Kaparusahan
Kinabukasan ay napag-pasyahan kong bisitahin si Trade at dalhan ng pagkain sa kanyang opisina.
I skip one of my classes.
Ayos lang... konting sakripisyo para sa pinaka-mamahal ako.
I cooked him adobo since iyon lang naman ang kaya kong lutuin sa ngayon. Magpapaturo pa ako kay Shanelle ng iba sa susunod.
Agad akong pumasok ng kanyang opisina. Naabutan ko siyang hinihilot ang kanyang ulo habang nakatalikod na nakikipag-usap sa phone
"Kailangan ba talaga ko sa Australia? Diba may representative naman tayo?... Okay.... I'll think of it... Argus, ang sabi ko pag-iisipan ko..."
Anong meron sa Australia?
He turn around and smile when he saw me. "Baby!"
Tinapon niya lang kung saan ang cellphone at agad akong niyakap.
"Kanina ka pa?"
"H-hindi. Kakapasok ko lang." I lied. "Did I disturb you?" Sumilip ako sa kanyang mesa na nasa likod.
"No. Alas dos pa ang meeting ko with the board. Lunch tayo?"
Hinawakan niya ang mag-kabilang siko ko at dinampian ng halik ang aking noo.
"I cooked something."
Sinilip niyo ito at agad na kinuha. Trade smell it. "Wow! Shet. You cooked this?" Hindi maka-paniwalang sabi niya.
I nod.
Hinatak niya ang kamay ko patungo sa mesa at pina-upo ako sa kanyang harapan. Agad niyang hinawi ang mga papel na naandon at binuksan ang baunang dala ko.
With the smell of it I know somehow, I did the adobo right.
Kumuha siya ng isang leg part at kinagatan ito. "Hmm... Ang sarap baby."
Ngumiti ako ng kaonti habang tinitigan siyang kumain. I am happy that I made him happy. Na-miss ko talaga siya, but the thought of the Australia thing I heard a while ago never left my mind.
Anong meron doon na ayaw niya nanaman puntahan?
"Sum... sabi ko gusto mo ba?"
Bumalik ang tingin ko kay Trade at agad na umiling. "Yan din kinain ko kanina. Ubusin mo."
"Uubusin ko talaga... ang sarap eh. Thank you baby."
I smiled at him.
Bumaba ang tingin ko sa mga papeles na nakalatag lang sa mesa.
These are contracts and financial statements. Hinayaan niya lang ito dito habang nakain.
Now I got this...
The way he mess these papers for the food I bought... the way he throw his phone when he saw me... the way he refused all opportunities given to him just because he can't leave me here... that is the same way I see him throwing his life for me.
Dapat ay masaya ako na inuuna niya ako bago ang iba pang mas importanteng bagay. But why I feel like it's wrong? Na hindi dapat ganito?
I feel the sadness and guilt. Kung wala ba ako sa buhay niya at itatapon niya pa rin ang mga ito?
When 2PM hits ay iniwan ako ni Trade sa opsina para sa kanilang meeting.
I get that chance to scan his papers, trying to get some information about that Australia thing. I am sure nandito lang iyon.
