17 YAŞIM

#52-Acının Soğuk Yüzü-

Medya ( Beren, gerçekleri öğrenirken )

Günler öylece kendi kendine geçsin diye
Bir camın arkasında durdum .
Bana dokunmasın hiçbir şey
Hiçbir şey yarama merhem olmasın .
İyileşecekse , hiçbirşeysiz iyileşsin diye .
Bir camın arkasında durdum.
Akan hayata ve zamana baktım .

Bilirdim,biliyordum,biliyorum
Bittiğinde , geçtiğinde ,
Azaldığında sızı, iyileştiğimde,
O saman tadıyla karıştığında;
Herşey daha acı olacak ...

Ben kontrol edemiyorum hiçbir şeyi
Elime yüzüne bulaştırıyorum . Yapamıyorum baba bu şey gibi değil ki . Yazı yazmayı öğrenmek yapamıyorum öğretmenim bana kızacak gibi değil. Çok zormuş sensizlik. Alışamıyorum yok baba olmuyor . Sanki bütün yollar da taş var diken var. Neden sana gelemiyorum.

Baba ben çok özledim .yüzünü değil de kokunu unutuyorum galiba. Korktuğum şeyler başıma gelmeye başladı. Kendime kızıyorum . Sen şimdi kızıyorsundur bana ama çok çaresizim baba herşeyi bebat ediyorum . Baksana bana ne kadar beceriksiz oldum . Yoruldum galiba ne olur izin ver yanına geleyim lütfen baba . Dayanacak gücüm kalmadi .

-Tarık kızımız senin gibi inatçı . Baksana beni hiç şaşırtmıyor onu nerde bulacağımı biliyorum. " duyduğum ses bir dakika annemdi bu mezar taşından kafamı kaldırıp baktım . Gerçekten burdaydi . Bizim yanımızda .

-Anne... " hiçbirşey soylemeden kenara oturdu . Çiçekleri sevdi hatta elini Tarık Akar yazısında gezdirdi . Bu his bana aile nin ne demek olduğunu hatırlattı . Anne ve baba ....

-Anne... " yüzüme bakmıyordu biliryordu ki ağlayacak . O ağlamaktan nefret eder .

-Beren biliyor musun kızım ben de çok özledim . " işte bu ses acının en ağır tonuydu . Annem babamı özlemişti . Belki de hala seviyordu . Dudağımı ıssırıp gökyüzüne baktım . Sabahın 5'inde neyin kasvetiydi bu . Acı niye bu kadar zalimdi ?

-Anne ...
Yüzüme bakar mısın.

-Özür dilerim Beren . Ben çok yalnızdım . Baban gidince kendime gelemedim kızım . Seni de bu yalnızlığa surukledigim icin özür dirlerim .

-Anne yapma ben bu kadarına dayanamam .

-Benim kimsem yoktu Beren . Yetimhanede büyüdüm . Hiç arkadaşım olmadı dalga geçerlerdi benimle .

-Anne ben bunları zaten biliyorum . Babamla birbirinize nasıl aşık olduğunuzu nasıl tanistiginizi ben herseyi biliyorum .

-Hayır kızım sana ben herseyi eksik anlattım . Sen de beni sevmezsin korkarsın diye gerçeği sakladım senden . Benim annem ve babam trafik kazasında ölmedi kızım . Hepsi yalandı.

-Na na nasıl yani . Anne ne olmuş olabilir de sen bana anlatmamis olabilirsin ki . Yani ben anlamıyorum .

-Babam çok içerdi annemi de her gece doverdi . Bir gün yine içmiş eve geldi . 10 yaşındaydım . Ben sadece 10 yaşındaydım . Ayakkabim yirtilmisti annemden istemiştim . Bilemezdim ki onun hata olduğunu .

-Anne yapma . Lütfen anlatma .

-Şşş sadece gerçekler kızım bunlar annenin 17 yaşına kadar yaşadıkları .
Annemin bana para ayırıp ayakkabı aldığını duymuş . Delirmisti . Anneme vurmaya başladı . Sonra annemi itince düştü annem . Ben de o sırada masadaki bıçağı alıp babama sakladım . Bir kez bir kez derken gözüm dönmüştü bize yaptıkları yetmişti .

-Anne ... peki anneannem o na ne oldu .

-Ölmüş

-Ne....