Selos
Tulala... hindi makakain... hindi makausap. That's how wreck I am the first nights after he left for Australia.
Sa ilang gabi na iyon ay si Tito Ade lamang ang nag-text sa akin tungkol kay Trade.
Tito:
He is fine here in Melbourne. I'm glad he is focusing on th seminar. Thank you Summer.
Mabuti naman ang lagay niya pero sana naman ay mag-text o tumawag man lang siya sa akin. The last message he sends ay noong biyernes pa, the day he left.
Lunes nang sumunod na linggo ay siyang petsa ng Midterm examinations ko. I am busy with my requirements and reviews na di man lang ako nakakapagbigay ng oras sa ibang bagay.
If I learned one thing about our past, iyon ay huwag pabayaan ang mga bagay na dapat ay inuuna ko. Just like my mom says, love should be in the top list, love should covers all your priorites. Hindi iyong nauuna ang pagmamahal sa lahat.
Ilang minuto bago mag-simula ang exam ko sa world lit ay nakatanggap ako ng isang text galing kay Trade.
Trade:
I miss you
Nagluha ang mata ko doon. I replied immediately kahit na nagpapaliwanag na ang professor namin tungkol sa pagsusulit.
Ako:
I miss you too! Ngayon ka lang nagparamdam sakin! Galit ako sayo! :(
Kaya habang nagttake ako ng exam ay panay ang singhot ko dahil sa sipon. My eyes are wasted as well. Sinabi ko na lang sa mga classmates ko na dala ng puyat dahil sa sobrang pagr-review.
May conference and training na dadaluhan si Trade mamayang hapon. Ang sabi niya ay tatawagan niya ako pagtapos noon. I can't help but to feel very excited! Sa wakas maririnig ko na rin ang boses niya after so many days.
Maagang akong umuwi. I'd made sure na nasa full battery ang aking phone just in case he calls.
Lumipas ang mga oras ay wala pa din akong natatanggap na tawag mula kay Trade. Nakahiga ako sa kama nang maisipan ko siyang tawagan na lang. I search his digits in my phonebook and call him.
I look desperate right? Wala akong pakealam. I wanna hear him so bad.
I was a bit surprised when he accepts the call. Nilagay ko agad ang gelepono sa aking tenga.
"Baby?"
Ilang kaluskos lamang ang narinig ko pero walang nasagot sa kabilang linya.
"Trade... please speak up."
"I miss you..."
Patuloy ang mga salita ko at patuloy din ang katahimikan doon. Bakit niya sinagot kung di siya magsasalita? Where is he by the way?
"Hello? Sino 'to?"
Napabangon ako sa pagkakahiga sa narinig. It is a girl's voice. Definitely not Trade.
"Nasaan si Trade?"
"Oh! Si Trade? Nagp-present pa siya ngayon... sino 'to?"
I was stunned by the girl's question. Sino ako? Bakit? Is my name not registered on his phone?
Damn it!
Libo-libong tanong ang umatake sa aking utak. Who is this girl? Bakit nasa kanya ang telepono ng boyfriend ko? Trade left it to her or what? Kasabay ng mga katanungan ay ang malalaking tusok sa aking puso.
"Miss?" She speaks again.
Tumulo na ang luha ko at di na muling nakapagsalita. I ended the call and let the situation drown me to sleep.
