Brahim
Ik loop een beetje rond in huis, ik kijk om me heen snuif de geur op die hier rond hangt. Vroeger was ik hier bijna nooit, ik was altijd weg of bij Jaouad thuis of bij mijn ouders. Ik sliep hier alleen en dat was ook maar soms. Ik miste dat echt 'thuis' gevoel. Dit huis was te groot voor mij alleen, maar wat ik ook deed het werd nooit zo een gevoel als dat ik thuis had. Maar sinds Rachida hier is komen wonen is het heel anders.
Als ik thuis kwam was er eten op tafel, en echt heerlijk eten, net als dat mijn moeder maakte. Er hing hier een heerlijke sfeer. Ze heeft ook het huis een beetje veranderd qua inrichting wat het meer een 'thuis' gevoel gaf. Maar haar aanwezigheid was al genoeg. Ik besef nu pas wat ze voor me betekent. Ik zocht er altijd wat achter ik vertrouwde niemand dat duurde altijd maanden, maar Rachida dat is geval apart. Vanaf het moment dat ik haar zag heeft ze mijn vertrouwen gekregen. Ze deed alles vanaf het begin zonder dat ik het haar had gezegd of vroeg.
Vroeger kwam mijn zusje Farida altijd langs, en die deed dan de was voor me en ruimde een beetje het huis op. Maar daar zorgt Rachida nu voor, er liggen nu altijd schone kleren in de kast, het huis is altijd netjes en de koelkast altijd gevuld. En ik? Ik gaf haar alleen maar pijn, ik sprak af met mijn ex.
Ik heb het perfecte vrouwtje thuis zitten en ik ga met haar afspreken. Als ik Rachida nou zelf had uitgezocht, pff dan leed ik nu het perfecte leventje. Mooie, geweldige vrouw, goeie baan, mooie huis, maarja In Shaa Allah komt alles goed met de wil van Allah (swt)
Ik loop de slaapkamer binnen en zie dat het bed nog niet opgemaakt is, ook hier hangt de geur van Rachida nog.Ze heeft altijd zo een heerlijk geurtje op, zo zoet. En je ruikt het altijd als ze ergens is geweest. Ik ga op het bed liggen en kijk naar de kant waar Rachida altijd ligt. Ik pak de kussen vast er snuif haar geur op. Met de kussen in mijn handen en Rachida in mijn gedachten val ik inslaap..
Ik open mijn ogen en kijk meteen naar de klok, shit ik ben inslaap gevallen. Bezoek uur begint over 10 minuten. Snel neem ik een douch en kleed ik me om. Ik hoop echt dat ze vanavond mee kan naar huis, het is zo leeg hier. Ik ben helemaal aan haar aanwezigheid gewent. Ik stap in mijn golf 7 en rij dan snel richt het ziekenhuis.
Ik loop richting de kamer waar Rachida ligt en zie dat er bezoek is.
Ik loop verder en zie haar moeder, Redouan, Sarah&Yasmine (zusjes) en Assia en Laila.Ik loop naar binnen 'Salaam wa alaikoum' begroet ik ze als ik naar binnen loop 'wa alaikoum salaam' beantwoorden ze allemaal in koor. Rachida ziet er goed uit, ze was vanmiddag nog wat bleekjes, maar haar kleur is weer helemaal bij getrokken. Ze is druk ik gesprek met de andere. Redouan schonk me snel een dodelijkblik, ik ga er verder niet opin en kijk gewoon weg.
Ik vraag me af of we ooit is normaal met elkaar om kunnen gaan.Heel even hebben Rachida en ik elkaar vast met onze ogen. Ik geef haar een knipoog en ze bloost en kijkt weg.
Na een halfuur neemt de rest eindelijk afscheid en bleven Rachida en ik nog over.
'Hoe voel je je?' en neem plaats op haar bed bij haar voet einde
'goed, het enige wat ik nu wil is weg hier' 'jaa snap ik, wacht even ben zo terug' en loop dan de kamer uit. Ik hoorde haar nog vragen waar ik naar toe ging. Maar beantwoordde niet, ze zal het zo wel merken. 'Uh mag ik u wat vragen?' vraag ik aan een zuster die ik op dat moment tegen kwam op de gang. 'Jaa hoor' 'ik heb een vraagje over Rachida die in kamer 135 ligt, de dokter zei dat ze vandaag waarschijnlijk naar huis mocht gaan klopt dat?' ik keek haar hoopvol aan. 'Ik zal het na vragen bij de dokter ga maar alvast naar uw Rachida' ik bedankte haar en liep terug naar de kamer van Rachida.Ze keek naar het raam en zag mij dus niet aankomen. 'Ik-' voor ik mijn zin afmaken kom maken hoorde ik een harde gil van Rachida 'aagh' ze schrok en zat meteen recht op. 'Gaat het?!' en keek haar een beetje bang aan 'jaa, ik schrok alleen' zei ze met grote ogen. Op dat moment kwam toevallig de dokter binnen 'goedemiddag' en kwam verder de kamer binnenlopen.
'Rachida toch?' 'Jaa' beantwoorde ze 'ik heb goed nieuwd voor je, je mag naar huis' ik zag een lachje op haar gezicht 'echt?' 'Jaa alleen zijn er nog wat regeltjes, je moet het rustig aan doen dus geen werk of school, en je krijgt wat medicijnen mee, en je moet een afspraak maken voor een controle. 'Prima, ik zal het allemaal doen, dankuwel' 'de zuster zal het recept en medicijnen voor je brengen' en verliet de kamer.
'Was dat jouw werk' vroeg ze me lachend. 'Misschien' en schonk haar een knipoog 'dankjewel' en gaf me een warme knuffel.
-----------------------------------------------------------Stemmen graag ❤
JE LEEST
Brahim & Rachida (af)
RomanceMarokko.nl ------------------------------------- (Versie van: Wat uit dwang begon werd liefde') (NIET MIJN VERHAAL!) #17'04'17 #1 in romantiek - Mocht de schrijfster van Marokko.nl er niet mee eens zijn dat haar verhaal op Wattpad staat, wil ik gra...