Brahim & Rachida (af)

#52

Rachida

Net wanneer ik de huistelefoon wil gebruiken belt er iemand 'Met Rachida' 'hallo met Mike is Brahim daar toevallig' waarschijnlijk iemand van zijn werk. 'Moment' 'Brahim! Telefoon' 'wie is dat?' vraagt Brahim als hij de kamer binnen komt lopen 'uh Mike ofzoiets' zeg ik met een zware wat een mannenstem moest voorstellen. Hij lachte en ik liep naar de keuken waar ik een glasje water wou halen. Wanneer ik bijna in de keuken ben hoorde ik Brahim zachtjes zeggen 'waarom bel je me' ik ving het perongeluk op, maar kon het niet laten om te rest ook af te luisteren.

'Heb je de hint niet door, als ik mijn telefoon niet opneem en je appjes niet beantwoord' hij deed de deur dicht, en ik ging automatisch dichter bij de deur staan. 'Nee, klaar bel me niet, app me ook niet meer, en waar haal je het lef vandaan om me thuis te bellen.' Ik werd te nieuwsgierig, wie kan het zijn, ik denk niet dat het de 'Mike' is. 'Luister ik zeg het nog 1 keer, ik wil niks meer met je te maken hebben, laat me met rust. Ik probeer je te vergeten en dat helpt niet zo, dus Samira zoek geen contact meer met me.' En hoorde dat de Brahim ophing. Samira? Wie is samira? Snel loop ik naar de slaapkamer voordat hij me ziet. Ik ga op het bed zitten, ik ben helemaal in shock, ik weet niet of ik blij moet zijn of boos moet zijn.

Samira? Wie is die samira.
Uit het niets dacht ik aan ons huwelijksreis. Die berichtjes 'liefs Samira', is zij de gene waar die hele ruzie over ging? Heeft ze nu nog contact met hem? Op dat moment kwam Brahim binnen lopen, ik sta op  en loop langs hem naar de douch.
Die Samira bleef maar in mijn gedachten hangen, ik hoop dat ik hem al heb duidelijk heb gemaakt, dat ik daar niet van gediend ben. Ik pak een handdoek en droog me af.  En pak mijn badjas en deed die aan, zodat ik naar de slaapkamer kon gaan.

Op de gang bots ik perongeluk tegen Brahim aan. Zijn ogen keken me geschrokken aan. Snel hing hij zijn telefoon op. Ik wou hem nog vragen wie het was. Maar ik liep gewoon door naar de slaapkamer met Brahim achter mij aan. 'Rachida ik moet ff ergens naar toe, is dat goed?' 'Jaa ga maar' 'saff bel me als je me nodig hebt'

Ik gunde hem geen blik en bleef in de kast kijken. Je neemt je telefoon toch niet op dacht ik. 'oke' 'besalama'
Hij bleef nog even staan, toen hij zag dat ik droog reageerde.
'Wat is er Rachida?' 'Niks moet je niet gaan?' en gunde hem een neppe glimlach op. 'Uh ja doei' 'doei' beantwoordde ik.
Ik kleedde me om en begon aan mijn school werk.
 
Ik was druk bezig aan een werkstuk, toen ik opeens aan Amine dacht 'shit!' Ik stond snel op en liep naar de huistelefoon, toetste het nummer in, 'Met Amine' 'hallo Amine, je spreekt met Rachida' 'en dat is?' vroeg hij droog. 'Je kent me niet, maar ik ben de schoonzus van Noura' 'owh' hoorde ik hem geschrokken zeggen. 'Hoe gaat het met haar?' hij klonk bezorgd 'goed, naar omstandigheden, ik zal niet mijn hele levensverhaal vertellen en zeg dus meteen waarom ik bel. Noura is er kapot van, ze houd echt van je en daarom vroeg ze het je-' hij onderbrak me 'het is niet alleen dat, ik wou verder dan alleen een 'vriendje&vriendinnetje' relatie. Ik van haar met heel mijn hart, ik wist niet dat ik zo van iemand kon houden. Ik weet dat we jong zijn, maar het voelt echt aan alsof ze de ware is voor mij.'

Ik was best jaloers op ze, ze hadden iemand waarvan ze hielden en ermee kon trouwen, de mijne moest worden uitgekozen en dan nog is het geen liefde wat Brahim en ik hebben. 'Dat is goed Amine, want ze houd ook echt van jou. Maar weetje wat het is, ze vind zich nog te jong, ze zit op school, ze wilt iets hebben om een toekomst op te bouwen met jou. Maar wees geduldig, jullie hebben nog een heel leven voor jullie' 'maar ik heb een baan, ik ben bijna al afgestudeerd en kan dan een fulltime baan vinden en ons onderhouden' zei hij hoopvol 
'Dat is niet het enige, haar ouders zouden nooit accepteren, ze is te jong' 'owh' zei hij teleurgesteld 'maar dat betekent niet dat het over een paar jaar niet kan. Als jullie elkaars Elmakteb zijn, dan zouden jullie hoe dan ook bij elkaar komen. Ik zou zeggen, bel haar en maak het goed'
'Shokran Rachida, ik waardeer het, ik zal haar meteen bellen, beslama' 'beslama' en hing op.
Had ik dat ook maar, iemand die zo veel van me hield, en graag met me wou trouwen uit liefde. Het kan blijkbaar niet iedereen treffen.
En ging weer verder met mijn huiswerk.
--------------------------------------

De afgelopen week was rustig verlopen, Brahim ging weer naar zijn werk en ik ging weer naar school.
Ik zag Mohsin wel elke dag, ik voelde me nog steeds 'raar' bij hem.
Mijn hart zegt dat het verliefdheid is, mijn hoofd zegt dat het een soort dwang is om iemand leuk te vinden.

Ik probeer hem zo veel mogelijk te ontwijken, maar dat lukt niet echt altijd. En tussen Noura en Amine is alles weer goed, ik ben trots op mezelf dat ik ze weer bij elkaar heb gebracht, dan is er in iedergeval nog iemand gelukkig.
En Brahim en ik? Ja het gaat beter dan eerst, maar we zijn nog niet het 'gelukkige echtpaar', maar geduld is een schone zaak en dat zal In Shaa Allah later wel komen..

-----------------------------------------------------------
Stemmen zou lief zijn! ❤