Brahim & Rachida (af)

#81

Brahim

Ik voel hoe de slaap controle over me neemt. Ik heb best wel lang niet geslapen en de reis lijkt langer te zijn dan het hoort te zijn. Volgens mij komt het omdat ik in een anderhalve dag mijn leven terug heb gevonden, Rachida.. 'We zijn bijna bij de boot' roept Jaouad vrolijk. Een glimlach siert mijn mond en denk aan de leuke tijden die ik vanaf kinds af aan heb meegemaakt in Marokko. Ik sluit mijn ogen en denk aan de aankomende zomer. Hoe zal die verlopen? Zal Rachida mij weer kunnen vertrouwen? 1 ding weet ik zeker,
ik zal er alles aan doen om haar weer naast me in bed te hebben, zodat ik met haar in me armen inslaap kan vallen, en als ik wakker word haar als eerste zal zien. Zodra ik op het punt sta om inslaap te dompelen, hoor ik het geluidje die ik normaal gesproken niet kan uitstaan, maar dit keer is het het mooiste geluidje in me leven (overdrijven kan geen kwaad).

Ik ga op mijn rug liggen en pak mijn telefoon. Zodra ik het appje wil openen hoor ik keihard gelach.
Versuft draai ik me om naar de richting waar het gelach vandaan kom. Verdwaalt van de slaap kijk ik Jaouad aan. 'Is er wat?' vraag ik droog. 'Nee, sorry dat ik je stoor. Je moet je appje lezen, ze wacht vast op antwoord' brengt Jaouad proestend uit. Ik besluit om zijn raad op te volgen en draai me om. Ik open het appje en er vormt een glimlach op m'n gezicht. 'En jij bent?' herhaal ik zachtjes. Ik had zo een antwoord ook kunnen verwachten. Ik besluit om haar terug te appen of zal ik haar een beetje treiteren en tot morgen wachten. Ik besluit maar om haar terug te appen. Ik typ snel wat in en druk snel op verzenden. Ik draai me weer om en ga in een goede slaappositie liggen. Niet veel later val ik inslaap met Rachida in mijn gedachtens..

Rachida

Ik hoor het gepiep van mijn telefoon en pak die op. Half geconcentreerd op de weg en half geconcentreerd op mijn telefoon open ik het appje.

'Wie ik ben? Nou dat een hele goede vraag. Ik zal mijn best doen om een goed antwoord te geven op je vraag.
Ik ben de man die zijn leven met jou wilt delen. Ik ben de man die niet anders denkt dan aan jou. Ik ben de man die jou de wereld zal geven (althans ik zal het proberen)
Ik ben de man die zijn hart aan jou heeft verloren. In shaa Allah wordt ik jou man.'

Ik lees het appje nog een keer en kijk dan met een opgetrokken wenkbrauw naar het appje. Nou een gedichten bedenken kan hij in iedergeval niet.
Ik hoop dat het Brahim zou kunnen zijn is verdwenen, door de laatste zin in het appje, 'In Shaa Allah wordt ik jou man.' Het kan geen Brahim zijn, want die is juridisch gezien nog steeds mijn man. Teleurgesteld leg ik mijn telefoon weg. Het is niet de gene die ik had gehoopt dat het was, dus zal ik er maar ook niet verder opin gaan.
Ik besluit om me weer te concentreren op de weg en zie dat we nog maar een paar kilometers te gaan hebben naar de boot. Ik besluit om Redouan maar niet wakker te maken en rij verder achter mijn ouders aan.

-

Versuft geniet ik over mijn uitzicht op het boot. Dit is pas leven.
Zee, strand, zon en de adaan 5 keer per dag horen. Prachtig gewoon! Onrustig wacht ik af totdat de boot gaat varen.

'Nee niet doen! Alsjeblieft Brahim hou me weer vast. Ik haat dit gevoel!!'
'Haha, dit heb ik dus nooit gehoord. Hoe kan je nou bang zijn als een boot begint te rijden en als die ook weer gaat stoppen?' 'Weet niet hoe dat komt, maar als je me niet snel vast houd dan-' 'dan wat?' hoor ik Brahim brutaal/stoer zeggen 'dan, dan zoek ik iemand anders die mij wel vast wilt houden!' antwoord ik quasi arrogant. 'Succes met zoeken, maar 1 tip: laat wel eerst de leuning van de boot wel los hé!' antwoord hij duidelijk trots.

De gevoelens die ik krijg bij het denken aan dat moment variëren.
Ik voel de vlinders in mijn buik als ik aan Brahim denk. Ik voel teleurstelling, omdat ik blijkbaar iets niet goed heb gedaan in ons huwelijk.
Ik voel woede omdat ik te koppig was om naar zijn kant van het verhaal te luisteren. Deze koppigheid heeft er voor gezorgd dat ik een paar maanden lang in mijn eentje zonder geluk heb geleefd. Gelukkig had ik de steun en liefde van mijn ouders en Redouan, maar toch was dit het soort liefde niet dat ik miste. Ik miste Brahim!

Ik word uit mijn gedachtes gehaald doordat de boot onder mijn voeten beweegt. Ik hou me snel heel goed vast. Ik sluit mijn ogen zodat ik de bewegende golven onder de boot niet kan zien. 'Ya Rabi, laat dit snel voorbij zijn' fluister ik zachtjes keer op keer.

Eindelijk de boot heeft een tempo te pakken waar het op rijdt. Ik laat snel de vangrails los en ga er weer ontspannen bij staan.
'Zo nu hopen dat niemand mij gezien heeft.' grinnik ik zachtjes. Best wel geinig, een 'volwassene' dame, die bang is als de boot gaat rijden en als die stopt, maarja, zoals de meeste weten ben ik nooit 100% geweest.
Ik sluit me gedachtens af van alles wat er het afgelopen jaren is geweest.
En geniet van mijn mooie uitzicht..

-----------------------------------------------------------
Bij de 100 stemmen ga ik weer verder schatjes.

Owja, lees ook het verhaal van ssoumss 'Uitgehuwelijkt' echt een aanrader! xFaarttje 😊❤