Brahim & Rachida (af)

#86

Rachida

Dit kan niet waar zijn! Willen ze me gek maken ofzo? Al snel riep ik mezelf tot orde. 'Doe normaal Rach' hoorde ik het stemmetje in me hoofd schreeuwen, het is maar een dood gewone jongen. Correctie: een heerlijke gewone jongen! Ik besloot om gewoon te gaan zonnen en hem volkomen te negeren, daar was ik althans voor gekomen, een tintje kweken. Ik zette mijn handdoek recht en ging er op liggen. Ik sluit me ogen en geniet van de zon. Ik hoorde een tijdje niets, mooizo die heeft de hint begrepen. 'Nou dan ga ik ook maar zonnen aangezien je zo saai bent' hoor ik Chakir mompelen. Ik besloot hem te negeren en hield me mond. Wat een hinderlijk man. Zonder me ogen te openen zeg ik tegen hem 'kan je aub ergens anders gaan staan, je blokkeert namelijk mijn zicht en genot op de zon' 'alleen jij geniet op de zon' Omg ff sirieus? Ik kan het niet laten om 1 oog te openen en hem een geïrriteerde blik toe te zenden, maar daar komt helaas niets van. Ik zie hoe hij met zijn handen op zijn zij naar me kijkt. Onee hij heeft zijn T-shirt uit getrokken. Ik zie hoe er een geamuseerde blik in zijn ogen verschijnt en al snel herstel ik me.

Na een lange stilte besluit hij het alsnog te proberen. 'Een vraagje he Rachida, waarom doe je zo vijandelijk tegen me terwijl je me niet eens kent?' Ik besluit om mijn mond te houden, want zodra ik hem open ga ik nog vijandiger doen. 'Je bent echt bot, niet alleen doe je vijandig, maar het lijkt erop dat je geen eens manieren hebt geleerd. Als ik je broertje niet zou hebben ontmoet zou ik dat ook echt geloven' 'wat grappig dat je er zo over denkt' antwoord ik rustig. Ik draai me op mijn buik en ga rustig verder met zonnen. Hij wilt me boos krijgen, maar dat zal hem niet lukken!
Hij begrijpt de hint niet of hij wilt het niet begrijpen, maar het lukt me echt niet om hem stil te krijgen.

'Sorry het was gemeen van me om zomaar iets te zeggen terwijl ik je niet eens ken, ik hoop dat je mijn excuses aanvaard' zegt hij rustig.
'Zo, je bent toch niet zo een kwal als ik dacht, excuses aanvaard' antwoord ik kalm 'maarre zou je nu aub even stil willen zijn, want ik probeer namelijk van de zon te genieten, maar dat lukt niet zo als je er steeds doorheen praat' vraag ik vriendelijk. 'Wat ik begrepen heb is dat me stem juist heel rustgevend is' antwoord hij arrogant. Ik besluit om in plaats van antwoord geven, maar me keel te schrapen 'Ahum!' 'Nee ik dol maar met je. Als je het werkelijk zo erg vind, zal ik me mond houden, maar ik wil alsnog antwoord op me vraag, waarom doe je zo vijandig?' 'Je moet je niet beledigd voelen of iets, maar je komt zo arrogant over en als er iets is waar ik niet tegen kann dan zijn het arrogante jongens wel' antwoord ik kalm. Ik merk dat hij een tijdje stil is en vervolgens fluisterend mompelt;
'Ik ben een man' Ik kan me lach niet in houden en lach om zijn domme opmerking. Mijn vermoede is bevestigt, jongens zijn rare wezens!
Het lukte Chakir om alsnog een gesprek met mij te voeren en hij viel wel mee. Hij heeft veel humor en hij was toch minder arrogant dan hij overkwam.

In de weken die volgde trokken we veel op met zijn 5en. Chakir en ik groeiden erg naar elkaar toe, hoe dat kwam wist ik niet. Volgens Souhaila had hij een oogje op me, maar ik wist wel beter. We waren gewoon goede vrienden en dat zal denk ik ook zo blijven.

-
Ik heb mijn boodschappen gedaan en ik keer snel terug naar huis. Ze zijn vast op hen ontbijtje aan het wachten. 'Mama ik ben er weer' roep ik als ik de deur achter me dicht smijt.
'Wees snel ah slome, we hebben honger' hoor ik Redouan chagrijnig mompelen. Ik loop de keuken binnen en leg het eten dat ik heb gekocht op een bord. Ik maak snel wat thee en koffie en loop met het ontbijt naar de woonkamer. Ik zie hoe mijn ouders en Redouan ongeduldig aanvallen.
'Doe eens rustig, straks stikken jullie er nog in' antwoord ik lachend.
Ik at snel een msemen op en haastte me naar mijn kamer. Het was al 11 uur en Souhaila zou zo komen.
Haar nicht zou trouwen en ze had me gesmeekt om mee te gaan. Ik pak me tas onder me bed vandaan en doe mijn spullen erin. Na een heerlijke douche trek ik snel mijn kleren aan en bind me haar snel vast in een hoge staart. Al gauw hoor ik hoe Souhaila me moeder vrolijk groet. Die meid heeft altijd teveel energie. Ik doe snel wat mascara op, want me ogen zagen er slaperig uit. Ik loop snel de trap af en ik zie hoe Souhaila me met een scheve blik aankijkt. 'Is er wat?' vraag ik arrogant. Jaa, er is wat. Je bent de bruid niet hoor dus ik vraag me af waarvoor je zo een grote tas voor nodig hebt' antwoord ze even arrogant terug. 'kom we moeten gaan anders krijg ik je kroeskop nooit op tijd af' antwoord ik gemeen. Ik zie hoe Souhaila in modellen positie gaat staan en gooit dan haar haar naar achteren 'tsst, zegt de heks' antwoord ze scheef. Ik geef mijn moeder snel een kus en loop dan snel achter Souhaila aan die al in de auto aan het wachten is. Zodra ik in stap rijden we weg. Ik heb een vreemd voorgevoel, maar negeer het volkomen. Misschien komt het wel doordat ik naar onbekende ga, ondanks dat ik de moeder van Souhaila ken. 

Zodra we zijn aangekomen worden we hartelijk ontvangen. Ik zie hoe een mooi meisje in de deur opening op ons staat te wachten. 'Ze komt met openarmen naar me toelopen en kust me. 'Wat leuk dat je kon komen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd' antwoord ze vriendelijk.
'Zo te horen kom je ook uit Nederland' Ze kijkt me met pretoogjes aan en haar ogen komen mij bekend voor.
Ik merk dat ik net iets te lang naar haar staar en leg dan uit waarom ik dat deed 'sorry, maar je ogen komen me bekend voor' Souhaila barst in lachen uit, 'die heb ik nog nooit gehoord, je ogen komen me bekend voor' antwoord ze dom. Ghizlane, het meisje, slaat een arm om me heen en begeleid me naar binnen.

'Trek je maar niets aan van Souhaila, ze is vrij dom' dit keer ben ik degene die lacht en al snel wil Souhaila weten waar het over gaat. Nou mooi niet! We lopen met z'n drietjes naar de kamer van Ghizlane en al snel kom ik erachter dat zij de bruid is. Ze vertelt me hoe ze haar toekomstige heeft leren kennen en hoe haar broer het niet kon hebben dat zijn kleine zusje ging trouwen. Maar gelukkig is alles goed gekomen. 'Trouwens nu we het toch over mijn broer hebben, hij zal je vast een leuke meid vinden!' antwoord Ghizlane sneaky.
'Ga je nu al voor cupido spelen? En ik ben getrouwd dus dat kan in ieder geval niet' antwoord ik. Wat voelt het raar om te zeggen dat ik getrouwd ben, terwijl ik al een maanden niet met Brahim in een bed heb geslapen, ik heb hem een maanden lang niet eens gesproken laat staan dat slapen gedoe. 'Oh sorry' antwoord Ghizlane. Ik zeg dat het al goed is en zie hoe Souhaila me met een medelijdende blik aankijkt. Ik schenk haar een glimlach om te laten zien dat het al goed is. 

Het is erg druk bij Ghizlane thuis.
Ze heeft iedereen ergens heen gestuurd, maar niemand is nog terug. 'Hallah hallah, daarom stuur ik mijn broer nooit ergens heen, hij heeft het nooit door wanneer iets snel gedaan moet worden en hij antwoord dan altijd 'het komt wel goed'
Souhaila kalmeert Ghizlane "soort van". 'Je weet hoe Jaouad is, hij zou je niet teleurstellen' Bij het horen van die naam moet ik automatisch denken aan Brahim. Snel schud die gedachte en ga dan verder met het lakken van me nagels.

-----------------------------------------------------------Stemmen zou lieff zijn. xFaarttje❤