17 YAŞIM

#20 -Pamuk Şeker-

(Multi Beren annesiyle konuşurken)

Baba , nereye gittin söyle ne oldu anneme lütfen baba oda mı bırakıp gidecek beni. Peki ben ne olacağım nasıl baş edeceğim bu kadar şeyle . Lütfen baba ,annende burada deme bu kez dayanamam senin yokluğun da anneme sığındım şimdi kime sığınacağım? Bu kez yapamam benden güçlü olmamı beklemeyin. Babaaaaaa.

-Beren kendine gel tamam geçti sadece bir kabus. Bak buradayım Beren aç gözlerini "dedi Ayça. Sesi uzakta değildi korkuyla açtım gözlerimi . Neredeydim ben tabi ya kendi odam.
Anlamsız bakışlar attım odama burası bu kadar renkli olmak zorunda mıydı.

-Ayça "diyebildim sadece.

-Bak ben buradayım çok terlemişsin bir duş al kendine gel istersen bugün okula da gitmeyelim ne dersin. Hiç iyi görünmüyorsun . Beren korkutma beni ses ver "dedi bana tedirgin gözlerle bakan Ayça. Diyecek çok şey vardı da ben diyemiyorum ağır hareketlerle yatakta doğruldum. Ayçanın uzattığı suyu da içtim. Boğazımdaki düğüm biraz olsun çözülmüştü sanki.

-Ayça telefonum nerede benim annemi aramam lazım. Hemen aramam lazım kötü bir şey oldu "dedim. Babam ne anlatmaya çalışmıştı.

-Önce ne gördün onu anlat sonra ararsın hem okula da gitmeyelim hiç iyi görünmüyorsun"dedi. Kabuslardan sonra çok iyi olmazdım ama çabuk toparlanırım. Okula gitmeyip evde bekleyecektim annemi.

-Babamı gördüm annen dedi sustu. Ne oldu anneme dedim cevap vermedi . Simdi annemi aramam lazım Ayça telefonu verir misin"dedim. Telefonu elime alınca hemen aradım. Cevap yok . Tekrar tekrar aradım ama yine cevap yok . Niye açmıyordu başına bir şey mi geldi acaba off delireceğim.

-Açmıyor işte bir şey oldu yoksa neden açmasın ki.

-Uyuyordur saat daha erken hemen endişelenme . Hadi kalk banyoya gir . Güzel bir duş al ben de kahvaltı hazırlayayım. Anneni evde beklersin . Bugün geliyor nasılsa"dedi. Ayçanın söyledikleri biraz da olsun içimi rahatlatmıştı. Benim kahramanım bana yalan söylemez ki neden öyle dedi o zaman.

Banyoya girip üzerimdeki terden vücudumu ikinci bir deri gibi saran kıyafetleri çıkardım. Duşa girip bütün vücudumu bir güzel yıkadım. Duştan çıkıp temiz iç çamaşırlarımı ve okul kıyafetlerimi giydim . Evde durursam düşünmekten boğulurum . Saçımı da kurutup aşağı indim. Ayça da okul kıyafetleriyleydi .

Beni görünce gülümsemeyi ihmal etmedi. Kahvaltı yapmadım sadece portakal suyu içtim . Ayça kahvaltısını yapınca çıktık. Okula gelene kadar aramadı. Okula gelmiştik ve iki derse giremedik geç kalmışız. Sorunda etmiyorum zaten. Kantinde otururken telefonum çaldı annem arıyor oh be sonunda. Hemen açıp.

-Anne neden açmadın seni çok merak ettim. İyi misin ?

-Beren sakin ol ben iyiyim . Neden bu kadar telaş yaptın anlamadım . Geliyorum zaten. Sen okuldasın değil mi birazdan uçağa bineceğim yaklaşık 3 saat sonra evde olurum"dedi. Sesi heyecanlı mıydı ne anlayamadım. Kesin bir şey var yoksa ben bu kadar panik yapmam.

-Anne bana söylemek istediğin bir şey var mı ? "dedim. Merakıma bir kez daha yenilerek.

-Gelince konuşuruz Beren. Seni seviyorum"dedi ve kapattı. Neydi bu simdi ben endişeleniyorum burada dediği şeye bak. İtalya ya gittiğinden beri sadece bir kez mesaj attı normalde sürekli arayan annem beni umursamıyor muydu. Vardı bir şey biliyorum annem benden bir şey gizliyor iş ile ilgili olsa bu şekilde davranmaz .

Sanki heyecanlı gibi . Off kafayı yiyeceğim . Bugün nasıl geçecekti . Ders zili çalınca sınıfa girdik . Ne Ayça konuştu ne de ben. Kendi derdimden Ayçayı da unutmuştum. Mahkeme ne zamandı acaba . Ders boyu boş boş oturdum . Teneffüstü bu dersten sonra  eve gideceğim annem de gelmiş olur. Sırada Ayçayla birlikte sıramızda oturuyorduk ki yanımıza Efe geldi.