Brahim & Rachida (af)

#74

Rachida

Paar maanden later.

'Redouan wees snel, we gaan heus niet naar een modeshow' en wacht geirriteerd tegen de trapleuning als ik mijn broertje van de trap af zie rennen. Ik kijk hem snel geirriteerd aan en loop voor hem uit naar de auto. Ik stap snel in en zie hoe Redouan ook snel instapt, beter voor hem..

'Rachida?
'Jaa?
'Weet je zeker dat je een eigen huis wilt hebben?'
'Jaa, dat weet ik zeker..
'Je kan toch ook bij ons blijven wonen, ht is wel egzellig met jou in huis, het is weer net als vroeger dan'
'Ik weet het lieverd, ik vind het ook gezellig thuis, maar het word tijd dat ik nu verder ga en mijn eigen leventje weer ga oppakken. Ik woon nu al maanden bij jullie en het wordt tijd voor mijn eigen huisje en dat ik weer terug naar school ga'

Ik hoor Redouan diep zuchten en kijkt vervolgens voor zich uit. Ik parkeer de auto voor mijn nieuwe huis, die niet te klein of te groots is.
We stappen snel uit. Ik open de deur en laat Redouan voor mij naar binnen gaan. Ik zie hoe Redouan vol bewondering mijn huis bekijkt.

'Wat is het een mooie huis wollah!'

Ik loop snel de gang uit en ik merk hoe Redouan me achterna loopt.
Ik loop een grote kamer binnen die nog helemaal leeg is
(net als de rest van het huis)
Ik zie hoe Redouan de kamer betreedt en hoe hij de kamer vol met goedkeuring bekijkt.

'Grote kamer wollah'
'Jaa he, dit word jou kamer broertje'

Ik zie hoe Redouan zijn hoofd snel mijn richting op draait en hoe hij me ongelovelijk aankijkt.
'Zeg geen dingen waar je spijt van gaat krijgen zus, want voor je het weet ben ik niet meer uit je huis te krijgen'
Ik schiet in de lach en loop naar mijn broertje. Ik voel hoe hij me een stevige knuffel geeft.

Ik loop samen met Redouan de Praxis binnen om alle nodige spullen te halen die we nodig hebben om mijn huisje op te knappen. Nadat we alle spullen hebben gekocht lopen we naar mijn auto. We laden alles in en rijden naar mijn nieuwe huis. Eindelijk we kunnen mijn huis opknappen zodat ik er in kan wonen en zelfstandig kan worden.
We parkeren voor mijn huis en stappen vervolgens uit. We tillen met z'n tweetjes alles naar de woonkamer en gaan vervolgens aan de slag. Nl
Nadat we klaar zijn met verven laat we ons beide vermoeid vallen op de grond, Redouan pakt zijn telefoon om pizza te bestellen en voor ik het wist val inslaap

*Volgende dag*

Ik loop de Collegezaal uit en loop het school gebouw uit. Alhamdoulillah, dat was me laatste les. Met een glimlach op me gezicht stap ik mijn auto in en rij naar mijn huis toe.
Wie had het ooit gedacht dat ik mijn studie zou afmaken en dat ik er toch nog gelukkig ben geworden.
Ik loop mijn huis in en laat me vallen op de bank. Ik doe de televisie aan en kijk naar een Spongebob (fkk leuk), voor ik het weet ben ik inslaap gevallen.

Ik schrik bezweet wakker en kijk verschrikt om me heen. Ik kijk naar buiten en zie dat het al vrij donker is. Verward richt ik een blik op de klok en ik zie dat het al half 8 is. Ik sta rustig op en loop de keuken binnen,
Ik vul een glas met water en drink die snel op. Wat vreemd, pas na een maanden begin ik weer aan Brahim te denken. Ik loop de woonkamer weer in en laat me met een zucht op de bank vallen. Ik zie het beeld van Brahim voor me. Ik zie het laatste wat ik van hem herhinner, hoe hij me verliefd aankijkt. Hou me hoofd vast en schud de gedachte snel uit mijn hoofd. 'Nee Rachida je hebt je verleden achter je gelaten en gaat door met je toekomst' Ik hoor mijn eigen woorden door mijn hoofd galmen. Wie probeer ik nou voor de gek te houden? Ik weet zelf ook wel dat ik elke dag nog aan Brahim zal denken, voornamelijk als ik in mijn eentje in bed ligt. Dat is het ergste!
Hoe zou het met hem gaan?
Zou hij iemand anders hebben gevonden. Zou hij nog van mij houden? Allerlei vragen spoken er door mijn hoofd. Ik sta snel op en trek een joggingbroek aan en een adidas vest en sluit de deur achter me en loop rennend het park in. Het word eens tijd dat ik weer aan iets anders zal moeten gaan denken.

Brahim

Ik loop mijn huis binnen en zie Jaouad voor de tv hangen. Ik trek mijn stropdas wat losser en ga met een zucht naast hem zitten. Hij geeft me een bord vol met rijst en kip en begin gulzig te eten. Ik kijk met een glimlach voor me en zie via mijn ooghoeken dat Jaouad me vreemd aankijkt. Ik moet lachen om mijn situatie. Hier zit ik dan met mijn beste vriend naast me met een bord rijst in mijn hand. Ik denk terug aan Rachida en zie al hoe ze in haar huisjurk met een warme bord rijst de woonkamer binnen loopt en hoe haar gezichtje opklaart als ze ziet hoe ik naar haar kijk. Ik schrik wakker uit mijn herrinering als ik voel hoe een traan op mijn hand valt. Ik voel hoe Jaouad een arm om me heen slaat. We kijken zwijgend naar de televisie.

Ik lig heerlijk in mijn bed te rollen, als ik geïrriteerd hoor hoe iemand steeds op de bel blijft drukken.
'Tfoee man, het is zondag mensen' roep ik luid tegen mezelf.
Vermoeid sla ik de deken van me af en loop naar de voordeur. Ik werp snel een blik naar de spiegel de in de gang hangt en ik zie hoe mij haar verward door elkaar zit. Ik hoor de gene die voor de deur staat nog steeds aanbellen. Woest open ik de deur en kijk oog in oog met Samira. Hoe durft ze zichzelf nog te tonen. Ik zie hoe ze me glimlachend aankijkt met een hand op haar zij. Ik laat me blik van haar gezicht naar haar buik glijden en ik voel dat ik moet overgeven.
'Wat zijn we weer gastvrij' roept ze met haar hoge stem. Ik blijf haar dodelijk aankijken en als ze door heeft dat ik haar niet binnen ga uitnodigen duwt ze me opzij en stapt zelf naar binnen. Ik blijf verbaasd naar de deurknop kijken en alles herhaalt zich in mijn hoofd. De oorzaak dat ik mijn vrouw ben verloren heeft het lef om zich nog te vertonen en vanzelf naar binnen te stappen? Ik loop haar achteraan naar de woonkamer en tot mijn verbazing zie ik dat ze zich al genesteld heeft op de bank, met de afstandsbediening in haar handen, snap je die? Ik kan het nog steeds niet geloven en kijk haar met een mond vol tanden aan. 'Uhm aangezien jij niet gaat praten doe ik het wel'
Ik kijk haar nog steeds verbaasd aan. Ik hoor hoe Samira haar keel schraapt en begint met praten.
'Nou zoals je misschien weet ben ik nu al 7 maanden van je zwanger en ik wou het hebben over de regeling van ons kind.'

Klaar dit was de druppel. Woest sta ik op en loop met grote passen naar haar toe. Ik zie hoe Samira gaat staan en probeert weg te lopen, maar ik heb haar al vast bij haar haar.
'Wat denk je wel niet ah hoer!
Dat je je benen kan spreiden voor elke vent en dat als je zwanger raakt me vrouw van me afpakt en nog verwacht dat ik je kind nog ga opvoeden!!' Ik zie hoe de tranen in haar ogen schieten.
'Hou op Brahim je doet me pijn'
Ik verstrak mijn greep en kijk haar woedend aan 'Pijn? Pijn? Weet jij wel wat voor pijn jij veroorzaakt hebt? Weet je wel hoeveel pijn ik heb geleden en nog steeds lijd door het verlies van Rachida' Ik trek haar mee naar de voordeur en gooi haar naar buiten. 'Als jij het lef nog hebt om je gezicht hier nog te tonen, dan zweer ik je dat ik je dat het je laatste dag zal zijn dat je leeft' Ik zie hoe Samira me trillend aankijkt. Woedend smijt ik de deur dicht. Kanker hoer dat ze is!

Samira

Ik sta snel op en loop rennend de trap af. Omg zo heb ik Brahim nog nooit gezien. Ik maakt snel me haar weer vast voordat ik de deur uitloop.
Ik ga rustig in een bushokje zitten en denk na over alles. Hier laat ik het niet bij. Brahim is van mij en zal altijd van mij zijn. Ik zie hoe de bus komt aanrijden en snel stap ik in. Ik ga helemaal achter in de bus zitten en denk na over wat ik allemaal veroorzaakt heb. Wat Rachida betreft, daar zit ik niet mee, waarschijnlijk zal Brahim nooit meer van mij houden. Hij is van haar gaan houden. Ik voel hoe mijn kindje schopt en dat maakt me nog depressiever. Ik heb mijn ouders nu al 7 maanden niet gezien.
Ze denken dat ik een jaartje moet werken in het buitenland. Hoe moet ik ze vertellen dat ik zwanger was en dat ik een kindje gekregen heb. En het ergste van alles is nog hoe moet ik ze vertellen dat mijn kindje niet volbloed Marokkaans is. Ik schuif snel al mijn schuldgevoelens van me af en stap zuchtend de bus uit..

-----------------------------------------------------------Stemmen graag! xFaarttje ❤❤