Brahim & Rachida (af)

#75

Rachida

(Bij mijn ouders thuis)

Vermoeid open ik mijn ogen en wordt verblind door het licht dat door het raam schijnt. Ik heb zo heerlijk geslapen vannacht in mijn Redouan's bed. Ik sla de dekens van me af en sta zuchtend op. Zodra ik een stap op de vloer heb gezet hoor ik een kreun. 'Aah kan je niet kijken waar je loopt ofzo' Ik schiet in de lach als ik zie hoe Redouan in elkaar krimpt. Ik zie hoe Redouan snel probeert op te staan, maar ik duw hem weer achterover en ren snel naar de badkamer. Ik sluit de deur achter me en ga er met een zucht tegenaan staan. Zo ging het altijd met ons, altijd vechtend om wie er het eerst de badkamer inging. Het doet me denken aan de tijd dat ik nog niet getrouwd was. Voordat ik weer aan Brahim begin te denken stap ik snel onder het warme water en laat me gedachtes wegvoeren.

Ik stap de badkamer uit en het eerste wat ik tegenkomt is een chagrijnige Redouan 'weyow! Jij moet altijd in dingen overdrijven man' Ik kijk hem quasi verbaasd aan 'weet je hoelang je in die badkamer heb doorgebracht, ik dacht even dat je met het water was meegevoerd het putje in' Ik loop langs hem heen zonder er verder aandacht aan te schenken en loop naar beneden. Halverwege de trap hoor ik mijn moeder en vader keihard lachen. Mijn gedachtes gaan weer naar Brahim, waarom heeft het nooit zo met ons 2 kunnen zijn, waarom moest hij zonodig vreemdgaan. En nog wel met die slet Samira? Ik schud snel die gedachte uit me hoofd en loop snel naar de keuken. Ik stap de keuken in en zie hoe mijn moeder en vader mij glimlachend aankijken. Ik glimlach flauwtjes terug en ga aan de keukentafel zitten 'hoelaat waren jullie gisteren eigenlijk thuis gekomen?' Mijn vader trek een verbaasd gezicht en antwoord zeer sarcastisch terug 'Wa 3alaikoem oe Salaam' ik hoor mijn moeder in de lach schieten en kan het niet laten en lach mee.

We zitten gezellig met zen vieren aan de keukentafel te ontbijten. Zoals gewoonlijk pesten mijn vader en ik Redouan, 'Ah Redouan wanneer ga je nou trouwen?' vraagt mijn vader lachend. Ik zie hoe mijn broertje bijna in zijn broodje stikt. 'Je weet dat de dochter van Abdellah (een buurman in Marokko) nog steeds vrij is' mijn moeder en ik kunnen het niet laten en lachen keihard om mijn vaders domme grap. Ik zie hoe mijn Redouan snel opstaat en de keuken uit wilt lopen. 'Eeyh eeyh waar ga je heen?' roep ik hem na. 'Pff! Ik moet mijn koffer nog inpakken' ik ren Redouan achterna naar boven en ga bij hem op de kamer zitten.

'Vandaag gaan we dus echt naar Marokko he Red'
'Jaa heerlijk man! Kan niet wachten'
'Yallah snel je koffer inpakken, want ik wil geen vertraging oplopen dankzij jou'
'Ka jij weet niet, ik heb mijn koffer al een maand geleden ingepakt. Ik zei toen alleen om die praatjes te ontkomen'

Hoofdschuddend loop ik de kamer uit en vertel tegen mijn moeder dat ik zo terug ben. Ik moet nog langs mijn huis om mijn spullen op te halen. Ik stap verheugd de auto in en kan het nog steeds niet geloven dat we vandaag eindelijk naar Marokko vertrekken.

Ik rij met een snelle snelheid naar mijn huis en parkeer de auto. Snel loop ik mijn huisje binnen en ren vervolgens de badkamer in. Ik haal de was uit de droger. Snel stop ik alles in een tas. Ik check nog alles na.
Hmm gas uit? Check, ramen dicht? Check. Ik loop me huis nog 1 keer rond en merk dat ik alles heb en dat alles beveiligd en afgesloten is.
Ik doe de deur dicht en zet het op slot. Ik zet mijn tas in de kofferbak en stap mijn auto in. Snel rijd ik naar het huis van mijn ouders. Ik parkeer mijn auto en stap vervolgens uit. Ik zie hoe Redouan de deur uit springt met zijn koffer in zijn hand. 'A3oedubillah!
Wat deed je?' 'Jaa ik zag je al van de verte aankomen rijden en dacht laat ik eens de eerste zijn die zijn koffer in een auto plaatst' ik kijk hem grinnikend aan en loop langs hem en gooi hem de sleutels toe en loop vervolgens het huis is. Als ik de keuken net heb bereikt, hoor ik piepende banden weg rijden. Ik ren snel naar buiten en merk dat mijn broertje weg gereden is met mijn auto. Oefff wat een sukkel toch, hij weet dat ik zo snel mogelijk wil vertrekken, maar nee hoor meneertje is eerst de auto gaan showen aan de meiden. Ik loop geïrriteerd het huis binnen. Zodra ik de keuken instap draait mijn moeder zich om
'Wat is er?' 'Jaa die Redouan'
Me moeder glimlacht en schud zuchtend haar hoofd en ze begint te praten in het Berbers 'kijk hoe oud jullie nu zijn en nog steeds lijken jullie net 2 kleine pubers' ik schud glimlachend me hoofd en sta vervolgens op loop naar mijn moeder en kus haar voorhoofd. 'Ik ga mijn spullen boven halen wagha (oke)?'
Me moeder knikt voorzichtig en gaat verder met broodjes smeren.

'Snel Redouan. Niemand gaat je zien hoor, je zit in een auto' ik tik nerveus met mijn voet op de grond. Oeff wat een irritant broertje heb ik ook.
Ik loop naar beneden en ga in de auto zitten. Na 5 minuten gewacht te hebben, zie ik mijn broertje het huis uitlopen. Ik zie hoe hij om de auto loopt. Ik druk op het vergrendel knopje en de deur valt op slot. Ik zie hoe Redouan de deur probeert open te krijgen. Geïrriteerd klopt hij op het raam. Ik kijk hem quasi onbegrijpelijk aan en ik zie hem met zijn vinger wijzen naar de slot van de deur. Im maak een gebaar dat hij lopend mag en zie hoe hij me droog aankijkt.
Zodra ik door heb hoe droog ik wel niet ben doe ik de deur open.
Redouan neemt plaats naar me en kijkt me vervolgens aan.
'Rahida?' 'Hmm' 'wollah he, ik heb nog nooit zo droge opmerking gehad' Ik kijk hem vermoeid aan en ik zie hoe mijn moeder de auto van mijn vader instapt en hoe mijn vader de deur op slot zet. 'Hè hè, we kunnen eindelijk naar Marokko, pff dat werd tijd' mijn broertje en ik doen nog even een du3a en zie hoe mijn vader de auto start. Ik volg zijn voorbeeld en zo gingen we op weg naar Marokko..

(Waar komen jullie ouders vandaan?
De mijne uit Marokko - Alhoceima/Tetouan.)

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag.. xFaarttje ❤❤