17 YAŞIM

#23- Sadece Doluyum-

Yanan şehrin alevinde yok olan
Hayallerine mi üzülürsün yoksa inşa ettiğin o güzel duyguların yok olmasına mı ?
Yanan şehir bir daha inşa olur mu? 
Gitmek gerek yolcu.
Artık yalnız kaldık...
                        

Saçlarımda bir el hissedince iyice mayıştım. Babamda gece gelip saçlarımı okşardı. Babam olamayacağına göre kimdi bu. Gözümü açmak istemiyorum hoşuma gidiyor saçımla oynanması. Her kimse sanki kırılacak bir şeymiş gibi dokunuyor. Korkarak yada her şeye rağmen vazgeçmeyecek gibi. Gözlerim kapalı ama hislerim kuvvetlidir sanırım yaklaşıyor evet evet yaklaşıyor hatta saçımı derince kokladıktan sonra öptü. Allahım kim bu . Mırıltıyla konuştu.

-Seni uyurken izlemek dünyanın en güzel şeyi. Şimdi diyorsundur ne yapmaya çalışıyor bu bir öyle bir böyle haklısın da sana  derken ben kendimi tutamıyorum. Git de ne olur yoksa kalıp senin için savaşacağım belki de yeniden kaybedeceğim. Bunun olmasını istemiyorum. Yasemin kokuyorsun .

Ferah ve hırçın tıpkı onun gibi ...."dedi . Sesi mırıltılı geldiği için kim olduğunu çözemedim kapının açılma sesi duyunca gözlerimi açtım. Çıkıyordu . Sarptı bu  iyi de niye bana uzak dur derken kendini neden dizginleyemiyor . Yattığım yerden kalkıp Ayçanın odasına ilerledim. Kapıyı açtığımda Aras Ayçaya bakıyor Ayça sanırım sayıklıyor.

-Kızları değilmişim. Nasıl olur da büyüttükleri kızı bir çırpıda sile biliyorlar. Aras duydun mu beni istemiyorlar. Çok korkuyorum ben şimdi nasıl güveneceğim .

-Herkes aynı değil be güzelim zamanla yeniden olacak"dedi. Zamandı değil mi tek ihtiyacımız olan zaman... ya o zaman gelene kadar ömrümüz biterse yada biz bitirirsek . Ne olacak. En iyisi geride bırakacak kimsen olmayacak. Gidene zor diyorlar. Öyledir  uzaktan baka baka gitmek zor gelir . Kendime gelip odanın içine ilerledim geldiğimi gören Aras  toparlanıp ayaklandı. Bende hiç bir şey yokmuş gibi konuştum.

-Ayça nasıl kendine gelince gidelim artık burası durulacak yer değil bu arada sen nasılsın .

-İyiyim beni düşünme dün asıl sen çok kötü görünüyordun  doktor gelince çıkarız .

-Abartma Aras iyiyim ben  Ayça için endişelendim o kadar . Kendi dertlerimden Ayçaya vakit ayıramıyorum ki baksana nasılda yıkıldı onu ayakta tutmam gerekiyor ama  ben ondan önce yıkılıyorum. Bunun olmaması lazım "dedim o sırada uyanan Ayça konuştu.

-Saçmalama sen olmasan şimdiye kadar canıma kıyardım yanımda olduğun için teşekkür ederim .

-Ne teşekkürü o istemem ben hadi kalk bakalım eve gidiyoruz. Sana noodle yapacağım sen seversin.

-Benim bildiğim çorba yapılır ama sen ters gidiyorsun .

-Çorba denememi senin iyi olduğun zaman yapacağım şimdi yapıp da tekrar hastaneye gelmek istemezsin "dedim gülerek. Sonunda Ayçayı güldürmeyi başardım. Aras çıkış işleri için gitti hemşire de gelip serumu çıkardı . Ve hazırız arabaya binip eve geldik Ayçayı yatağına yatırıp noodle yaptım . Yemeğini yeyip uyudu.  Bende mutfağın balkonuna çıktım. Bizim balkonumuz Sarpların balkonuyla ne kadar yakındı böyle arada sadece bir adım var.  Telefonumu alıp Jay'i aradım. Açar açmaz bağırmaya başladı,

-Neredesin kızım sen arıyorum açmıyorsun Ayça iyi mi hem senin eşyaların niye yok neredesin sen kuzen?

-Kuzen sakin ol bak Ayça iyi konum atacağım yere gel her şeyi anlatacağım tamam mı hadi kapatıyorum.

Telefonu kapatır kapatmaz balkonun demirlerine oturdum. Biraz zor oldu ama çıkmayı başardım. Biraz etrafı seyrettim. Hala Bulutun evine girememiştim. Dalmış olmalıyım ki Sarpın sesini duyunca dengemi kaybeder gibi oldum. O da kolumdan tutup kendine çekti neyin ne olduğunu anlayamadan kendimi ondan geri çektim.