Brahim & Rachida (af)

#37

Rachida

Het is heel stil in huis, het is nu 3 uur en heb nog geen oog dicht gedaan.

Ik heb hoofdpijn, van al dat denken en huilen.

Ze was meteen na de ruzie vertrokken. Is maar goed ook anders had ik haar een hele andere Rachida laten zien.

Ik sta op en loop naar beneden en maak een thee voormezelf en ga dan weer op de bank zitten. Ik heb me gelukkig nog niet uitgeschreven op school.

Dus ik kan morgen gewoon weer naar school. Ik ga mijn oude leventje weer oppakken, dat ga ik proberen tenminste.

Ik moet morgen om 7 uur op en ik ben nu nog wakker. 

Ik hoor de deur open gaan en schrik. Ik kijk snel achter me. En zie Brahim staan met z’n haar door de war.

Ik ga snel liggen en doe net alsof ik slaap. Hij komt de kamer binnen lopen en gaat op de bank zitten.

Ik heb nog steeds mijn ogen dicht in de hoop dat hij weg gaat.

'Ik weet dat je niet slaapt' zegt hij dan zachtjes. Maar ik hou nog steeds mijn ogen dicht.

'Ik kon niet slapen om wat er net was gebeurd kun je je ogen even open doen?' 
'Alsof dat verschil maakt je zou me toch niet geloven' zeg ik met gesloten ogen.

'Daarom wil ik het er over hebben' Langzaam doe ik mijn ogen open en ga dan recht op zitten.

'Ik weet niet waarom jullie problemen hebben met elkaar en' 'zij heeft problemen met mij' onderbrak ik hem.

'Ik weet niet hoe het zit, maar jullie zouden het toch met elkaar moeten vinden want, het is je schoonzus'  'luister en ga recht op zitten en keek hem strak aan. 'Dit gesprek moet je niet met mij voeren, maar met je oh lieve zus van je, ik probeer hier alleen het beste van te maken, en ik heb er niet zelf voor gekozen om haar als schoonzus te hebben' 

'eyh! Let op je woorden je hebt het wel over mijn zus ja'. Ik voelde mijn woede opkomen. Ongelofelijk hoe sommige jongens kunnen zijn.

'Uit respect voor je ouders heb ik er niks over gezegd, maar de volgende keer laat ik haar er niet mee weg komen en geef dat maar aan haar door'

Hij keek verbaasd aan, had hij zeker niet verwacht.

'Als je het niet erg vind ga ik verder slapen, ik moet vroeg op' Hij stond op en zei toen:

'waarom verder slapen, je sliep niet eens' en liep weg. Ik moest er eigelijk wel om lachen.

16;00

Het is een uur of 4 eindelijk ben ik uit. Ik besloot nog even lanhs mijn moeder te gaan voordat mijn vader thuis komt.

Ik mijn oude huissleutel en maakt de deur open en zag mijn Redouan (mn broertje) op de bank zitten. Ik was blij m te zien ik had hem lang niet normaal gesproken.

'RACHIDAAA!' Schreeuwde hij en gaf me nog een knuffel.

'Hoe gaat met jou?' 'Gaat z’n gangetje, met jou?' Ik zag aan zijn ogen dat hij bezord was 'hamdoulillah' zei ik zacht.

We hebben over van alles en nog wat gepraat, behalve over mijn ‘huwelijk’ dan. Mijn zusjes kwamen later ook binnen en ik voelde me weer net als vroeger.

Ik was even vergeten dat ik getrouwd was en dat ik straks naar 'huis' moet. Het was echt gezellig tot ik opeens de deurbel hoorde.

Ik schrok, ik hoorde Brahim. Wat doet hij hier? Ik hoorde hem met mijn moeder praten. Ik heb geen zin in die hoofd van hem.

Voor hij de kamer in komt loop ik snel naar de keuken. Als mijn moeder binnen komt vraag ik zachtjes wat hij hier doet.

'Ik had hem gebeld, ik heb eten gemaakt' 'had je dat niet eerst moeten zeggen tegen mij' 'waarom?' 'pff laat maar yemma'.

Aan tafel werd er druk gepraat. Brahim kon het goed vinden met mijn moeder en met mijn zusjes, alleen Redouan deed afstandelijk tegen hem. Mijn vader was er nog niet.

Ik had op dit moment ook geen behoefte aan hem. Toen we klaar waren ruimde ik de tafel nog snel op, terwijl de andere athay (thee) zaten te drinken.

Ik zie dat het al erg laat is en morgen heb ik weer vroeg school. Het liefst blijf ik hier. Ik mis mijn oude leventje. Maar sommige moeten het weer verpesten.

Als ik klaar ben met afwassen zie ik dat Brahim zijn schoenen al heeft aangetrokken en in de gang stond te wachten. Ik trek mijn schoenen en jas aan en neem dan afscheid van iedereen.

Onderweg in de auto was het stil, we zeiden niks tegen elkaar. Ik had er ook geen behoefte aan. Ik zit nog steeds  aan die misselijke actie van zijn zus te denken en hoe hij het voor haar opnam. 

Als we er eindelijk thuis zijn. Kleed ik me snel om en ga op de bank slapen, want ik moet morgen vroeg op.

----------------------------------------------------------
Bij de 10 stemmen of hoger, plaats we nog een deel.. ❤❤