Brahim & Rachida (af)

#47

Brahim

Ik voel iets door mijn haar gaan, ik heb geen energie om op te kijken. Het voelt wel goed kan ik je zeggen. Ik voel iets ruw onder mijn gezicht. Ik probeer nog wat slaap mee te pikken, maar te vergeefs. Ik open mijn ogen en zie Rachida recht op zitten.

Het is Rachida's hand dat door mijn haar gaat. Ik kijk haar aan en ze kijkt snel van me weg. Ik probeer overeind te komen maar ik zit zo lekker. Ik lig met mijn hoofd om het bed van Rachida. Ik sluit nog even mijn ogen, en laat Rachida's hand door mijn haar gaan. Precies zoals mijn moeder altijd deed als ik niet kon slapen, of als ze me vast hield.

Ik pak haar hand vast en kom dan overeind 'goedemorgen doornroosje' zegt ze met een glimlach, het deed me goed om haar te zien lachen 'goede morgen' en geef haar een zacht kusje op haar hand. 'Ben je al lang wakker?' vraag ik haar als ik mijn haar goed zet 'een uurtje' zegt ze terwijl ze naar de klok kijkt die aan de muur hangt. 'En hoe voel je je?' en breng dan mijn hand naar haar voorhoofd, en voel dat ie afgekoeld is, 'beter dan gister, ik kan nu kijken zonder dat mijn hoofd pijn doet'.

Het was een opluchting dat het weer beter met haar gaat. Ik kijk naar de klok en zie dat het 9 uur is 'ik ga even naar mijn werk bellen' en stond toen op. 'Wil je mijn moeder ook even bellen?' vraagt ze me lief 'ja tuurlijk' en sluit dan de deur achter me. 'Hallo" hoor ik aan de andere kant, het was het Redouan, de broertje van Rachida. 'Hey met Brahim' 'ow' antwoord hij slechts, hij mocht me nog steeds niet en het leek me dan ook niet zo verstandig om het hem te vertellen.
Hij zal me meteen uitschelden en de verkeerde conclusies trekken 'mag je moeder even' 'yemmaaaa' hoor ik hem roepen. 'Allo?' ik nam een diepe zucht 'Salaam geltie met Brahim' 'Brahim kolchi mlih?' vraagt ze me opgewekt 'Hamdoulillah en met u?' vraag ik haar in het marokaans 'goed goed mijn zoon' 'ehmm geltie' k wist niet zo goed hoe ik moest beginnen,

Ik moest het rustig zeggen zodat ze niet in paniek raakt 'ik ga je wat zeggen , maar niet in paniek raken' 'is er iets gebeurd met Rachida inou?' vraagt ze bezorgd, 'ik ben nu in het ziekenhuis, en Rachida is opgenomen, maar alles gaat goed' zei ik snel achter elkaar voor ze er tussen kon komen 'ajow! Wat is er gebeurd, wanneer is het gebeurd? Welk ziekenhuis? Waarom ligt ze daar? Kom er meteen aan' en hing meteen op.

Het schuld gevoel komt weer naar boven, en draai het nummer opnieuw maar niemand die opneemt, maar ik probeer het gewoon opnieuw. 'Hallo' hoor Redouan haastig zeggen 'ik wil door geven dat we in het Westeinde ziekenhuis zitten' 'oke thnx' en hing op. Ik loop naar binnen en zie dat er een zuster bij haar staat, ik loop nar haar toe en stel me voor 'Brahim, haar echtgenoot' en geef haar een hand. Ze knikt 'en hoe gaat het met haar?' 'Ze gaat goed vooruit, we controleren haar vanmiddag weer en misschien mag ze vanavond naar huis maar dat is nog niet zeker. Ik laat het u wel weten' 'ja dankuwel' zei ik terwijl ik naar Rachida keek.

En zie uit mijn oog hoeken dat de zuster de kamer verlaten heeft. Ik ga op het stoel zitten waar ik op heb geslapen en ga naast haar zitten. Ze zit er vermoeid bij 'kan ik iets voor je doen?' 'Nee, ga maar naar huis, slapen en douchen'

Ik doe mijn arm omhoog en ruik aan mijn oksel 'stink ik zo erg dan?' ze begint te lachen, die lach opende mijn hart . 'Nee joh, gewoon opfrissen'
Ik zag dat het haar moeite kost om te kunnen praten. 'Weetje ga jij maar slapen, dan ga ik me even omkleden thuis, en dan kom ik terug' ze knikte maar en viel binnen no-time inslaap. Ik gaf haar snel een zachtje kusje op haar voorhoofd en liep de deur uit.

Vermoeid loop ik het huis binnen. Ik kijk rond en zie dat er nog wat rotzooi ligt van de afgelopen nacht. Mijn gedachten gaan naar Jaouad die ik nog niet heb gesproken, ik pak mijn telefoon en toets zijn nummer in. Hij gaat over maar , ben er nog niet van bewust van wat ik aan het doen ben en schrik als ik zijn stem hoor 'hallo' 'hey met mij' hij wist meteen wie ik was 'eh wil je alsjeblieft even komen ik..' mijn stem begon te trillen. 'Ik ben er zo' hoorde ik hem zeggen , ik was opgelucht, ik dacht dat hij me niet meer wou spreken 'oke saff' en hing dan op.

Ik loop naar de douch en ging snel douchen zodat ik straks weer fris naar Rachida toe kon gaan.

Na een kwartier te douchen , kleed ik me snel om en loop de woonkamer binnen en zie Jaouad voor de tv zitten. 'Hey' 'yo' hij kijkt me even aan. Ik zie aan hem dat hij nog boos is , wat ik wel begrijpen. 'Iets drinken?' 'Nee man, waar is Rachida?' vraagt hij zonder me aan te kijken. Die vraag kwam hard aan ik ga zitten op de bank en haal die adem. 'Gisteravond kreeg ze opeens koorst en het werd gevaarlijk, ik heb haar toen naar het ziekenhuis gebracht en daar is ze nu' hij kijkt me bezorgd aan 'hoe gaat het met haar? Of mag ik dat niet vragen?' 'Het gaat beter met haar hamdoulillah en kan misschien vanavond naar huis'

Ik kijk Jaouad aan en zag dat hij opgelucht was, die gozer gaf echt om haar maar niet op die manier waarop ik gister avond dacht. 'Ik.. sorry man van gister ik' pfff ik was hier zo slecht in normaal belde wel elkaar en dan deden we alsof er niks was gebeurd.

'Saffie ma3lish is al goed'
Ik zag aan hem dat het nog niet helemaal goed was, ik stond op en ging naast hem zitten 'wollah ik meende het niet wat ik gister allemaal zei , ik vertrouw je echt met Rachida , ik was er gewoon niet helemaal bij gister, en je weet je bent en blijft mijn broer wat er ook gebeurd' het voelde opgelucht het was er uit eindelijk.

Hij stond op en bleef me strak aan kijken, opeens schoot hij in de lach. 'Ewaa heb je me gemist nigh?' zegt hij als hij me omhelst 'jaa toch ik kon niet slapen omdat je niet bij me lag' 'eyeeyh niet raar gaan doen he!' zegt hij als hij een stap naar achter doet.
'Oke schat maar schiet op dan gaan we naar Rachida, als je het niet erg vind dat ik mee ga dan' 'nee tuurlijk niet, ik wou je het nog gaan vragen'
Ik was blij dat het goed was tussen ons.

-----------------------------------------------------------
Stemmen graagg! ❤