Brahim & Rachida (af)

#26

Rachida

Samen liepen we hand in hand door de straten van de stad. We zouden overmorgen terug vliegen naar Nederland. Ik miste mijn zusjes , broertje, Laila & natuurlijk mijn moeder, haar mis ik het meest ik heb haar lang niet gesproken, en mijn vader? Nee hem mis ik niet of ontken ik het gewoon? Weetje fuck dat.
Ik heb leuke dingetjes voor ze gekocht.

Ook Brahim kocht dingetjes voor thuis. Ik was niet echt spraakzaam, als ik hem aan keek, denk ik weer aan 'onze moment'.

Na 3 uurtjes te  shoppen gaan we terug naar het hotel.

*in de hotel*

'Ehh kom je vanavond bij mij slapen?' Ik schrok van zijn vraag, ik had er eerlijk gezegd niet er over nagedacht. Hij wachtte op een antwoord 'ik, ik weet niet'

Hij keek me raar aan.  'Je hebt het me toch vergeven?'  'ja maar..' hij liet me zin niet eens af temaken en onderbrak me 'ewa nou dan, wat is dan het probleem?' Ik twijfelde en wist niet wat ik moest zeggen. 'oke dan' er verscheen een glimlach op zijn gezicht.

Hij kwam dichter bij me lopen en deed zijn arm op mijn middel heen. Normaal zou ik zijn arm weg slaan maar het voelde goed, ik voelde me goed bij hem.
 
'Zullen we eerst de spulletjes naar mijn kamer gaan brengen en dan jouw spullen gaan halen?'  'Prima.' 
En zo lopen we op weg naar de kamer waar ik de afgelopen dagen heb door gebracht.

Als ik de kamer binnen loop zie ik meteen het bed het dekbed lag op de grond de lakens waren vervriemeld. Ik bloos als ik aan net terug denk. maar snel pak ik mijn spullen en vertek uit de kamer. 

Brahim heeft mijn spullen van me overgenomen wat ik erg lief vindt. Hij is een echte heer, hij houd deuren voor me open, is lief voor me. Misschien voelt hij zich gewoon schuldig. Nadat we in onze kamer waren, sprong ik meteen op bed. Mijn voeten doen zo pijn.

Ik hoorde Brahim wat naar me roepen maar verstond hem niet 'wat zei je?'  'Heb je al gegeten?' Vroeg hij toen hij naast me was komen staan 'nee nog niet'  'ik ook niet, kom dan gaan we wat eten" en sleurde me mee naar de deur. Ik kon nog net naar mijn tas grijpen die op het bed lag. 

Het was druk, heel druk, en echt gezellig. 

'mag ik je wat vragen?' zei Brahim terwijl hij naar de grond keek.
'uh ja tuurlijk' 
'die ene avond dat ik je bij de lift tegen kwam, meende je wat je zei?'
Shit, waarom moet hij er over beginnen en wat moet ik zeggen?! Ik weet het zelf niet eens! Ik raakte beetje in paniek.

'Ik weet het niet' gaf ik eerlijk toe 'weet je hoe het is om je 'eerste' keer met een wild vreemde een bed te delen. Ik heb jou iets gegeven wat ik 21 jaar lang heb beschermd.'

Hij knikte 'ik vond het moeilijk, heel erg moeilijk. Ik heb jou mijn trots gegeven' zonder dat ik het doorhad viel er een traan op mijn wang.

'Je kan niet van mij verwachten dat ik er van heb genoten, dat kan ik niet, nog niet'

Hij veegte mijn traan weg, en hield mijn strak hand vast 'heb ik je pijn gedaan toen'  'nee, nee, je was lief voor me' en glimlachte. 'gelukkig' zei hij toen hij zijn hoofd tegen mijn hoofd steunde 'en vanmiddag?' vroeg hij met een knipoog.

Daar wist ik mijn antwoord natuurlijk wel, maar of ik dat toe ga geven.. No way! 'Kom ik heb honger' en trok hem mee. 'Nou?' zei hij lachend 'wat ga ik vandaag eten hmmm?' En deed alsof ik aan het  nadenken was. 'hahaha yek! Gaan we zo doen'.

We hadden veel gelachen en natuurlijk heerlijk gegeten.

Ik had opeens zo veel energie. We liepen samen op de boulevard. En hield mijn hand vast.

Ik de verte zag ik Nouafal die daar ook liep. Als Brahim hem maar niet ziet hoop ik. 'Kijk eens wie we daar hebben' zei hij terwijl hij in mijn hand kneep. Ook Nouafal zag ons lopen. Brahim maakte een gebaar naar hem dat hij moest komen.

'wat ga je doen?' vroeg ik bang. 'niks ergs schatje' 'Salaam' groete Nouafal ons toen hij ons een hand gaf 'Salaam' groeten ik en Brahim te gelijk. 'Alles goed?' ik knikte 'met jou?'  'Beter' zei hij toen hij over zijn kaak wreef en naar Brahim keek. 'Ja dat wou ik even zeggen, sorry man het was niet mijn bedoeling maar..'  'het is al goed, ik begrijp je, maar wollah he, die klap was wel raak!'

Ze begonnen te lachen 'ewa ja al 8 jaar thai-box ah mattie'  'aha zodra ik in Nederland ben neem ik ook wel lessen' en begonnen we weer te lachen 'maar ik moet weer gaan. Fijne avond samen' en gaf me een snelle knipoog 'jij ook' zei ik.

Brahim en Nouafal gaven elkaar een nog een boks en zo liep hij weg.

En zo liepen we weer naar de hotel. Aangekomen in de kamer, plofte ik weer op het bed.

'Zo' zeg ik hard op en zucht diep in en uit. Hij kwam naast me liggen en gaf me een kusje op mijn wang.

Ik stond op en loop de badkamer in en doe mijn haren in een slordige knot, was mijn gezicht en poets mijn tanden.

Ik dacht aan dat ene nummer dat ik in mijn tas vond. Ik bel wel morgen denk ik. En trek mijn lekkere pyjama aan en loop de badkamer weer uit.

Ik zie zoals bijna altijd dat Brahim op het balkon zit, hij heeft zoeen deken gepakt en die op de grond neer gelegd met een paar kussens.

'Rachida' hoor ik hem roepen. Ik loop naar hem toe 'ja?' En sla mijn armen om zijn nek. 'Kom hier zitten' en slaat met zijn hand op een plaats naast hem.

Ik ga zitten trek mijn benen naar me toe en sla mijn armen er om heen. Ik kijk voor me uit, het is een warme avond heerlijk. Mensen lopen nog over de boulevard.

'Hoe zou het weer zijn in nederland?'
'ha koud zoals altijd' zei hij
'Jaa, nog 1 dag en dan krijgen we het ook koud, het is pas september, dus geniet er maar van' 
'dat doe ik al' zegt hij als hij naar mij kijkt. Waardoor ik moet blozen.

Ik ga dichter bij hem zitten, en leun met mijn hoofd tegen zijn gespierde arm. En voel niet later zijn gespierde arm om me heen. En zo viel ik in slaap met Brahim in mijn gedachtens..

-----------------------------------------------------------
Sorry voor deze saaie deel. Ik plaats misschien straks nog een deeltje als ik nog tijd heb.. (examens)

En zoals altijd zouden we het lief vinden als jullie zouden gaan stemmen of reageren! ~ Imann❤