Brahim & Rachida (af)

#78

Brahim

Ik stond op en zwijgend liep ik achter Jaouad aan. 'Brahim, geef je sleutels maar, ik rij wel verder' Ik knik langzaam en overhandig hem vervolgens de sleutels. Versuft ga ik op de achterbank liggen en kijk uit het raampje naar de duistere nacht. Ik zie de glimlach van Rachida weer voor me verschijnen en het liefst draaide ik de tijd terug. Versuft blijf ik uit het raam kijken, terwijl de gebeurtenis van een paar minuten geleden zich herhalen in mijn gedachtes. Hoe kon ik zo simpel/makkelijk doen. Ik had haar gewoon moeten dwingen naar me te luisteren. Moe door allerlei gedachtes die in mijn hoofd rondspoken val ik inslaap, een zeer onrustige slaap.

Rachida

Ik loop achter Redouan het restaurantje uit. Zo al zeg ik het zelf dat ging makkelijk. Ik draai me nog 1 keer om en kijk het restaurantje in.
Ik zie hoe Brahim verslagen naar Jaouad kijkt. Snel draai ik mijn hoofd terug, voordat ik gezien word.
Of is het omdat ik bang ben om naar binnen te rennen en hem alles te vergeven. Ik weet het allemaal niet meer. Ik stap de auto in en zie hoe mijn ouders nog steeds aan het slapen zijn. Redouan stapt vermoeid naast me in de auto en blijft een tijdje zwijgend voorzich kijken. Ik hoor hoe hij diep adem haalt en vervolgens zucht. 'Rachida..' Ik blijf versuft voor me kijken en heb geen zin om nu tegen hem te praten. Ik weet ook helaas ook niet waarom. 'Hmm?' antwoord ik dan maar. Ik zie hoe hij eventjes mijn richting op kijkt en vervolgens weer zijn hoofd weg draait. 'Hebben jij en Brahim het bijgelegd?' Ik kijk hem snel aan en schud vervolgens mijn hoofd.
'Ondanks dat ik hem niet mag, vind ik toch dat je het hem moet vergeven.'
Ik kijk Redouan snel weer aan. Wow oke, er is wat goed mis als mijn broertje mij verteld dat ik Brahim moet vergeven. 'Owjah vind je dat, en hoezo kom je bij die gedachtens?' antwoord ik droog.

Ik hoor hem weer diep zuchte en zie hoe hij bijna onopmerkbaar zijn hoofd in een afkeurende beweging schud. 'Jaouad heeft me alles uitgelegd en het is echt niet wat je denkt' Ik voel dat mijn geduld plaats maakt voor een woede aanval.
'Nou moet je eens goed naar me luisteren Redouan, ondanks dat je mijn broertje bent, je weet niet wat er tussen mij en brahim gebeurd is en Jaouad ook niet. Dus ik advieseer je om heel snel je mond te houden en niet zoveel onzin uit te kramen, want ik heb namelijk een migrane aanval en het laatste wat helpt is iemand die mij vertelt wat ik wel en niet moet doen met mijn huwelijk!' Ik hoorde hem diep inademen en vervolgens hield zuchtend zijn woorden binnen. Al snel schakel ik mijn gedachtes uit en kijk gefocusd op de weg. Dat is iets wat ik heb geleerd het afgelopen jaar, namelijk mijn gedachtes voor de gek houden zodat ze niet aan de belangrijkste persoon in mijn leven denken. Na een hele tijd in de stilte te hebben geleefd, kijk ik opzij naar Redouan. Ik zie hoe met zijn hoofd tegen de autoruit aanleunt en hoe diep inslaap is gedompeld. Via de zijruit zie ik hoe de zon op begint te komen, al snel gaan mijn gedachtes weer uit naar de dagen die ik met Brahim op het strand heb doorgebracht. Ik schud snel mijn gedachtes en zet een Surat Al Baqarah op, er is niets beter d helpt tegen een gebroken hart, dan de woorden van onze heer Allah (swt). Ik hoor hoe de verzen met emotie worden geciteerd en langzaam voel ik mijn verdriet en pijn weg zakken.

Brahim

Ik word met een stekende hoofdpijn wakker en probeer mijn omgeving te bepalen. Versuft sta ik op en kijk om me heen. Alles komt weer naar boven, het Restaurantje, Rachida, een gebroken hart. Ik laat me weer als een blok op de bank vallen en kijk uit het raampje, ik zie hoe de zon opkomt... Het is ochtend. Ik sta alsnog op, ik kan niet eeuwig treuren om Rachida, het hinderlijk stemmetje in mijn hoofd die er weer altijd voor zorgt dat het inderdaad niet kan begint weer met irritant zijn. Ik kijk naar Jaouad die me eindelijk in de gaten kreeg.
'Zo ben je eindelijk wakker?'
Afwezig knik ik. 'Ik dacht eventjes dat je dood was. Weet je wel niet hoelang je geslapen hebt!' 'Naar mijn mening maar 20 minuten, ik ben helemaal niet inslaap gevallen volgens mij' 'ik hoorde je anders wel snurken ah sahbi (vriend).' Er speelt een kleine glimlach rond mijn mondhoeken, maar die sterft al snel weg als ik het gezicht van Rachida zie, die ik zo lang heb moeten missen.