Brahim & Rachida (af)

#82

De 100 stemmen gingen sneller dan ik dacht..

Rachida

Ik voel rillingen over me rug lopen en ik besluit om Redouan eens te gaan opzoeken. Ik vraag me af waar hij uit hangt. Ik loop terug naar de plek waar mijn ouders zitten, maar Redouan is nergens te bekennen.
'Waar is Redouan heen?' vraag ik aan mijn ouders terwijl ik op de bank plof. Me vader kijkt me fronsend aan,
'Hij zei dat hij jou ging zoeken'
'Oh laat maar, ik weet al waar hij is' antwoord ik grinnikend terwijl ik weer opsta. Ik loop naar het kleine Restaurantje op de boot, maar tevergeefs geen Redouan te zien.
Ik begin me nu wel zorgen te maken. Ik loop weer terug naar het dek en check alle hoekjes. Als ik weer terug wil lopen, hoor ik zijn goofy gelach die ik uit duizenden herken achter me vandaan komen. Ik draai me om en loop er duivels heen. Zozo, die staan wel heel dicht tegen elkaar aangeleund. Ik kan het haast niet geloven, wat hebben zij een lef zeg! Allerlei Marokkanen lopen langs en zij staan zo dicht tegen elkaar aan? Wellou schaamte!
'Ahum ahum' ik zie hoe ze zich rustig omdraaien. 'Jullie moesten jullie eigenlijk heel erg schrikken. Wat stel ik was je broer en dan?' antwoord ik wijzend naar het onbekende meisje dat nog steeds naast Redouan stond. Ik voel me gelijk schuldig als ik merk hoe verlegen en ongemakkelijk ze zich voelt. 'Stel je me niet voor Redouan?' vraag ik rustig. Ik merk nu pas de blik van Redouan op, die me het liefst wilt vermoorden.
'Heb je even Oumaima, ik moet even wat woordjes wisselen met mijn schandalige zus' antwoord hij liefjes tegen het meisje genaamd Oumaima en kijkt mij vervolgens aan met een enge blik. Ik zie hoe hij mijn kant opstormt en hoe hij me vast pakt bij mijn arm. 'Meekomen jij' sist hij boos. Ik loop gehoorzaam met hem mee en kijk hem ook woedend aan.

'Wat moest dat voorstellen mevrouw? Ik heb kapsones en ben niet op me mondje gevallen' zegt Redouan kalm. 'Ow, je vraagt mij wat dat moest voorstellen? Dat hoor ik aan jou te vragen! Onze ouders zijn beneden en jij bent een meisje aan het versieren zonder schaamte!' antwoord ik kalm terug.
Redouan schiet in de lach en ik kijk hem niet begrijpelijk aan.
'Mag ik mee lachen?' vraag ik droog.
'Ik weet niet of je het nog weet, maar een paar maandjes terug had ik je verteld over het meisje van mijn dromen' antwoord Redouan blozend.
'Omg is dat zij?' antwoord ik verbaasd. 'Jaa dat is zij' antwoord Redouan hoofdknikkend.
Redouan slaat een arm om mijn nek en trekt me richting Oumaima. 'En nu ga je je eens normaal gedragen en lief doen tegen mijn toekomstige vrouwtje' zegt Redouan haast dreigend.
'Awh wat schattig als je verliefd bent' antwoord ik haast onverstaanbaar. Redouan had me blijkbaar gehoord, want ik voel hoe de greep om mijn nek steeds strakker wordt.

Na een tijdje gekletst te hebben met Oumaima, neem ik afscheid van haar met de 4 gebruikelijke kusjes.
'Was echt leuk om je te leren kennen' antwoord ik oprecht. 'Vond ik ook en we bellen hé' antwoord ze met een knipoog. Ik knik snel maar wat en loop dan weg. Ik ga aan de andere kant van de boot staan. Wat was dat een leuke meid zeg, ik vraag me echt af wat ze ziet in Redouan, maar smaken verschillen gelukkig. We hadden veel gepraat over van alles, ze heeft haar ouders verloren door een ongeluk en woont sindsdien bij haar grotere zus en haar bij zwager thuis. Ik weet zeker dat ze heel goed in onze familie kon passen. Ik ging tegen de vangrails staan en keek uit op Marokko.

Ik dacht na over de dingen die ik als eerst wou doen in Marokko.
Hmm zal ik eerst naar het strand gaan of zal ik eerst heerlijk met Oumaima nar de hamam gaan? Ik kwam tot het besluit dat ik eerst heerlijk 2 dagen ga slapen. Ewillie daar gaan we weer.
De boot gaat over een paar minuten stoppen met varen, eindelijk!

'Zie je wel lieverd, in mijn armen ben je veilig' antwoord Brahim liefjes.
Ik voel dat de boot niet meer vaart en langzaam draai ik me om naar Brahim. Ik plaats snel me lippen op die van hem en maak me dan snel los uit zijn omhelzing. 'Moet ik dat voorstellen als een bedankje' hoor ik Brahim nog naar me toeroepen.

Ik hou me snel vast aan de vangrails en knijp zo hard als ik maar kan me ogen dicht. Ik voel hoe de boot bijna tot stilstand komt. Niet veel later voel ik 2 echte armen om mijn middel heen.

'Ik kom altijd me beloftes na en ook de belofte dat je nooit bang hoeft te zijn als je op een boot staat en dat je veilig in mijn armen bent' hoor ik iemand zachtjes in me oor fluisteren..

×Niet gecontroleerd op foutjes×
-----------------------------------------------------------
Stemmen graag ! ❤ xFaarttje.