Cc: Dedicated to HONELYN PADAGAS, na nauunang mag-vote & comment palagi hahahahahahaha love u and miss u so much. Hi mo ko sa friend mo. :)
Brave
Paradiso Memorial Park is a bluff. Sa paglalakad namin mula doon sa entrance hanggang dito sa puntod ni Tito ay hindi man lamang mababakas na isa itong sementeryo.
The living organisms like flowers, trees and plants give so much life to the place.
Buhay na buhay ang ambiance dito... it is like gazing on a real paradise. If it only weren't for the graves, ay mapag-kakamalan na talaga itong parke lamang.
There are different avenues for the graves that is named after a saint.
St. Ignatius ang ngalan ng avenue kung nasaan ang puntod ni Tito. Nasa gitna iyon ng mga bermuda grass at napapalibutan ng madaming maku-kulay na bulaklak na tila kakalagay lamang dahil bago pa.
Oo nga pala, galing ang mga Samaniego dito kahapon.
Trade kneel down to his father's grave and close his eyes to pray. Umupo din ako sa kanyang tabi para panuorin siya sa ginagawa.
He looks angelic. Para bang hindi mo gustong gambalain sa sobrang payapa ng kanyang itsura.
Ibinaling ko na lamang ang aking mata sa naka-sulat sa ibabaw ng lapida.
Trade Anthony Samaniego I
Birth: June 9, 1964
Died: September 22, 2016
Tito Ade died at the early age of 52. Nakaka-kilabot iyon. Bata pa siya at ayon sa kwento ni Trade, hindi nila inaasahang iyon na ang kanyang pagka-wala.
No one really can predict when they are dying or not. Walang sigurado sa mundong ito, lalo na ang ating buhay. May mga namamatay sa karamdaman, sila marahil ay nababakas na kung hanggang kailan na lamang sila.
Ngunit may mga namamatay sa aksidente... sa krimen... minsan ay kahit sa pag-tulog mo lamang. Life is unfair. You don't really know what will happen next, or if there will always be a next time. Mahirap hulaan kung saan ka dapat sunod na tutungo, kung titigil ka na ba o lalaban pa. Hindi mo alam kung iyon na ba ang katapusan o simula pa lamang.
That is why God gave his people the power to decide. Malaya tayong tahakin ang mga landas na sa tingin natin ay nararapat para sa atin. It is in your own hands whether you'll stop or go, to still fight or surrender... para sa huli, maranasan mo man ang pandaraya ng buhay, wala kang pagsisisihan. Dahil napunta ka doon bunga ng iyong sariling desisyon.
Nilingon ko si Trade nang dumilat siya at gumalaw. He move to have a much better sit... naka-tiklop ang kaliwang binti at naka-taas naman ang kanan.
He look at me.
"Thanks for coming with me."
Ngumiti ako bilang tugon. "You want to cry?"
He smiles and shake his head. Boys... will always be boys. They don't easily shed tears, lalo na kung may ibang makaka-kita.
Ang kaliwa niyang kamay na naka-patong sa damuhan ay kinuha ko at hinawakan ng dalawa kong kamay.
"You are so brave... I'm so proud of you."
Nangilid agad ang luha sa aking mata. Hindi pa rin talaga ako makapaniwala sa pagkamatay ng Papa niya. At lalong sa pag-harap niya nito ng mag-isa.
"Hindi ko siguro alam ang gagawin ko kung ako ang nasa posisyon mo... family is everything. Madudurog ka talaga ng husto kung mawawala sila sa'yo."
"Y-yeah..."
