17 YAŞIM

#2 -Kaybettim-

Beren Akar (multi)

Evet ben Beren Akar.Bir zamanlar deli dolu hayatına aşık bir kızdım .Şimdi ise
17 yaşımı harap etmiş tek hedefi intikam olan bir kızım . Babam için...

11.03.2015

"Bu değil,bu değil ,bu da değil."
Offf ne giyeceğim ben .Bugün babamla vakit geçireceğim ama bir türlü
Kıyafetime karar veremiyorum.Derken babamın geçen doğum günümde aldığı
Çiçekli elbise gözüme çarptı ve benim onu hiç giymediğim aklıma geldi .
Elbiseyi üzerime geçirip ,beyaz babetlerimi giydim .Saçlarımı da tarayınca
hazırdım .Banyo da saçlarıma şekil vermeye koyuldum. Derken babamın sesi geldi.

-Beren hadi kızım .

-Geliyorum babacığım. deyip odadan çıktım.
Yolculuk boyunca ne yapacağımızı konuştuk ve en sonunda sinema da karar kıldık.
Bugün "Babalar ve Kızları" filmi vardı ve ben babamla onu izleyecektim.
Babam biletlerimizi ve mısırları aldıktan sonra filme girdik.

-Film nasıldı canım ?

-Çok güzeldi babacığım .Gözüm karşı kaldırımda bana el sallayan pamuk
şekerlere takıldı .Ye beni Beren.Beren ye beni diyorlardı resmen.
Babam da beni anlamış gibi

-Pamuk şeker. deyince hafifçe başımı salladım.

Babam bana pamuk şeker almaya gitmişken ben de kaldırımda bana sürtünen
kediciği sevmekle meşguldüm .
Sokağı dolduran uğultulu bir ses! Fren sesi.Arkamı dönmemle yerde yatan hayatımın
tek aşkı olan babamı görmem bir oldu.Bir kaç saniye sadece bir kaç saniye bütün bu
olanların gerçek olup olmadığını sorguladı beynim.

-Ne yaptın sen dedim babama çarpan adama .Koştum babama.

-Babacığım bırakma beni ,lütfen.Sanki babamın sesi çok derinlerde geliyordu.

-Beren dedi acı çeker bir tonla "ben buradayım "."Babacığım "çıktı hıçkırıklarımın arasından.

-Yardım edin lütfen babam ,babam ölüyor.

Hastaneye ne zaman geldik ve kaç saattir buradayım hatırlamıyorum.Tek bildiğim
babamın o ameliyattan henüz çıkmamasıydı. Koridorları annemin hıçkırıkları dolduruyordu.
Bense sustum! Ben Beren Akar ilk defa kaybetme korkusuyla sustum.Doktorun çıkmasıyla
bulunduğum yerden kalkıp koştum.

-Babam,babam nasıl doktor amca? Bir umut dokorun söyleyeceklerini dinlemeye koyuldum.

-Hastanın durumu ciddiyetini koruyor,iç kanama riski çok yüksek yoğun bakımda kalması
gerekiyor.Son 24 saat çok önemli ,kendinizi herşeye hazırlayın. Dedi ve gitti.

-Ne demek kendinizi herşeye hazırlayın .Dedi annem.

O an babamı kaybedeceğimi anladım .Gözümden bir damla yaşın düşmesiyle ben de
yere yığıldım.Gözümü açtığımda annem başımdaydı ve polisler anneme soru soruyordu.

-Nasılsın canım dedi annem.

Kendimi güçsüz ve yorgun hissettiğim için sadece kafamı sallamakla yetindim.Bu sefer
yanımda varlığını unuttuğum polislerin sesi doldu kulaklarıma.

-Ne oldu Beren olanları anlaırmısın.dedi .

Ben olanları hatırlamak bile istemezken,hayır anlamında başımı salladım .Bütün bunlara
dayanacak gücü kendimde bulamadım.Fısıltılı bir sesle

-Babamı görmek istiyorum anne dedim.

-Beren seni odaya almazlar sen daha çok küçüksün deyince

-Lütfen anne o benim babam ve benim babamı görmeye ihtiyacım var . Canımın ne kadar
yandığını gören annem

-Bekle burada deyip gitti.

Her zaman su olup akan zaman bugün geçmedi.Adım adım yaklaştım yoğum bakıma ve kapı açıldı.
Benim kahramanım ,güçlü babam sedyede güçsüz bir şekilde yatıyordu.Babamın her yerinde adını
bilmediğim bir çok alet vardı.

-Baba dedim.ölüm sessizliği olan odaya ses katmak için .

-Beni bırakma baba! Söz veriyorum yemeklerimi sonuna kadar yiyeceğim,ödevlerimi zamanında yapacağım
ve bir daha senin çalışma odana izinsiz irmeyeceğim,lütfen baba beni bırakma.Çok uslu bir çocuk olacağım baba.

Adını bilmediğim aletlerden garip sesler gelmeye başladı. Babamı kaybediyordum. Oda bir anda kalabalıklaştı, tek duyduğum ses:

-"Hastayı kaybediyoruz doktor bey" diyen hemşirenin sesi. Babam gözlerimin önünde ölüyor. Yeniden bir ses:

-"Hastayı kaybettik. Ölüm saati 17:50."

Bütün sesler içimde haps oldu. Dili olupta konuşamayan kulağı olupta duyamayan biriydim o an. Ben Kahramanımı Kaybettim!

Bir anda gözümün önü karardı. Onu gördüm, babamı benden alan katili.

Katill! Babamı sen öldürdün!!

-Beren! Kızım kendine gel, sadece kabustu.

-Anne babam. Yine babamı kaybettim anne. 4 yıl önceki gibi...