Brahim & Rachida (af)

#48

Brahim

*In de ziekenhuis*

Ik wou me net omdraaien toen Jaouad me riep 'eyh Brahim'. Ik draaide me om naar hem en zag hem staan met zijn handen in zijn zakken. 'Waar was je die nacht?' Ik wist dat hij wist waar ik was, maar hij wou het blijkbaar uit mijn mond horen. Ik zweeg. Ik wist niet wat ik moest zeggen 'zied praat' ik keek naar de grond 'daar' zei ik alsof hij wist waar ik was. 'Heb je haar nog gebeld?' 'Nee!' riep ik toen ik hem aankeek. 'Saff ik zeg jou alleen, beter hou je op met die shit' en keek me serieus aan.

Jaouad was nooit serieus, dus als het serieus was dan was het ook ernstig. Hij is 1 jaar jonger dan mij maar toch veel wijzer. Ik zei niks, ik was het al van plan, ik zet er definitief een punt achter Samira en mij. Ik ga me nu focussen op Rachida, ze moet beter worden en ga er voor zorgen dat het helemaal goed komt. Ik ga me snel omkleden om dan snel naar Rachida te kunnen gaan.

Ik loop samen met Jaouad de hal van het ziekenhuis binnen, en wou naar de lift lopen toen Jaouad aan mijn arm trok 'nee wacht, ff iets mee nemen' en trok me mee naar een dichtijbijzijde winkeltje.

Hij keek rond 'wat nemen we mee voor haar' vraagt hij me als hij naar wat bloemen loopt. 'Ik neem deze bosbloemen en jij een beertje'. Hij wees de grote bosbloemen aan en liet het verpakken door de verkoper, en ik ging op zoek naar een beertje. Je had ze alle soorten maten en kleuren. Maar mijn oog viel op een beer die in een hoek lag.

Hij was bruin en schattig en had een hartje vast met 'love you!' ik pakte het beertje vast, hou ik wel van haar? Ik bleef bij die vraag haken maar werd door Jaouad uit mijn gedachte gehaald 'leuk man! Maar niet zo leuk als mijn bloemen' en laat trots zijn bloemen zien 'niet te veel kijken, yeh boze oog' 'hahaha kowed man' ik liep naar de kassa en rekende het af.

Ik leer anders wel van haar houden. 
Met een ingepakt beertje en een grote bosbloemen liepen we richting de kamer waar ze lag. Ik was iets langer weggebleven dan gepland. Ik hoorde stemmen uit haar kamer komen. Ik gluurde even naar binnen om te kijken wie er bij Rachida in de kamer zat. Er zat een meisje naast haar bed, ik kon niet zien wie het was, want ze zat met haar rug naar me toe. 'Echt een pottekijker jij' fluisterde Jaouad. Ik begon zachtjes te lachen en gaf hem daarna een zachte klap. Niet te hard anders zou hij gaan schreeuwen zoals altijd.

Ik kon niet zo goed horen wat ze zeiden , dus besloot ik maar om gewoon naar binnen te gaan. Ik open de deur en loop dan naar binnen voor Jaouad ik liep volgens hem te langzaam en duwde me opzij.
'Hee zieke!' Schreeuwde hij en loopt naar Rachida toe. Hij omhelsde haar, ik voelde weer jaloezie opkomen maar onderdrukte die want ik wist dat hij er niks mee bedoelde.

Hij draaide zich om naar het meisje dat naast Rachida zat 'hey, Jaouad' en stak zijn hand uit 'Assia' en gaat dan weer verder met Rachida. Ik loop verder de kamer in 'heeey' zeg ik tegen Rachida en geef haar een kusje op haar wang. 'Hey ik ben Brahim' 'Assia' en beantwoorde mijn uitgestoken hand. Ik ging op de kruk zitten aan de andere kant. 'Owja kijk eens' zegt Jaouad als hij de bosbloemen te voor schijn haalt 'fom me for you!' 'Awhh thanks!' en neem de grote bos aan. 'Geef maar' zegt het Assia en neemt de bloemen over. Ik wacht met mijn kadootje, ik wil het haar geven als we alleen zijn.

Assia komt er weer bij zitten, ze heeft de bloemen in een vaas gedaan. 'Schuif is eens op eh zieke' zegt Jaouad tegen Rachida en neemt naast haar plaats op het bed. We moeten allemaal lachen 'vet man!' zegt hij als hij de afstandbediening pakt en het bed omlaag en omhoog laat gaan. Rachida en assia komen niet meer bij. We waren in een gesprek tot we gestoord werden door een zuster die de kamer binnen kwam lopen.

Ze liep richting het bed 'sorry, maar jullie moeten vertrekken. Ze moet nu rusten' Assia en Jaouad stonden op. 'Oke we nemen wel afscheid' zegt Jaouad en de zuster verdwijnt uit de kamer. 'Dag zine inou, ik bel je morgen' zegt Assia en geeft haar een kus op haar wang.

'Dag zine inou, ik bel je morgen” zegt Jaouad haar na met een meisjesstem en geeft haar een kusje op haar voorhoofd. 'Hahaha schiet op' en duwt hem weg. Ze moest om hem lachen, ik kijk haar aan. Ik hoor de deur dicht gaan.
Eindelijk rust.

'Hoe voel je je?' vraag ik haar als ik weer plaats neem op mijn stoel 'goed, geen hoofdpijn meer gelukkig' ik pak het pakje te voorschijn. 'Alsjeblieft' en geef haar het pakje 'aahh dankjewel!' Voorzichtig haalt ze het kladpapier eraf. En dan haalt ze het beertje te voorschijn.

Ze kijkt me lief aan 'echt schattig dankje' ze houd haar hand op mijn wang en geeft een kusje op mijn andere wang. Het ging heel langzaam, heel teder. Het is maar dat ik nooit rood word, anders was dit wel het moment dat ik zo rood als een tomaat zou zijn.

Ik wist me geen houding te geven. Ik zat er ongemakkelijk bij. Ze zetten het beertje op haar schoot en wreef er met haar hand erover. 'Ik denk dat ik ga, voor de zuster me af maakt' ze moest lachen. Die lach van haar doet wonderen, zo een mooie lach heb ik nog nooit gezien.

Ik stond op en deed mijn Canada Goose jas aan. 'Bel me als je me nodig hebt, ik kom terug als er weer bezoekuur is' 'jaa is goed' ik pak haar hand vast en wrijf er over. Snel druk in mijn lippen op die van haar en verlaat de kamer..

-----------------------------------------------------------
Stemmen graag!
En lees ook het verhaal van imanelove1  ❤