Brahim & Rachida (af)

#71

Rachida

Ik zie hoe Samira wankelend uit de schaduw tevoorschijn komt.
Ik voel hoe me keel wordt dicht geknepen. Ze zag er verschrikkelijk uit, de zwarte kringen onder haar ogen die aangaven dat ze dagen niet geslapen had, en ze rook ook niet echt bepaald fris. Ik keek naar haar buik die best wel dik/groot is.
Is ze zwanger?
Ik zie hoe ze me geamuseerd aankijk, ik kijk snel naar Brahim en zie hoe hij vol verbazing naar het buik van Samira staart, 'ben je zwanger?' brengt hij er stammelend uit.
'Jaa, en moet je eens raden wie de vader is' Ik zie hoe Samira me plezierig aankijkt. Nee, dit kan niet! Nee, dit kan gewoon niet!
Ik zie hoe alles zwart voor me ogen word. Ik voel hoe de energie uit me lichaam verdwijnt en ik val,
ik probeer nog overeind te staan.
Ik voel twee armen om me middel heen slaan en dan zie ik niks meer, hoor niks meer..

Ik probeer me ogen te openen, maar ze voelen zo zwaar aan. Ik ruik een verschrikkelijke geur, gatver waar ben ik? Ik hoor vaag een paar stemmen naast me. Ik open me ogen met moeite en sluit ze vervolgens weer. Ik voel hoe iemand mijn wang streelt 'Rachida inou, wordt wakker lieverd' ik herken de stem van Brahim. Ik voel hoe hij zachtjes me wang streelt. Ik was bezwijk onder zijn aanrakingen. En dan flits het beeld van de zwangere Samira door me heen. Ik hoor Brahim verder fluisteren en ik voel hoe de eerste traan over mijn wang stroom, gevolgd door meerderen. Ik denk na over alles, het was gewoon allemaal schijn. Ik voel hoe Brahim nog steeds mijn wang streelt. Uit boosheid sla ik zijn hand weg. Ik voel hoe een steek van pijn door me arm gaan. Shit! Te snel bewogen. Ik open me ogen en kijk de kamer rond. Ik zie hoe een dokter de kamer binnen loopt, 'dus u heeft besloten weer eens wakker te worden dame' ik kijk hem futloos aan..
'nou dat was dan een hele goede beslissing, je zult vast trek hebben'

Ik zie hoe de dokter zich omdraait en hoe hij de kamer verlaat. Ik wou zo graag roepen dat hij terug moest komen want ik kon Brahim nu niet aanzien. 'Hbiba, ik heb je mooie oogjes gemist' fluister Brahim zacht.
Ik draai me hoofd de andere kant op want ik had geen behoefte aan zinloze woorden. Ik sluit me ogen zodat Brahim denkt dat in slaap ben gevallen. Ik hoor hem na een tijdje zuchtend opstaan en de kamer verlaten. Ik open me ogen en zie hoe hij verslagen de gang oploopt.
Ik staar vervolgens naar het plafon en laat de tranen hun gang gaan.
Waarom moest mij dit overkomen?
Na een tijdje nagedacht te hebben over deze situatie sluit ik mijn ogen. Vastberaden te doen, wat ik hoor te doen.

Brahim

Ik loop teleurgesteld weg en laat me vallen in 1 van de ziekenhuis stoelen. Oeff als je denkt dat alles goed gaat, gaat alles weer mis. Ik staar voor me uit en denk na over de situatie.
Rachida gaat Samira toch niet geloven? Ik kon het eerst ook niet geloven. Samira en zwanger zijn?
Nee kan niet. Wat ben ik blij dat ik met Rachida ben getrouwd en niet met zo een hopeloos geval.
Ik moet ervoor zorgen dat Rachida mij gelooft, bedoel maar ik heb niets verkeerds gedaan en ik ben al helemaal niet vreemd gegaan.
Ik zie het gezichtje van Rachida nog steeds voor me, hoe ze haar blik wegdraai als er een traan uit haar ooghoek ontsnapt. Ik voel me gewoon verrot. Ik haal me handen door me haar en sta op, ik krijg het benauwd van ziekenhuizen. Even frisse lucht halen. Vermoeid sta ik op en loop het ziekenhuis uit.

Rachida

Ik wordt wakker en kijk om heen.
Dus het is helemaal geen nachtmerrie, het is gewoon mijn leventje. Ik denk na over de situatie en probeer de brok in me keel te negeren. Hoe kon hij gewoon vreemdgaan.
Ik wil een verklaring hebben en ik wil weten wanneer dit allemaal is gebeurd. Ik wordt uit me gedachtes gehaald. Ik kijk op naar de deur en ik zie hoe Brahim naar binnen komt.
Ik draai me snel om. Hij zag er niet uit, rode ogen, een stoppelbaardje en zijn uitstraling was zowat verdwenen.

'Rachida?' Ik blijf de andere kant opkijken en ik voel hoe hij naast me het bed gaat zitten. Ik voel hoe hij me hand vast pakt en hoe hij er langzaam overheen streelt. Ik wil me hand weg doen, maar me hart laat dat niet toe.
Ik draai me hoofd om en kijk hem dan aan, ik zie hoe hij me verdrietig aankijkt.

'Rachida ik weet wat je denkt, maar het is echt niet zo, wollah ik ben niet met haar naar bed geweest echt niet. Alsjebliefd vertrouw me'
Ik zie hoe hij snel naar beneden kijkt en hoe een traan zijn ooghoek uitglijdt. 'Rachida, please praat tegen me en nergeer me niet'

Ik kijk hem aan en voel hoe de brok steeds groter wordt. Ik weet dat als ik begin te praten dat ik ga janken.
Ik kijk hem aan en ik zie dat hij de waarheid spreekt. Ik weet het niet,
Ik weet echt niet wat ik moet doen.
Ik wil hem wel geloven, maar ik kan niet op een 1 of andere manier.
Het idee dat hij een andere vrouw heeft aangeraakt maakt me gek,
Gek van jaloezie.

Brahim

Ik loop naar een parkje in de buurt van het ziekenhuis, en kijk levenloos voor me uit. Ik ga op een bankje zitten en denk aan Rachida, aan de tijd die we samen hebben door gebracht in Frankrijk. We hadden beter daar kunnen blijven. Ik zie het beeld voor me hoe ze in haar avondjurk hand in hand het restaurantje binnen liepen. Hoe ze tegen over me zat en hoe ze om mijn opmerking lachte. Hoe lief ze me aankeek toen ik haar complimentjes gaf. Ik werd gek van het idee dat ik haar kwijt zou kunnen raken, en om wat? Om iets dat ik niet eens gedaan had. Ik besloot om maar eens op te staan en terug te gaan naar het ziekenhuis. Ik keek op me horloge en ik zat blijkbaar al ander half uur in het park. Ik stond op en liep het ziekenhuis in. Ik kwam langs een kraampje en besloot om maar eens wat voor Rachida te kopen. Ik dacht terug aan het beertje dat ik voor had gekocht toen ze hier de vorige keer verbleef toen ze koorts had.
Ik koop het zelfde beertje, maar dan veel grotere versie van en loop er volgens mee richting de kamer van Rachida. Als ik de lift uit stap, zie ik hoe Samira een andere lift instapt.
Ik ren snel richting die lift, maar de deur sluit voor me gezicht dicht.
Tfoe die heks heeft het weer voor elkaar. Ik sla met me vuist tegen de lift deur, mensen kijken me vreemd aan en lopen snel door als ze zien dat ik naar hun kijk. Ik loop snel richting de kamer van Rachida. Voor de deur blijf ik even staan en besluit dan om naar binnen te stappen..

Ik zie hoe Rachida voor de raam zit en hoe ze naar buiten staart. Als ik naar binnen loopt draait ze zich naar me toe. Ik zie dat ze gehuild heeft en snel draait ze haar hoofd weg. Ik voel hoe een steek door me hart gaat. Ik leg de beer op haar bed en loop dan naar haar toe. Ik pak er een stoel bij en ga naast haar zitten. Ik buk me voorover om een kusje op haar voorhoofd te plaatsen, maar ze draait haar hoofd de andere kant op, 'Rachida' breng ik er hees uit. Ik zie hoe ze met haar mouw haar tranen weg veegt en vervolgens naar mij toe draait.
Ik kijk haar en zie hoe opgezwollen en rood haar ogen zijn. Ik plaats me hand op haar wang en streel die zachtjes ‘ 'Niet doen Brahim' ik kijk haar gebroken aan en laat me hand langzaam zakken. Net als ik dacht dat het goed ging, gaat alles weer mis.
Ik wordt uit me gedachtes gehaald door de stem van Rachida.

'Brahim weet je nog dat ik hier lag de vorige keer'
'Jaa, dat is iets wat ik mezelf nooit zal vergeven. Je lag hier omdat je koorts had, omdat ik er die avond niet was'
Ik was even stil en voel hoe me keel wordt dicht geknepen.
'Ik was er niet voor jou Rachida'
'Jaa, ik was hier omdat ik koortd had en omdat er was ingebroken, maar Brahim wat ik wil weten is waar je die ene avond was? En lieg niet tegen me please' Ik zie hoe een traan haar ooghoek ontsnapt en hoe ze haar hoofd naar me opheft. Ik was stil.
Ik was die avond bij Samira terwijl mij vrouw te maken had met een inbreker. Ze had die avond vermoord kunnen zijn door die inbreke.
En ik was er niet om haar te verdedigen. Wat voor een man was ik?

'Waar was je brahim?'
Ik zei niks en bleef maar naar buiten kijken. 'Weet je laat maar zitten hoef het niet van je te horen. Weet je wie me net een bezoekje heeft gebracht?' Ik zie nu hoe de tranen over haar wangen stromen en hoe ze moeite heeft met praten.
'Je vriendinnetje was net bij mij.
De vrouw bij wie je die ene avond hebt doorgebracht, toen ik thuis op je zat te wachten, toen er werd ingebroken, en alsof dat niet er genoeg is heb je ook nog iets bij haar achtergelaten. Je bent met haar naar bed geweest heh?'

Ik kijk haar verschrikt aan.
Ik schuif naar haar toe om haar stil te krijgen. What the f*ck!  Zo is het helemaal niet gegaan. Ik zie hoe ze haar hoofd vast grijpt en hoe ze vervolgens in elkaar zakt..

-----------------------------------------------------------
Wanneer alles goed gaat tussen hun, gaat alles weer mis..

Stemmen graag! xFaarttje ❤

(2de account = Sschrijfsster )