Başımı alıp gidesim değil de
Benim en çok
senin yanına gelesim var ...
Avareydik hayata karşı , belki biraz hüzün vardı gözlerimizde biraz kırılmışlık . Derdimizi anlatsak da anlazlardı değil mi bu hep böyle olmuştu . Belki bugün anlatma sırası bende idi . Anlamasalar da içimde birikenleri kusmam gerekiyordu . Ne zorsun be hayat . Biraz da bana acı ,kimin günahını çekiyorum bu kadar . Kulağıma gelen sesle kafamı masada bana seslenen sekretere baktım .
-Hanım efendi ben yardımcı olayım .
Nefesimi kontrol edip sekretere cevap verdim .
-Esma hanım odasında mı?
- Randevunuz var mıydı?
-Hayır yok. Beren Akar derseniz görüşmek isteyecektir .
-Seans için mi gelmistiniz ?
-Hayır . Sadece konuşmam gerekiyor .
-Peki siz bekleyin ben kendisine sorayım . Oturun lütfen ayakta kalmayın .
Sekreterin gösterdiği koltuklara oturup beklemeye başladım . Buraya neden geldiğimi bilmiyorum . Neyi nasıl ifade edeceğimi de bilmiyorum .
-Buyrun Beren hanım . Esma hanım sizi bekliyor .
Esma hanımın kapısının önüne gelip derin bir nefes aldım . Bu sondu kendi isteğinle geldin kimse zorlamadı seni . Gir ve konuş . Yaşadıklarını anlat. Kapıyı çalıp gel sesini duyunca içeri girdim . Beni gören Esma hanım yanıma gelip önce sarıldı sonra konuştu .
-Seni beklemiyordum geç otur bakalım . Nasılsın ? Aylin hanım nasıl .
-İyiyim siz nasılsınız . Annemle konuşmuyorum bu aralar biraz işlerden dolayı yoğun da .
Yalanınma bir kez daha nalet ettim. Kadını son gördüğümde kıriz geçiriyordu diyemedim .
-Anladım konuşmak ister misin ?
-Ben buraya neden geldiğimi bilmiyorum . Ama konuşmak iyi geliyor diyip duruyorlar . Şansımı denemek istedim .
-Seni dinliyorum güzelim . Bu arada okul bitti mi ?
-Evet de neden sordunuz.
- Anlat bakalım sabahın bu saatinde seni buraya getiren şey ne ? Sadece merak diyelim .
-"Esma hanım" dedim yutkunarak .
Ben çok küçükken babamı kaybettim . Beni hiç bırakmayacak sanıyordum her günümde yanımda olacak sanıyordum . Onu kaybetme ihtimalini düşünemedim. " gözlerimi silip biraz bekledim . Bu sondu ...
Çocukluğum da babam la birlikte öldü tutamadım . Ben ne yapacağımı bilmiyordum . Daha önce başıma böyle bişey gelmemişti ki . Yıllarca kendimi suçladım . Pamuk şeker istemiştim keşke istemeseydim o gün son günümüz olacağını bilemezdim . Çocuktum Esma hanım . Akıl edemedim arabanın birinin gelip de babama çarpacağını . Ben o gün hayallerimi çocukluğunu babamı herşeyimi kaybettim . Biliyor musunuz . Büyüyünce doktor olacağım derdim . Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum .
Büyüdükçe zorlaşıyor hayatım . Daha çok özlüyorum . Bakın ben 18 yaşındayım ve kendimi hiç Bu kadar çaresiz hissetmedim . Çok zormuş hayatla başa çıkmak . Herşey herkes üstüme geliyor . Kimseye bir faydam yok.
-Berenciğim
-Esma hanım zamanı geri sara bilir miyiz . Lütfen buna çok ihtiyacım var .
Esma hanımın yanıma ne zaman geldiğini sarıldığını hatırlamıyorum ama o da ağlıyordu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
17 YAŞIM
Genç KurguSiz hiç 17 yaşınızda intikam almaya kalktınız mı? Peki ya ölesiye özlem çekip içiniz acıdı mı? "Verilen kayıplardan bahsetmiyorum bile". Bir insanın 17 yaşında başına neler gelebilir dediğim zaman başlıyor işte. Kim bilir o gün belki de "Yok canım...
