Brahim & Rachida (af)

#72

Rachida

Hier zit ik dan een week later.
Ik mag vandaag naar huis.
Ik heb Brahim verteld dat ik hem niet meer wil zien. Ik voel hoe me keel dicht word geknepen, nee nee Rachida, je gaat niet huilen. Je kan wel zonder hem. Hij is het niet waard. Hij zal nu vast bij Samira zitten en waarschijnlijk is hij haar buikje aan het strelen. Zijn droom komt nu uit, Hij krijgt een kindje. Voor ik het weet stromen de tranen over me wangen. 'Ben je klaar met inpakken?' ik draai me om en zie hoe Jaouad me wachtend aankijkt.

'Jaa bijna klaar'
'Snel dan, me auto moet zo naar de garage' 'Rustig ik kom eraan' Ik pak de laatste spullen in en loop met me koffertje naar Jaouad. Hij is een enorme steun voor me geweest, hij wilt me wel weer terug brengen bij Brahim, maar dat hoeft van mij. Ik wil geen op een 21 jarige leeftijd geen stiefmoeder te zijn. Ik loop zwijgend naast Jaouad naar zijn auto. Hij is alles behalve stil, hij praat er maar op los. Hij legt me koffer in zijn kofferbak en open vervolgens de deur voor me.

'Dus ik kan je echt niet overhalen naar huis te gaan?'
'Nee Jaouad, ik wil wel naar huis, maar me aub naar mijn ouders'
'Hij is er kapot van Rachida, je moet Samira niet geloven. Zo geef je haar alleen dr zin. Kom op geef hem 1 kans om zijn verhaal te vertellen.
'Jaouad alsjeblieft, we hebben het hier al over gehad. Nu even niet oke?
Ik wil gewoon wat tijd voor me zelf, wil even alles op een rijtje zetten'

Ik zie hoe Jaouad zucht en vervolgens zijn auto start, richting het huis van mijn ouders. Ik vraag me af hoe ze zullen reageren, ze weten het nog niet eens. Ze wisten niet eens dat ik in het ziekenhuis lag. Ik wou me moeder niet onnodig ongerust maken.
Ik stap uit en pak me koffer. Ik bedank Jaouad nog snel. Oeff hier sta ik dan.
Ik adem even 2 keer diep in en plaats me vinger dan op de bel. Ik hoor hoe me broertje Redouan de trap af rent en zie vervolgens hoe de voordeur open vliegt. Ik zie hoe Redouan me vrolijk aankijkt, maar vervolgens heel verwarrend naar me koffer kijkt.
'Dus die flikker heeft het toch geflikt heh' ik voel hoe een brok in me keel groter wordt. Redouan pakt me koffer aan en omhelst me stevig.
'Welkom terug zus' voor ik het wist stromen de tranen over me wangen.

Nadat Redouan de deur sluit, hoor ik mijn moeder vragen wie er aangebeld heeft. 'Nich (ik) ah yemma.'
Ik zie hoe mijn moeder uit de keuken verschijnt. Langzaam veegt ze haar handen aan haar schort. Ze loopt naar me toe en omhelst me stevig.
Na een tijdje omsluit ze mijn gezicht met haar handen, en vraagt waarom ik heb gehuild. Weer laat ik me tranen hun gang gaan en huil als een klein kind in mijn moeders armen. Redouan fluisterde iets in mama's oor. Ik zag hoe de blik van me moeder verzachtte en hoe de tranen in haar ogen stonden. Me moeder omhelst me stevig en begeleid me naar mijn oude kamer. Ze helpt me mijn pyjama aan te trekken en stopt me vervolgens in bed. Me moeder wiegt me heen en weer en na een lange tijd val ik eindelijk inslaap.

Brahim

Ik belde me werk op om door te geven dat ik me nog steeds niet lekker voel, en dat ik morgen niet zou komen werken. Ik hang op en loop snel naar de voordeur omdat iemand zo opdringerig aanbelt. Ik open de deur en zie hoe Jaouad me zielig aankijkt. Ik laat de deur verslagen los en slenter naar de woonkamer. Zuchtend laat ik me vallen op de bank, verslagen kijk ik voor me uit. Ze is gewoon niet met hem mee gekomen. Ze is gewoon weg gegaan. Hoe kon ze dit doen, hoe kan ze me niet geloven. Ik zie hoe Jaouad de woonkamer binnen loopt en hoe hij naast me komt zitten. Ik kijk hopeloos naar mijn vingers en zie vervolgens hoe een traan op mijn handpalm valt. Ik sluit me ogen en voel hoe de tranen over mijn wangen branden. Jaouad schuift naar me toe en omhelst me stevig.

Ik had nooit gedacht dat ik er zo gebroken bij zou zitten, nooit gedacht dat ik zo snel voor een meisje zou vallen..

-----------------------------------------------------------Bij de 90 stemmen plaats ik nog een deel. xFaartjje ❤

(Sschrijfsster)