Brahim & Rachida (af)

#6

Ik vond het een vreemd maar toch voelde het goed..

Rachida

Samen met Brahim loop ik de zaal in. Ik denk terug aan wat er net gebeurde, hij bleef me aanstaren, ik kan daar niet zo goed tegen vooral als hij het doet voel ik me dan zelf rood worden. Ik ben helemaal door de war heel mijn leven is verpest door 1 persoon.. Maarja wat kan ik er nu aandoen.. ?
Vroeger riep ik altijd 'IK GA ALLEEN TROUWEN OMDAT IK IN DIE 3AMARIA WIL ZITTEN' als ik eraan terug denk moet ik lachen.

Er is ook eentje voor Brahim. Er zijn veel mensen meer dan helft ken ik niet, mijn ouders en die van Brahim hebben deze mensen uitgenodigt.
"zal ik je helpen?" zegt de negaffa. Net toen ik een stap in de richting van de 3amaria wou zetten struikel ik bijna, voelde ik Brahims handen om mijn middel  "gaat het?" zegt Brahim bezorgt  "Ja, nu maar hopen dat niemand het heeft gezien"  "haha het viel niet zo op"

Net als ik in de 3amaria wil zitten voel ik zijn hand op mijn arm hij helpt me de 3amaria in , en gaat zelf ook in die van hem zitten. ik hoor de Dakka Marrakchia al beginnen. Wauw was altijd al gek geweest op die toeters en krijg er de kriebels van. Ik word naar alle kanten geschud van links naar recht van voor naar achter. Ik zie dat  een kringetje hebben gemaakt, ze beginnen te dansen om ons heen.

De fotograaf maakte een gebaar naar ons dat we elkaars handen moesten vast houden, ik wou op een een of andere manier zijn hand niet vast houden maar toch weer wel.
Ik voel zijn hand al op de mijne en ik begin te zwaaien naar mensen en deed 'gelukkig' na een 5 min hou ik het niet meer vol en laat een traan vallen, waarom moet mij dit overkomen ya Allah waarom? Mijn moeder ziet het en zegt tegen de negaffa dat ze moeten ophouden.

Ze halen me snel naar beneden en dan loop ik snel naar de kleedkamer. Als ik in de kleedkamer aan kom barst ik in tranen uit 'waar is elhadj?'  (mijn vader dus)  hoor ik mijn moeder roepen "zied! Hij moet hier nu naar toe komen deze trouwfeest gaat niet door! Ik laat mijn dochter niet leiden door een stomme afspraak!" ik hoor haar schreeuwen tegen mijn oom van mijn vaders kant. Ik heb mijn eigen vader de hele week niet gezien we ontlopen mekaar een beetje. 'yemma' zeg ik zachtjes " saff we zijn al te ver om de bruiloft stop te zetten, het was gewoon emotie" zeg ik tegen haar in het marokkaans " nee ik kan het niet langer aan zien je gaat eraan kapot!" nee mama het komt goed"

we kijken me kaar aan. Huilend vallen we in  elkaars armen. Ik zie dat Brahim aan komt lopen en laat haar los droog mijn tranen af en ga weer recht zitten. "Ik laat jullie even alleen" zegt mijn moeder. 
Brahim komt naast me zitten "sorry, ik wou dat het ook niet door ging, ik wil helemaal niet trouwen niet van wege jou dat moet je begrijpen. maar ik wil gewoon nog niet trouwen er zijn te veel dingen die ik nog wil doen en ik ben gewoon nog jong, maar mijn vader maakte de afspraak met jouw vader bij je geboorten .."  "he hoe bedoel je?" "nou deze afspraak is gemaakt sinds jouw geboorte" " dus jij hebt niet om mijn hand gevraagt!?" "nee helemaal niet ik wil niet eens, sorry niet zo bedoeld maar..."

'ik begrijp het' zeg ik zachtjes dat verklaard veel ik dacht dat het helemaal anders zat. We worden allebij uitgehuwelijkt. "ik weet wat je bedoeld, ik wil ook mijn school afmaken ik wil ook eerst reizen en dingen doen die ik gewoon wil doen". "dus je zit nog op school?"  "ja hbo, jij? school? werk? uitkering?" nee ik werk" zo ging het gesprek een kwartiertje door ik kwam veel van hem te weten. tot de negeffa riep 'oke volgende jurk"  "nou dan ga ik maar naar buiten ik kom over kwartiertje terug' en weg was hij..

-----------------------------------------------------------
#TEAMBADR💪❤

Stemmen graag! ❤