Sagot
Hindi ako maka-tulog sa gabing iyon. My eyes are heavy, same as my chest and lower extremeties but still, I can't just sleep.
Naka-tagilid ako, kaharap ang aking balcony. Tahimik ang gabi, kasabay ng mga nagkikislapang mga bituin sa langit. How ironic this night is, samantalang magulong-magulo ang aking puso at utak sa lahat ng pangyayari.
I can't just absorb everything that happened. Napaka-bilis. Para bang hindi nangyayari... hindi ko masundan.
Ano na bang mang-yayari sa amin ni Trade matapos iyon? Will I let him be part of my life again? Ng ganoon kabilis? Paano si Lazarius? Si Mommy? Si Georleanna?
Ipinikit ko ang aking mata ng madiin.
I am near at the point of destroying myself again. Pakiramdan ko kapag andyan si Trade ay siya lamang talaga ang iniisip ko, na isang kamalian.
When will I learn that love shouldn't work that way?
The image of Trade Samaniego in my head vanished as I open my eyes. Ang taimtim na langit ang aking unang nakita.
I wish one day, I will stay calm as this sky. Iyong walang sakit at pangamba. Iyong gigising ka lamang para bumuo ng bagong alaala at mag-saya. Iyong hindi mo kailangang isipin ang mga posibleng mangyari sa kinabukasan.
Naagaw ng tumunog na digital clock sa gilid ng aking kama ang atensyon ko.
00:00
It's midnight...
Hindi pa rin ako maka-tulog sa sobrang pag-iisip.
Suddenly, a thing popped out in my mind. I stand up and lean down on my bed para kunin ang isang malaking kulay brown na kahon sa ilalim.
Umupo ako sa kama at inilagay ang kahon sa aking harapan. Ang suot kong pajama at isang itim na tank tops ay lalong nag-papagaan ng aking pakiramdan sa gabing ito.
For three long years, I kept this with me hoping that one day I can look at this and reflect on it. But I was wrong... mahirap iyon, lalo na kung ayaw tanggapin ng iyong sistema.
I breath one more time before opening the top of the box.
Una kong nakita doon ang malaking litrato namin ni Trade.
Kinuha ko iyon at hinaplos ang salaming naka-takip dito. Ang magaang kong pakiramdam kanina ay nahaluan na ng dagundong sa aking loob.
This photo was taken years ago, at Villa Leona Resort... when he proposed to me.
Tumulo ang isang butil ng luha mula sa aking mata na agad kong pinalid. Seeing this memory right now sends million of stabs in my heart. Para itong dinidikdik sa sakit.
Naka-luhod si Trade sa larawan at naka-tingala sa akin habang ako ay umiiyak, naka-takip ang isang braso sa mukha at naka-tango sa kanya.
"Gabi-gabi akong nag-iisip ng paraan kung paano kita mapapanatili sa tabi ko. And I came up with one sure-win solution. Isa lang Summer, at alam kong panalo 'to... will you stay baby?"
That time, wala akong ibang gustong gawin kung hindi ang yakapin siya habang pa-tuloy sa pag-sagot ng oo.
Yes baby, I will marry you. I want to marry you. I want to spend every single day of my existence with you.
Patuloy ang pag-lagapak ng mga luha ko sa mga alaalang iyon.
Sa loob ng kahon ay dinampot ko ang maliit na kulay pulang box. Buong lakas ko itong binukasan though my hands are shaking.
