Brahim & Rachida (af)

#38

Rachida

De afgelopen 6 weken was het rustig, van school naar mijn moeder, terug naar Brahim en dan eten en dan slapen.

Het was een routine geworden. School, moeder, Brahim. Hij werkte ook weer full-time, we praten steeds minder met elkaar. Ik slaap wel weer in de slaapkamer al hoewel ik steeds minder sliep.

Ik ben afgevallen de afgelopen weken en ik ben wat bleekjes geworden, mijn moeder vind ook dat ik veranderd ben. Brahim is ook meer terug getrokken dan in het begin, hij is minder enthousiast, maar dat boeit me vrijweinig

Waarom moest hij op de wereld komen? (#1 overdrijven)
Ik word moe van die gedachtes. Ik kijk naar mijn trouwring, een trouwring zonder enige eeuwige liefde? Yeh right!

Zodra ik de deur uit ben gaat ie gewoon af. Ik draag het zo min mogelijk. Voor de meeste vrouwen zal het de ring zijn naar geluk en liefde, jammer genoeg hoor ik daar niet bij. Ik ben verre van gelukkig en liefde?

Die krijg ik niet, maar dat is omdat ik het niet wil ontvangen. Ik droomde zo vaak over het perfecte huwelijk, zou die ook echt bestaan?

Langzaam open ik de deur en loop naar binnen, ik zie de schoenen van Brahim niet liggen en dat betekent dat hij nog op zijn werk is. Snel neem ik het post door en zie dat er een brief bij zit voor Brahim die met de hand is geschreven.

Ik werd nieuwsgierig, maar opende het niet. Ik legde de post weg en liep naar de keuken. Het was half 7 en Brahim zou rond 7 uur terug komen. Snel maak ik wat aardappelschotel en ruim dan het huis een beetje op.

Ik doe een muziekje op en dan ga ik was doen, ik pak wat broeken van Brahim om ze vervolgens in de was te stoppen. Als ik zijn broeken even check om te kijken of er geld of iets anders in zijn zakken zitten, vond een briefje in zijn achterzak. Langzaam open ik het briefje:

Ik kan je niet vergeten.
Ik hou van je.
Ik kan niet zonder je, elke dag verlang ik naar je armen
Om me heen, je geur die ik rook als je me vast hield.
Die lieve woordjes die je me in sprak als je me vast hield.
Die warmte die ik voelde als je me vast hield
Die LIEFDE die ik voelde als je me vast hield.
Ik kan dit niet allemaal missen het is alsof ik mijn hart 
Moet missen en zonder hart moet verder leven.
Jij bent mijn hart, mijn leven, mijn alles! Hoe kan ik je opgeven.
Jij wilt dit ook alleen durf je het niet.
Toen ik laatst je armen om me heen voelde, en afscheid van
Je moest nemen werd het alleen maar erger.
Ik ben sinds dien meer van je gaan houden, meer om je gaan geven,
Meer naar je gaan verlangen.
Ik vraag je daarom om er goed over na te denken en te beseffen 
Wat wij hadden of eigelijk nog wilt hebben.
Je hebt me verteld dat je niet weg kan bij haar, maar wil je dan 
Voor altijd ongelukkig zijn? Bij mij is de liefde en geluk. Je hoeft het 
Alleen maar te komen halen, het wacht op jou.
De keuze is aan jou.

Liefs S..

Ik las het briefje nog een keer, en nog een keer en nog een keer. Ik liep ermee naar de woonkamer. Het drong me niet door.

Ik ging zitten op de bank en las het opnieuw.

'Ze is gek!' riep ik opeens.

Wanneer hebben ze elkaar gezien? Ik wil duidelijkheid.
Ik bleef naar het briefje kijken, zou hij haar nu nog zien? Ik voel een traan opkomen.

Hoe durft hij?
Net als mijn traan op het blaadje valt komt Brahim binnen lopen. Hij keek me aan en hij lachte. Toen hij het briefje zag, trok hij wit weg. Hij legde zijn spullen neer, en kwam naast me zitten.

Hij nam het briefje over. 'het is niet wat je denkt' zegt hij zachtjes..

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag! ..