Brahim & Rachida (af)

#31

Rachida

'Piep piep piep' ik schrok wakker en kijk naar de klok, 09:24!

'Brahim opstaan!'
Hij keek schrokkend om zich heen. 'Sta op snel, we moeten om 10.00 in checken!'

Hij springt uit z'n bed.

'Shit we hebben ons verslapen man'
Snel spring ik onder de douch, kleed me snel om en zoek mijn laatste spulletjes bij elkaar.

'Oke, heb je je spullen?' vraagt hij haastig.
'Jaa, we kunnen gaan'

En snel liepen we naar de receptie om ons uit te checken.

Er stond gelukkig een taxi voor het hotel en vroegen we hem zo snel mogelijk om ons naar het vliegveld te brengen wat gelukkig dichtbij is we met de auto gingen.

We waren net op tijd met het inchecken, en konden dus nog rustig ontbijten op het vliegveld.

Ik had nog slaap en ook nog eens hoofdpijn.

'Gaat het?' vraagt Brahim als hij een broodje naar binnen werkt
'jawel'
'klinkt niet echt overtuigend en je hebt nog niks gegeten' 
'ja ik eet zo wel wat' 
'eet nou iets voor dat je flauwvalt' 
'Ik zeg toch ik eet zo wel wat!' riep ik naar hem en liep snel naar de toiletten.

Bruh hij haalt echt bloed onder me nagels vandaan!

Ik kijk in de spiegel, ik zie er bleekjes uit, terwijl bijna 24/7 in de zon heb gelegen.

Ik zoek in mijn tas naar asperientjes, ik neem er 2 in en was mijn gezicht. I

k voel me wat beter maar nog niet optimaal.

Ik voel me schuldig dat ik tegen Brahim begon te schreeuwen.
Ik loop de toilleten uit en ga naast Brahim zitten.

'Sorry' zeg ik terwijl ik oogcontact probeerde te maken.

hij knikte en at gewoon door.

'Ik voel me niet zo lekker en viel dus uit, maar het was niet mijn bedoeling'. 'Saffi ik snap het' zei hij zonder me aan te kijken.

Ik voelde me schuldig. Hij bedoelde het goed.

Na een tijdje zitten we eindelijk in het vliegtuig en hebben we nogsteeds geen woord gedeeld.

Ik vind het wel goed zo. Over een half uur landen we in Nederland waar Jaouad op ons wacht.

Ik sluit mijn ogen even en besef dan dat ik mijn nieuwe 'thuis' nog ga zien.

Ik kan mijn moeder straks weer zien.
Bij die gedachten word ik helemaal blij.

Ik heb haar gemist en niet eens beetje ook. Ik ga vanavond meteen naar dr toe, en dan maar hopen dat mijn vader daar niet is want daar heb ik nu even geen zin in.

Bij de aankomsthal zie ik Jaouad in verte als een mongool zwaaien, die jongen is echt lachen.

Ik pak mijn koffer van de band en loop dan richting Jaouad.

'3la Slamtek' roept hij als hij op me afrent en me de 4 gebruikelijke kusjes geeft.

'Zozo wat ben je bruin wollah! Ohno je bent echt zwoeart G! zegt hij met een surinaams accent.
'Vind je? zeg ik lachend als ik mijn armen bekijk.
'Jaa, trek maar je jas aan, want het is hier geen 35 graden'  'komt goed'.

'Heywa vriend' zegt Brahim als hij naar hem toeloopt en hem omhelst. ' 'Ewa broerr alles goed' vraagt Jaouad 'rustig met jou'
'Hamdoulillah, ewa waar hebben jullie mijn vrouw gelaten? In de koffer nigh? zegt hij lachend, waardoor Brahim en ik helemaal stuk gingen.

'Kom, de auto staat op een invalide parkeerplaats, dus Brahim wees je zelf' zegt hij, waardoor we weer dood moesten lachen om deze gast.

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag! ❤