17 YAŞIM

#39-Çığlıklarım-

Senin o kocaman kocaman gözlerin yok mu?
Nasıl duruyor boşluğunda arzuların anlamıyorum.
Nasıl nasıl bakıyor bana
Böyle merhametten uzak
Git diyorsun
Nereye gideyim?
Ümitlerim ne olacak?
Bunca şiirleri kim söyleyecek
Kim anlatacak dünyaya sığmayan güzelliğini...

       (Sultan❤Sena)

Medya ( Ayça Beren'e tokat atarken)

Küçük bir merhaba ile başlamıştı herşey . Öyle masum kalacak gibi. İnsanlar hiç anlamıyor beni duymuyor  görmüyor yada görmek istemiyorlar. Biz savaşlar verirken çığlıklarımız bir kitabın içine haps olmuşçasına duyulmuyor. Merhaba ile başlayan hayatımız elveda ile son buluyor.
Oysa sadece masum bir merhabaydı başımıza bu kadar dert açacağı kimin aklına gelebilirdi.
Bir kez dediğimiz merhabaya onbinlerce kez elveda demek zorunda kaldık.

Gece boyunca Ayça nın uyanmasını bekledik. İnatçı bir türlü uyanmadı. Okuduğum kitabı sandalyenin yanında olan sehba nın üzerine koyup koridorun sonundaki camın önüne doğru ilerledim.  Camın önüne gelince kafamı kaldırıp gökyüzünde ahenkle parlayan yıldızlara baktım. Aniden bir yıldız kaydı.

-Dilek tut yıldız kaydı.

-Gerçekleşmeyecek dileği tutsam ne olur ki.

-Bakarsın gerçek olur nerden biliyorsun.

-Biliyorum çünkü babam geri gelmeyecek. Gerçek olacağını bilsem babamı isterdim .
Bu arada Aras ve Efe nerde?

-Dışarı çıktılar. Aras ı hiç böyle görmemiştim . Biz yıkılırdık Aras toplardı Aras yıkıldı ama baksana toplamayı beceremedik. Ben böyle işin var ya.

-Sakin ol Sarp kim bile bilirdi ki yanlış anlaşılmanın böyle sonuçlar vereceğini.

-Ayçaya kızıyor musun?

-Hayır Ayçaya kızamam. Yaptığı doğru bişey değil ama bazen yaşmak öyle bir noktaya geliyor ki yanlış olan şey o an için en doğrusu gibi geliyor.

-Ne yani sen Ayça nın yerinde olsan aynı şeyi mi yaparsın?

-Eğer sebep aile ise yani aşk gibi değilse gözümü bile kırpmam.

Sarp ile yoğumbakımın önüne geldik. Geçmiş ama acısı hala benimle büyüyen zamana gittim. Babama !  Aras ve Efe de gelip yanımıza oturunca bir an kafamı Aras a çevirdim . Bitkin durumdaydı.

Yoğum bakımdan doktor çıkınca hemen ayaklandım ama konuşacak durumda değilim. Doktor fazla beklemeden konuşmaya başladı.

-Ayça hanımın durumu düne nazaran biraz daha iyi uyutmayı bıraktık. Kendine gelmesini bekliyoruz. İlaçların etkisinden olacak ki . Beren hanımı sayıklıyor.

-Beni mi?

-Evet içeri girmek ister misiniz?

İstermiydim bilmiyorum. Ya yıllar önce olan yine olursa . Yutkundum derin bir nefes aldım. Gözlerimi kapatıp açtım. Ne olursun Allahım bir saniye olsun o yaşadıklarımı unutayım . Lütfen. Başımı usulca salladım.

-Hemşire hanım size yardımcı olsun. Buyrun.

Gerekenleri  yaptıktan sonra yoğum bakımın önünde durdum girecektim peki ya ne söyleyecektim geri gelmesi için ne demem gerekiyordu.

-Beren ona Aras seni bırakmayacak . Eğer olurda giderse Aras  ta gelecek . Dermisin Ayça beni bırakmasın.

-Kes sesini hiçbir yere gitmeyecek gidemez.