Brahim & Rachida (af)

#7

We reden toeterend weg opweg naar het vliegveld..

Rachida

We zitten in de auto ik staar naar buiten. Jaouad en Brahim praten wat over de trouwfeest. Ik merk dat Brahim het niet echt geinterreseerd onderwerp vondt. Hij wilt liever ook nu gewoon thuis zitten en dat dit allemaal niet gebeurd is. Dat zou echt fijn zijn geen zorgen gewoon naar huis gaan. Maar het is mijn huis niet meer, ik ga nu bij hem intrekken.

Ik ben er nog nooit geweest, als ik het niet mooi vind breng ik er gewoon verandering in!! zeg ik heel stoer in mezelf. 'en Rachida, vond je het wat?' zegt Jaouad 'ja zeker' ook al had ik dit liever met iemand anders mee gemaakt, ik denk meteen weer aan Ismail. Als ik met hem was dat boeide mij niks meer van af de eerste keer dat ik hem zag was ik verkocht hij vertelde mij ook dat hij mij ook heel erg leuk vond vanaf de eerste keer dat hij me zag.

Waarom ya Allah! Waarom moest het zo gaan? 'Rachida?' 'Mhh ja! sorry was ff in een andere wereld!'
'je gaat daar lekker bruin worden daar ik heb gehoord dat het meer dan 30 graden is dus dat moet wel lukken en dan ook nog een mooie vrouw voor me zoeken oke?!' zegt ie lachend 'ik zal mijn uiterste best doen!' zeg ik ook lachend. Hij is echt grappig, knappe aardige jongen. Ik zie dt hij de afslag neemt van de snelweg.
Na een tijdje zijn we dr al, Hamdoulillah.

Jaouad stopt voor de ingang. We zijn al wat laat dus we moeten opschieten. Jaouad en Brahim stappen uit. Jaouad doet de deur open en Brahim helpt me er uit. Met z'n alle lopen we naar binnen. Ik zie dat Jaouad naar Redaoun gaat en hem helpt met mijn koffers. Snel checken we in de reis zal 1 uur duren. Het was tijd om afscheid te nemen 'Sarah en Yasmine ik hou van jullie. Jullie krijgen wat leuks mee en Laila ik bel je als ik aan kom' ik omhels hun 1 voor 1 en loop naar Redouan 'ik bel je als ik aan kom oke' en geef hem ook een knuffel.

Hij kijkt me even aan en begint te huilen. Dat brak mij mn hart in 1000de stukken.
Ik heb mijn broertje nog nooit zo zien huilen. Ik laat hem los en neem ook afscheid van de zusjes en de broer van Brahim. Ik zie dat Brahim Redouan gedag wilt zeggen maar Redouan laat dat niet toe hij kijkt hem aan en loopt dan weg, "Redouan" ik loop hem achter na "Redouan hier komen, laat je goede kant zien en zeg hem gedag" "nee" ik kijk hem ze3ma zielig aan. Hij kijkt me lachend aan en loopt terug naar Brahim en geeft hem een hand.

Ik loop naar hem toe en zef dat ik van hem hou. Ik loop daar de gate en kijk achter me en zie ze daar staan en de meiden beginnen te huilen. Brahim pakt me hand vast en zwaait nog. Ik loop het vliegtuig in met tranen in mn ogen.
Oeff! Maleisië hier komen we dan..

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag! ❤