CHAPTER 25

2.1K 56 25
                                    

Noon




I don't have the slightiest idea why Trade is outside.

Ano? Alam niya nga talaga na magkikita kami ng kanyang girlfriend ngayong araw? Do they have some secret plans of facing me together after this?

Sa matagal kong pag-tigil at pagtitig sa kanya ay nagawa kong maka-hinga ng malalim bago nag-patuloy sa paglalakad.

"Thank you Ma'am."

The guard open the door for me. Sa paglabas ko ay dumiretso ako agad sa kinatatayuan ni Trade.

It is like I'll walk over him or he will. Ganoon din naman ang kalalabasan noon kaya ako na ang nag-sarado ng distansya sa pagitan naming dalawa.

He is watching me cross the streets, palapit sa kanya.

When I thought I am on the proper place in front of him ay nag-salita na ako.

"Your girl is still inside..."

"Kamusta ka?"

"I said Georj is---"

"Were you hurt?" He asked again, ignoring my words.

His eyes roll down my extremities. Sa kanyang titig ay kulang na lang hawakan niya na ako para maka-siguradong ayos lamang talaga ako.

Ano bang iniisip niya? That me and her girl... I mean fiance, got it physically? Some cheap cat fights? No, hindi ako ganoon kababa.

"I'm fine... but I think Georj isn't, go and see her."

Patalikod na ako pero hinablot niya ang isa kong braso at biglang niyakap. Tumama ang aking kanang pisngi sa kanyang matigas na dibdib.

Doon ay rinig na rinig ko ang malakas na kalabog ng kanyang puso.

"I'm sorry..." Trade whisper on my hair. He started smelling my head at pakiramdam ko ay dinadala ako noon sa kalangitan.

"Hindi kita gustong idamay sa'ming dalawa... that thing should remain only between us, but I can't just tame her..."

Kumawala ako ng dahan-dahan sa kanyang yakap. Maluwag lamang iyon kaya agad akong naka-wala. Hinigit niya ako pabalik pero para lamang humawak sa magkabila kong braso.

Trade lowered his face at itinagilid para huliin ang aking mata.

"Did she..." Nakita ko ang pag-pikit niya sa hirap na sundan ang sariling tanong. "Damn it baby, sinaktan ka ba niya?"

Gusto kong maiyak. The same sincerity, care and concern in his voice doesn't change a bit. It's nostalgic... parang noon. Ganyan noon kapag nagseselos ako, kapag nag-aaway kami... noong nalaman ko ang totoo tungkol sa akin.

Para akong hinihele ng kanyang boses sa sobrang lambot.

Umiling ako bilang sagot. Georleanna didn't hurt me. I dare her to damp one finger on me at makikita niya.

Sa sobrang pagod at pinaghalo-halong nararamdaman ko ngayong araw ay parang wala na akong lakas pang mag-salita.

But I refuse to remain silent. I wanna know some things today, kahit man lang ang mga bagay na noon pa gumugulo sa aking utak.

"Ikakasal na pala kayo..."

"No."

I look up to him with my brows meet. "Is she lying then? Pati ba si Aikka ay nagsi-sinungaling din?"

Hindi mawala ang pangungutya sa aking boses. It came directly from his little sister's mouth; na ikakasal sila bago matapos ang taon na ito! She can't be lying!

Still MineTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon