήξερε την απάντηση πολύ καλά.

«Δεν σε αφορά» της απάντησε κοφτά και πήρε ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι. «Πάω να κοιμηθώ» είπε, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα περνούσε τις λιγοστές ώρες ως το ξημερωμα στο σαλόνι,εκεί που κοιμόταν τακτικά τον τελευταίο καιρό.

«Στάσου! Πού πας? Αν ξυπνήσει το παιδί...» προσπάθησε να τον σταματήσει και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Με μια γρήγορη κίνηση βρέθηκε ανάμεσα σε εκείνον και στην πόρτα.

«Θα κοιμηθώ πολύ λίγο,μέχρι να ξυπνήσει θα έχω σηκωθεί...» την διαβεβαίωσε και με το βλέμμα του απαίτησε να παραμερίσει το σώμα της ώστε να τον αφήσει να φύγει.

«Κι αν περάσει από το σαλόνι μες στη νύχτα και...»

«ΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!» της απάντησε οργισμένος. «Δεν είναι μωρό πια,καταλαβαίνει! Κι ακριβώς επειδή κάποια στιγμή θα αρχίσει να καταλαβαίνει ακόμα περισσότερα,πρέπει να μας ξεγράψεις!»

«Τι λες τώρα? Άρχισες πάλι τα ίδια?» τον ρώτησε απελπισμένη,ενώ τα δάκρυα που συγκρατούσε με κόπο άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

«Σταμάτα. Δεν έχω καμιά όρεξη για σκηνές πάλι. Τα έχουμε συζητήσει!» της ξέκοψε την συζήτηση,ενώ πήγε να την σπρώξει.

«Δεν με αφήνεις όμως,όσο και να το λες δεν το κάνεις! Δεν μπορεί,κάτι νιώθεις για εμένα,έτσι δεν είναι?» προσπάθησε να μάθει,υψώνοντας τον τόνο της φωνής της,κάτι που τον έκανε έξαλλο.

«ΣΚΑΣΕ! Θες να τους ξυπνήσεις?» αγρίεψε. Μπορεί να την λυπόταν,όμως αυτές οι σκηνές τον έφερναν εκτός εαυτού. Κι ας είχε περάσει πολύς καιρός από την πρώτη φορά που την είδε να χάνει τον έλεγχο.