Cc: Dedicated to R2natics Pasig chapter admin PATRICIA MIJARES hahahaha hi pat!
Peace
"Lumala yung depekto sa mata ni Papa... acanthamoeba disease."
Nanatili akong nakatitig kay Trade habang nakikinig sa kanyang kwento.
We are inside his audi. Mahigpit ang hawak niya sa manibela. His shirt looks so loose with the way he sits, tila matamlay. Ako naman ay naka-tagilid sa kanya. My eyes are still swollen because of too much tears I poured.
Yumuko si Trade at umiling. I saw how his hands tighten on the steering wheel, tila hirap na hirap.
Pumatak ang isa kong luha. Parang pinipiga ang puso ko na nakikita ko siyang ganito.
I never thought he went through all of these pains all by himself. I never knew... para akong pina-patay habang iniisip na iniwanan ko siya sa ganitong sitwasyon ng mag-isa.
"Trade..." humikbi ako na nagpa-angat ng kanyang ulo.
I meet his bloodshot eyes.
Mabilis niya akong nilapitan at hinila sa kanyang dibdib. He covered me there. Mahigpit ang kapit ko sa kanyang damit.
"I'm sorry..." baby...
Wala siyang imik. Marahan niya lamang hinahaplos ang buhok at likod ko habang nagnanakaw ng maya't-mayang pag-halik sa aking ulo.
"Nung una ang sabi, maayos na. Pero isang gabi, nagising na lang kami sa sigaw ni Papa... halos ikamatay niya yung sakit. Tumakbo agad kami sa ospital, and the only diagnosis of the doctor is his other eyes got infected with the virus too."
Ang paraan ni Trade ng pagki-kwento ay lalong nagdadagdag ng sakit na nararamdaman ko.
It's like nothing to him! And that's what makes it more painful! Alam kong nadudurog ang loob niya pero pinipilit niyang wag ipakita iyon sa'kin
"Ang hirap mag-desisyon. Ayokong mabulag si Papa... pero wala kaming pagpipilian."
Acanthamoeba is a rare eye disease. Ang alam ko ay kumakalat iyon sa iba't-ibang parte ng katawan, matapos sa mata.
Huminga si Trade ng isang beses. I feel how he switch his neck once and then hug me again.
"Hanggang s-sa..."
I tighten my hug when his voice broke. Kapit na kapit na ako sa kanyang damit.
"Hanggang sa... pati sa utak, spinal cord. I-t w-worsen."
Patak ng patak ang mabibigat kong luha sa bawat salitang nalabas sa kanyang bibig. Gusto ko na siyang pahintuin mula sa pagki-kwento. Running back to these times is a complete destination to hell!
Noong nag-hiwalay kami, wala akong ibang pinag-kwentuhan ng sakit na meron ako. Because that will only wakes up the biotic pain in me.
"Until one day, he... gave up."
Trade's hand hold the back of my head. Ibinaon niya ako lalo sa kanyang leeg. Ramdam na ramdam ko ang init na nanggaaling sa kanyang balat.
I hold onto him.
Hinaplos-haplos ko ang kanyang likod.
His desperation, inner broke and whips are all evident withbthe way he touch me. Iyong lalim, init at higpit.
"W-when all of those happened?" Tanong ko.
"Exactly today."
Natahimik ako at napa-isip kung anong araw ngayon at ano na ba ang estado namin noon.
