Brahim & Rachida (af)

#33

Brahim

'Wat is dat tussen jullie?' vraagt Jaouad.
 
'niks, hoezo?' 

'wil je dat iemand anders wijs maken. Ik zag heus wel hoe je haar net negeerde toen ze uit de auto stapte en hoe je alleen je eigen spullen pakte uit de kofferbak, wat is dat man?'
 
'Niks, het is gewoon dat ik met een wild vreemde in 1 huis moet gaam wonen, ik moet het bed delen met een wild vreemde wat wil je nou man?' 

'Eey rustig man, het enige wat ik wou zeggen is dat het ook niet makkelijk is voor haar, misschien zelfs moeilijker. Ze woont opeens in een heel ander huis. Ik ken haar niet, maar het lijkt me echt een geweldige meid. Dus doe een beetje rustig aan en praat een beetje laat haar het huis zien'. zei hij serieus maar ook boos.

Hij heeft gelijk, maar ik kan niet doen alsof het de normaalste zaak is van de wereld.

'Saffie, ik zal mijn best doen'.

Ik hoorde zijn telefoon afgaan.
'Ga alvast naar dr toe' zegt hij en neemt dan zijn telefoon op.

Ik loop dan naar de woonkamer naar Rachida toe, als ik de kamer in loop zie ik haar bij het dresior staan met een foto lijstje in haar handen.

Ik kijk haar aan, ze heeft het niet door.

Ik weet niet wat ik moet zeggen of doen. Ik voel me ongemakkelijk bij haar, ik kan mezelf niet zijn.

'Emh kom, ik zal je alles laten zien' Ik loop naar de deur en hoor dat ze achter me aanloopt.

Nadat ik alles heb laten zien, loop ik terug naar de woonkamer.

Jaouad is net vertrokken, eigelijk had ik hem liever hier.

Hij weet beter hoe hij met haar om moet gaan. Ik heb trouwens Rachida achter gelaten in de slaapkamer, zodat ze haar spullen kan uitpakken.

Ik ga op de bank zitten en zucht. Ik leun tegen rand van de bank en ga met mijn handen door mijn haren.

Ik denk aan de ruzie van de net. Ik kan er niet tegen als iemand tegen mij schreeuwt, en al helemaal niet iemand die ik niet ken.

Ik loop naar de keuken open de de koelkast en zie maar 1 fles cola liggen, zeker weer die Jaouad die alles heeft opgegeten.

Ik kijk naar de klok. '5 uur' zeg ik zachtjes. Ik trek snel mijn Canada Goose jas aan en pak mijn autosleutels en vertrek. 

Ik stap in mijn golf 7. Het voelt heerlijk om weer in mijn eigen auto te zitten.

Ik start de moter en rijd dan richting de supermarkt.

Rachida

Ik heb net mijn kleren in de kast gevouwen en sommige opgehangen.

Ik pak mijn douch spullen bij elkaar en loop dan naar de douch. Ik voel de warme waterstralen tegen me huid.

Ik laat mijn tranen de vrije loop. Ik weet echt niet hoelang ik dit vol kan houden.

Ik ga hier helemaal kapot van, ziet niemand dat?!

Na een halfuur draai ik de kraan dicht en doe mijn badjas aan en loop terug naar de slaapkamer. Ik kijk naar het bed.

Ik ga vanavond denk ik op de bank maar slapen. Ik weet niet waarom ik opeens niet met hem in 1 bed wil liggen.

In Maleisië deed ik dat wel, maar nu is het zo defenitief. Ik zit aan hem vast. Hier zal ik de komende weken, maanden, jaren moeten slapen.

Het is niet zo dat ik hier een paar nachtjes slaap en dan weer terug kan naar mijn eigen bedje.

Weer voel ik een traan langs mijn wang glijden, snel veeg ik het weg, en ga dan op het bed zitten.

Ik kijk om me heen, hij heeft het goed voor elkaar, het is een groot huis voor 2 personen en hij heeft het ook nog is heel mooi ingericht.

Ik zoek mijn pjyama en kleed me dan om. Als ik klaar ben, loop ik naar de woonkamer zet de tv dan aan en ga dan op de bank liggen.

Ik ben dood moe en val dan ook op de bank inslaap.

-----------------------------------------------------------
Stemmen zou lief zijn! ❤ ~F