Friends
I stayed at Nanay Mildred's grave for almost an hour. Wala akong ginawa kung hindi yumakap sa kanyang lapida habang naiyak.
I wanted to pour all the tears I need to shed. Ayoko ng ipagkait ang karapatang iyon sa aking sarili.
Napag-pasyahan ko lamang umuwi nang dumilim na. I drive slowly patungo sa aking condo sa Makati. Hinubad ko lamang ang aking suot at agad na pumasok sa banyo. I open the hot shower and let it warm feeling envelop my whole body.
Magang-maga ang mata ko sa kakaiyak. Hindi ko alam kung kailan ako hihinto.
Nanay Mildred's death is one reason why I become what I am right now. Nang umuwi akong bigo galing Australia ay hindi lang si Trade ang nawala sa akin. Nawala ang aking sarili... my self-trust turns into self-disgust.
I am crying every night, reason kung bakit bumagsak ako sa lahat ng subjects ko. Eventually, hindi ko natapos ang masterals. I gave my parents so much disappointments. I am avoiding all my friends, kasama sina Shanelle at David. Laman ako ng mga club gabi-gabi, umiinom, naglalasing, gustong makalimot.
Nagtatanong kung bakit. Anong kulang? Anong ginawa kong mali? Ano ang hindi ko naggawa?
My parents prohibited me to go outside. Pinauwi nila si Maxwell at ang iba pang tauhan nila para bantayan ako.
Only Nanay Mildred took care of me. Siya iyong napupuyat sa gabi para alagaan ko. Siya iyong matiyagang iniluluto lahat ng paborito ko para lang kumain ako. Siya iyong umiiyak din kapag umiiyak ako. Siya iyong nag-iisang taong hindi ako sinukuan.
Hanggang sa isang gabi, madilim at malakas ang ulan, nag-pumilit akong makalabas ng bahay. I snatched Maxwell's car key at hinabol ako ni Nanay Mildred. She was able to ride at the back seat bago ko paandarin ang kotse.
Nakipag-habulan kami kina Maxwell sa gabing iyon. I am crying so hard that Nanay Mildred asking me stop the car.
Pero hindi ako nakinig.
I close my eyes tight habang dinadama ang mainit na tubig na galing sa shower. Bakit ko ba inaalala ang mga ito? For what Summer? For the ruthless pain again?
Binilisan ko lalo ang pagpapa-takbo ng kotse para hindi nila kami maabutan.
And on that very time, sa gabing malakas ang ulan... we hit another car and stumble on the road.
Napa-upo ako sa sahig ng banyo at hinayaang tumulo ang tubig sa akin.
Look at me right now, crying so restless under the warm water, like a poor girl who messed her life so bad.
I really messed up.
Simula nang mawala si Trade ay wala na rin akong naggawang tama sa aking buhay. I've caused so much destruction to all the people around me. Up to the point that I killed someone unconsciously.
Kinuha ko ang aking robe at binalot ang basa kong katawan habang naiyak.
Nang gabing namatay si Nanay, no one comforts me and tell me na hindi ko kasalanan... because the truth is, it is my fault!
Kasalanan ko kung bakit namatay si Nanay Mildred! I killed her! I killed her due to my reckless actions! Sa mga ginawa kong hindi ko pinag-isipan!
Humawak ako sa maliit na lababo sa aking banyo at tinitigan ang repleksyon ko sa salamin.
This is the girl who took away an innocent life. The girl who killed the only person who's been there for her when everyone wasn't. The girl who change herself just to escape from that tragedy.
