Brahim & Rachida (af)

#34

Snel leg ik de boodschappen in de keuken neer. Ik ben helemaal dood op.

Het valt me op dat het stil is in huis, zou ze weg zijn gegaan? Ik loop naar de slaapkamer, en zie dat het leeg is.

Ook de douch is leeg, als ik in de woonkamer aankom, zie ik haar in haar pyjama op de bang liggen, helemaal in een gekropen ze ziet er zo schattig uit.

Ik pak een deken uit de kast en leg die over haar heen.

Met een diepe zucht ga ik zitten haal mijn handen door mijn haar en kijk naar het plafond.

Het is heerlijk om weer thuis te zijn, ik moet overmorgen weer werken ik kan niet wachten want ik hou echt van mijn werk en heb dan ook iets om mee bezig te zijn.

Ik kijk naar Rachida, ik was net boos op haar meskiena ze kan er eigelijk ook niks aan doen , ik had niet zo moeten overdrijven.

Ze heeft het er echt moeilijk mee. 'maar je bent niet de enige' zeg ik zachtjes.

Ik hoor de huistelefoon afgaan, snel pak ik hem op voordat Rachida wakker wordt. 'met Brahim' 'ewa bro' hoor ik aan de andere kant van de lijn, het was mijn kleine broertje Anouar.

'Hee Anouar alles goed? Ik was blij hem te horen
'Ja goed goed, en met jou ehmmm jullie bedoel ik' zegt hij lachend, even kijk ik naar Rachida.

'Jaa hamdoulillah, kom je zo langs?'
'Ik weet niet moet zo nog wat doen' ik had echt behoefte om hem ff te spreken.

'Ewa probeer te komen 3afak'
'saffie niet huilen ben er over een uurtje'
'is goed zie je zo thalla'
'beslama'.

En leg dan de telefoon op de haak. Ik kijk op de klok het is half 8.

Ik ga even douchen en dan maak ik wat te eten. 

Wat een douch wel niet met je kan doen, ik voel me heerlijk.

Als ik de badkamer uitloop ruik ik een heerlijke geur van allerlij soorten kruiden.

En volg de geur naar de keuken waar ik Rachida zie staan. Ze is druk bezig en heeft niet door dat ik sta te kijken.

Met een handdoek om mijn heup loop ik naar haar toe.

'Ruikt goed' ze schrok en liet een glas vallen dat kapot op de grond valt.

'Sorry' zeggen we tegelijk.
Ik zie haar snel de scherven oppakken

'Laat maar, ik doe het wel' en neem het van haar over.

'Maak jij maar af waar je mee bezig bent' ik gooi de scherven weg en veeg de vloer.

'Mag ik vragen voor hoeveel personen je heb gekookt?' 
'2, hoezo?'
'Ow mijn broertje komt ook en..'

Nog voor ik mijn zin kon afmaken zei ze 'maak niet uit, ik maak wel extra'

En zie haar naar de koelkast lopen. 'Dan ga ik me even omkleden'

En loop naar de slaapkamer. 'begint goed' zeg ik met een glimlach.

Snel kleed ik me om, ik kijk op mijn horloge en zie dat het bijna half 9 is. Ik had net meteen een nieuw sim-kaartje gekocht voor mijn telefoon.

Ik pak mijn iphone 6s in 1 van mijn jaszakken en doe het kaartje in mijn telefoon.

Saffie geen Samira meer denk ik. Dat is verledentijd nu.
 
Ik hoor de bel gaan, snel loop ik naar de gang en open de deur en zie mijn broertje Anouar daar staan, en vlieg meteen om zijn nek.

'Eeyh man rustig rustig! zegt ie als me van hem afslaat. Ik blijf hem aan kijken

'mag ik nog naar binnen ah lelijkhoofd?'
'Wie noem jij lelijkhoofd? Ah dikbil'

En doe een stap opzij zo dat hij naar binnen kan lopen en geeft mij nog snel een dodelijk blik.

'Sinds wanneer kan jij zo lekker koken?' zegt hij als hij met zijn neus in de lucht ruik.

'Dat ben ik niet maar Rachida'
'aha' zegt hij met een knipoog en loopt dan verder naar binnen de woonkamer in.

'Waar is ze dan?' 'In de keuken'.
En zie hem dan richting de keuken lopen.

'Hey' zegt hij als hij de keuken binnen komt lopen. 'Heey, Rachida' zegt ze als ze haar hand uit steekt

'Anouar, ruik lekker' 'en nou hopen dat het te eten is' zegt ze lachend als ze door gaat met koken.
'Moet ik je helpen?' Yeh slijmbal.
'Nee dankjewel lieverd' ik zie dat hij het goed met haar kan vinden.

Ze praten en lachen in 1 stuk door. Iedereen behalve ik kan zo met haar praten.

Ik wil het zo graag proberen maar het is alsof ik haat voor haar begin te voelen, als ik haar aankijk.

Maar dat komt allemaal door mijn vader als hij me niet had gedwongen was dit allemaal niet gebeurd en was ik nog gelukkig, want op dit moment ben ik alles behalve gelukkig.
 
Ik loop naar de woonkamer, als ik lang het dresior loop zie een foto van mij en Samira.

Ik pak het fotolijstje op. Ze lijkt totaal niet op Rachida, maar als ik nu mocht kiezen tussen Samira of Rachida was de keuze snel gemaakt.

Ik zou voor de 100% voor Samira gaan. Voor haar voel ik echte liefde, ik voel me goed als ik bij haar ben. Bij Rachida is het anders, ik weet haar lievelings kleur niet eens.

Rood, Samira hield van rood, voor haar verjaardag had ik dan ook een rode MK tas met bijpassende schoenen gekocht.

Weer betrap ik mezelf erop dat ik Rachida met Samira vergeleek.

Ik word boos op mezelf waarom moet ik dat doen, klaar je gaat verder met Rachida, Samira bestaat niet meer, ze is verledentijd nu.

Ik haal de foto uit het lijstje, ik kijk er nog een keer naar en scheur het in stukken. Ik loop naar de raam en gooi het uit het raam naar buiten. 'Nieuw begin' zeg ik zachtjes.

Hij zei 'Samira bestaat niet meer, ze is verledentijd nu' leugens, allemaal leugens.
----------------------------------------------------------
Stemmen zou lieff zijn! X