17 YAŞIM

#4 -Sen O Adamsın!-

Beren Akar (multi)

Kabusumla uyanışımdan sonra kendime gelmem için yatağımın içinde tavanı izlemeye başladım.Her şey aynı ,oda aynı,tavan aynı,şehir aynı bi ben farklıyım .Nasıl aynı olabilirim ki ?Babamı kaybedeli 5 yıl oldu ,koskoca 5 yıl!benim de çocukluğum babamla birlikte girdi kara toprağa.

Bu düşünceleri bir kenara bırakıp nefret ettiğim okula gitmek için kalktım yataktan .
Babamı kaybettiğim den beri hiçbirseyi umursamaz oldum tek bir amaç için o okuldayım. İntikam! Okul denen o illet yere gitmek için önce bi duş aldım .Saçlarımı kurutup,dolaptan salaş bir tişört ve jean alıp üzerime geçirdim.

Sabahları kahvaltı yapmak gibi bir huyum yok bu yüzden aşağı inip annemi beklemeye başladım.Annemi beklerken ceketimi ve konverslrrimi de giyimeyi unutmadım tabi. Diğer kızlar gibi makyaj yapmaz ,topuklu ayakabı giymezdim .Zaten gerekte görmüyorum .Ne o öyle okula gider gibi olun podyuma değil.Annemin sesi dolduru evin içini

-Günaydın bitanem.

-Günaydın

- Beren neyin var ?

-Yok bişey anne."Bi bilsen neyim olduğunu o okula ne için gittiğimi ah bi bilsen anne ."

-Ne bu halin?"Babasını kaybetmiş kıza göre normal değilmi sence demek geldi içimden sonra toparlayıp"

-Çıkalım mı geç kalıyorum dedim.

-Tamam zorlanıyorum ." İyiki zorlamıyosun be anne!"

Sonunda evden çıkabildik. Yolculuk boyunca ne annem konuştu nede ben. İşimegelmişti aslında sonuçta konuşmayı pek sevmezdim .okulun önünde durunca arabadan inip okula ilerledim. Özel Uluğ Koleji iğrenircesine baktım okulun tabelasına .Öncelikli işim sınıfımı bulmaktı nede olsa yeni öğrenciydim,aman ne güzel.

Girişteki panoya ilerleyip asılı kağıtlara gözgezdirdim. Beren Akar 11/B 3.kat. sınıfımı öğrenip sağımda kalan merdivenlere ilerleyip çıkmaya başladım . Okulun kızları boya küpü erkekleri ise katolog mankeni mübarek ne bu böyle. Sınıfımın tabelasını görünce derin bi nefes aldım. Adımımı atmamla kapıya sıkışmam bir oldu niye giremiyorum ben bu sınıfa . Sağıma bakıp yanımdaki kıza

- Çekil de geçeyim dedim.kıza bak hem suçlu hem güçlü

-Asıl sen çekilde ben geçeyim dedi.

Kızdaki inat keçide yok sen inatsan ben daha inatım derken yere kapaklanmam bir oldu.Sınıfta uğultular yükselirken bir anda toparlanıp bağırdım.

-Ne var be sirk mi oynatıyoruz ne bakıyosunuz dönün önünüze! Dedim kızgınlıkla. Bu seferde yanımdaki kıza dönüp

-Hep senin yüzünden niye dikkat etmezsin ki dedim.

Tam ilerliyordum ki birinin beni itmesiyle sarsıldım. Sonra o cırtlak ses .

- Bi git be seninle mi uğraşacağım demesiyle saçına yapıştım. O sırada arkamdan bir sesin

-Ne oluyor burada demesiyle saçına yapıştığım kızdan ayrıldım.

-Siz ikiniz müdürün odasına deyince ikimizde afalladık .Doğrusu böyle bir şey beklemiyordum. Zoraki adımlarla önümdeki hocayı takip etmeye başladım. Müdürün odasına gelince bir an duraksadım .Sanki nefes almak zor du da ben zoru başarıyodum öyle hissettim .İçeriden gelen otoriter ses bizi çağırdı.Müdürün

-Gelin içeri demesiyle yanımdaki kızla birlikte odaya girdik.Odaya girmemle gözümün kararması bir oldu.5 yıl öncesi geçti önümden babamın katili tam karşımdaydı. Beni babasızlığa mahkum eden adam burdaydı biliyodum onun bu okulda olduğunu ama okulun sahibi olduğunu bilmiyordum .

-Sen, Sen O Adamsın babamın katili.....derken yanımdaki kız konuştu

-Bu ne ya ne katili diyen kıza dirseğimi geçirdim.O iğrenç ses odada yankılandı.

-Ne o küçük hanım beni birine mi benzettin. Deyince bende kendimi tutamayıp;

-5 yıl önce izlediğim bir filmdeki katile benzettim dedim.Varlığını unuttuğum kız tekrar konuşmaya dahil oldu.

-5 yıl önceki izlediği bir filmi nasıl hatırlıyorsun ki?dedi.Ben de

-Çünkü o katilin gözlerini hiç unutmadım dedim.Babamın katilinin gözlerine bakarak.Tam o anda 5 yıl öncesini tekrar tekrar yaşadım. Zil çalmıştı ama ben o adama nefretle bakmayı bir türlü bırakamıyordum.Tekrar o iğrenç sesi yankılandı odada .

-Hadi sınıfınıza gidin ilk günden ceza olmaz diyen adama ölümcül bakışlarımı atarak odadan çıktım ve çıkar çıkmaz elimi arkamdaki duvara geçirdim.Elimi duvara geçirdiğimi gören kız;

-İyi misin neden böyle birşey yaptın ki delimisin sen deyince ,

-Evet deliyim ne olacak diyip sınıfın yolunu tuttum. Sınıfa girip boş bulduğum arka sıraya oturdum. Benim hemen ardımdan adını bilmediğim kız gelip yanıma oturdu.Kızın oturmasıyla birlikte içeri hoca kılıklı msskot girdi.Herkes ayağa kalkarken ben hiç kendimi bozmadan sıramda oturuyordum.Yine ve yine o kızın sesi geldi;

-Kalksana demesiyle ters bakışlarımı atıp yerime yayıldım.Bu sefer adını bilmediğim hocanın sesi duyuldu;

-Gördüğüm kadarıyla aramıza yeni katılanlar var demesiyle yanımdaki kızın heycanlı bir sesle

-Merhaba hocam dedi. Yalaka işte ne olacak.Hoca tekrar

- Tanıtın bakalım kendinizi deyince yanımdaki kız kendini tanıttı.

-Ben Ayça Çetin .Annem güzellik uzmanı babam avukat dedi.Aman ne güzel tam bir aile tablosu. Sanırım sıra bana gelmişti ama benim kendimi tanıtmaya hiç niyetim yoktu.Hocanın konuşmasına fırsat vermedin ;

-Ben Beren Akar deyip yetime oturdum.Adının Ayça olduğunu öğrendiğim kız

-Ne yani bu kadar mı ?annen baban yok mu?dedi. O an kan beynime sıçramıştı.Kendime hakim olsmayıp

-Babam öldü rahatladın mı ?deyip sınıftan ağlayarak çıktım....

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Yazardan ;

-Umarım beğenirsiniz sizin beğenmenize ihtiyacımız var .Beren karakterini yazan kişi benim yani Sultan Kalkan umarım güzel yazıyorum dur. Bereni yazmak zor değil aslında karakter olarak benziyoruz . Dediğimiz gibi kitabı yazmaya bir sözden etkilendik KİMSENİN 17 YAŞINA ZARAR VERMEYİN .Aslında etkilenecek bir söz gibi durmuyor ama bakış ve sizde uyandırdığı çağrışım çok önemli ,bizi de kitap yazmaya çağırdı .Kendi kitabımı yazarken resmen sürükleniyorum ve sizinde beğenerek okuyacağınıza inanıyorum......yazarınız sizi seviyor iyiki varsınız güzel okurlarım...